"အဲ့တာဆိုကျွန်တော်အာရုံလွဲမယ် ကိုလေးပြေး~"
"ဒီအပိုင်းကိုမင်းမကျွမ်းကျင်ဘူး အဲ့တာကြောင့်
ငါဘဲလုပ်မယ် မင်းက ကလေးအဖေဆိုတာလဲစဥ်းစားဦး
မင်းမရှိရင်ဂျောင်ကုတို့သားအဖအခက်တွေ့လိမ့်မယ်~"
သူ့အစ်ကိုရဲ့နားချမှုကြောင့်
ထယ်ယောင်းတစ်ယောက်ထွက်ပြေးဖို့တာ
ရွေးချယ်လိုက်ရဘေမဲ့စိတ်ထဲဘဝင်ကျမနေ~
"အဲ့တာဆို ကျွန်တော်တို့ပြန်တွေ့ကြမယ်နော်~"
"အေးပါ မထူးတော့ဘူး ဒီညအချက်ပြလိုက်တော့~"
"Nae~"
"အော်..ဒါလေး taekookအတွက်ယူသွား~"
အိတ်ကပ်ထဲကထုတ်လာတဲ့သွေးပေနေတဲ့စက္ကူထုပ်လေးဟာ
စပျစ်ခြောက်နဲ့လုပ်ထားတဲ့cookieမုန့်ဆိုတာ
အနံ့ရတာနဲ့သိနေတာမို့ထယ်ယောင်းမျက်ရည်ဝဲမိတယ်။
"ကရုစိုက်နော်ကိုလေး~"
"အေးပါ တစ်ခြားစားစရာတစ်ခုခုတွေ့ရင်ယူသွား
စစ်ဖြစ်ရင် စားစရာဘယ်မှာမှမရဘူး~"
"ဟုတ် ရှာယူသွားပါ့မယ်~"
"ဟုတ်ပြီ အဲ့တာဆိုစတော့ ငါထွက်တော့မယ်~"
"သေချာပေါက်ပြန်တွေ့မယ်နော်~"
"အွန်း ကြိုးစားပါ့မယ်~"
ထို့နောက်ထယ်ယောင်းကသူ့အခန်းထဲအရင်ပြေးသွားပြီး
ဂျောင်ကုပေးထားတဲ့နဖူးစည်းကိုယူ လက်မှာစည်းကာ
ခရီးဆောင်ကျောပိုးအိပ်နဲ့တွေ့သမျှမုန့်တွေအသီးတွေ
အသားခြောက်တွေကိုထည့်ယူသွားလေရဲ့~
"လူရှင်းပြီဘဲ အစ်ကိုလေးအန္တာရယ်ကင်းရဲ့လား~"
*ဒိုင်း...ဒိုင်း!*
*အသက်ရှင်နေပါကိုလေး အသက်ရှင်နေဖို့ဘဲမျှော်လင့်ပါတယ်~*
ဆက်တိုက်ထွက်ပေါ်လာတဲ့သေနတ်သံတွေကြောင့်
သူကတော့လွတ်မြှောက်လာဘေမဲ့
သူ့အစ်ကိုအတွက်တော့ဆုတောင်းပေးရုံမှတစ်ပါး~
👉🌟👈💬💬
.......................................................
Thank you for reading🙏
#Zawgyi#
‼️သတိေပးခ်က္‼️
အသည္းငယ္သူမ်ား ခံစားလြယ္သူမ်ား ထိရွလြယ္သူမ်ား
ficႏွင့္လက္ေတြ့ကိုေရာယွက္တတ္သူမ်ား
စာေရးသူအားတိုက္ရိုက္(or)သြယ္ဝိုက္ ဆဲဆိုတတ္သူမ်ား
ဤအပိုင္းကိုဖတ္ရန္မသင့္❌
VOUS LISEZ
~~ငွေ့~~{Complete}
Fanfictionဤficသည်စာရေးသူ၏စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃 ဤficသည္စာေရးသူ၏စိတ္ကူးသက္သက္သာျဖစ္သည္🙃
💜28💜
Depuis le début
