__________________________________
ေဂ်ာင္ကုကပ်ဥ္ေလွာင္အိမ္ထဲမွာအစာငတ္ခံေရငတ္ခံနဲ႔
နာက်င္မႈဒဏ္ကိုကေလးနဲ႔အတူခံစားေနရၿပီး
အခန္းထဲပိတ္ခံထားရတဲ့ထယ္ေယာင္းမွာလဲ
လာေကြၽးသမ်ွထမင္းဟင္းေတြကိုလံုးဝမထိ~
"အခုထိမစားေသးဘူးလား~"
"မစားခ်င္ဘူး ျပန္ယူသြား~"
"ဘာလဲေဂ်ာင္ကုမစားရလို႔မင္းပါအငတ္ခံေနတာလား~"
"ဟုတ္တယ္~"
"ၿပီးတာဘဲေလ ထမင္းကုန္သက္သာတာေပါ့~"
*ငါWakanaကိုသတ္လိုက္ရင္အဆင္ေျပေလာက္မလား~*
အေတြးနဲ႔အတူထလာတဲ့ထယ္ေယာင္းက
Wakanaကိုဆံပင္ကေနေဆာင့္ဆြဲ ကုတင္ေစာင္းနဲ႔တိုက္ပစ္လိုက္ေလရဲ့~
*ဒုန္း!*
"အား!"
"မင္း ေသသင့္တယ္~"
"မမေလး!"
Wakanaရဲ့ေအာ္သံေၾကာင့္အျပင္ကဂ်ပန္စစ္သားေတြေရာက္လာခ်ိန္မွာWakanaကသတိလစ္သြားၿပီး
ထယ္ေယာင္းလဲထိန္းခ်ဳပ္ခံလိုက္ရတယ္။
"ေဂ်ာင္ကုတို႔သားအဖကိုထမင္းဘယ္လိုပို႔ၾကမလဲအစ္မ~"
"မသိေတာ့ပါဘူးကြယ္ ဂ်ပန္စစ္သားေတြကေစာင့္ေနၾကတာဆိုေတာ့ ပို႔ဖို႔မလြယ္ဘူး~"
"ကေလးနဲ႔ပါဆိုသနားပါတယ္~"
အေနာက္ေဆာင္ကအေဒၚႀကီးေတြဟာေဂ်ာင္ကုကိုထမင္းပို႔ဖို႔ႀကံစည္ၾကရာ အေစာင့္ေတြကရိွေနေတာ့မေအာင္ျမင္
အေစာင့္ေတြကိုအိပ္ေဆးခတ္ဖို႔လုပ္ေတာ့လဲ ပို႔သမ်ွအစားအစာကိုသူတို႔ကိုခ်ည္းအရင္စားခိုင္းေနေတာ့ခက္တယ္~
"ဒီတစ္ေယာက္လား~"
"ဟုတ္ပါတယ္~"
"အျပင္ကိုဆြဲထုတ္လိုက္~"
Kimအိမ္ေတာ္မွာမေနေဘမဲ့ မၾကာခနလာတတ္တဲ့
ဂ်ပန္စစ္ဗိုလ္တစ္ေယာက္ကေဂ်ာင္ကုကိုထည့္ထားတဲ့
အခ်ဳပ္ခန္းေရ႔ွေရာက္လာတာမို႔ေဂ်ာင္ကုေရာ အေဒၚႀကီးေတြပါလန္႔လို႔~
"မာမာ...ဟင့္~"
"မေၾကာက္နဲ႔ေနာ္သားေလး ဘာမွမျဖစ္ဘူး
မားမားရိွတယ္~"
YOU ARE READING
~~ငွေ့~~{Complete}
Fanfictionဤficသည်စာရေးသူ၏စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃 ဤficသည္စာေရးသူ၏စိတ္ကူးသက္သက္သာျဖစ္သည္🙃
