"အခုတော့ကြောက်နေပြီလား မကြောက်ပါနဲ့ဦး
အခုမှစမှာလေ~"
ဂျပန်ဗိုလ်ရဲ့လက်ကိုထိန်းချုပ်ထားတဲ့သခင်လတ်က
အစကတည်းကဂျပန်ဗိုလ်ရဲ့ပါးစပ်ထဲစားပွဲခင်းထိုးသိပ်ထားတာမို့အသံသိပ်မထွက်နိုင်ခေါင်းရမ်းလျှက်သာ~
"ဒီD**kလား ငါ့အပိုင်ကိုထိရဲတာ~"
"အွန်းအွန်း...အွန်း~"
"ညစ်ပတ်တဲ့d**kကိုသန့်ရှင်းပေးရမှာပေါ့~"
"အွန်းးးး!!"
ဂျပန်ဗိုလ်ရဲ့D**kအရေခွံကိုဓားနဲ့ဖြဲလိုက်ကာ
အစိမ်းလိုက်ဆွဲခွာပစ်တဲ့ထယ်ယောင်းကြောင့်
သခင်လတ်တောင်သူ့ညီကိုအံ့သြသွားရသည်အထိ~
"ဘာလို့အဲ့လောက်အော်နေတာလဲ
လုပ်ရဲရင်ခံရဲရမှာပေါ့~"
"အွန်းးအွန်းး~"
"တစ်စစီလုပ်ပစ်မယ်~"
ထယ်ယောင်းကဂျပန်ဗိုလ်ရဲ့အရေခွံမရှိ
သွေးသံရဲရဲနဲ့D**kကိုသေချာကိုင်ပြီး
ထိပ်ကနေအသီးခွဲသလိုခွဲပစ်လိုက်တော့
ကြောက်သေးတွေပါထွက်လို့~
"ဘယ်လောက်တောင်ညစ်ပတ်လိုက်သလဲ~"
"အငယ်လေး အပြင်ကအသံတွေသိပ်သွားပြီ
သူတို့ဝင်လာတော့မှာ~"
"ဟုတ် သူ့လက်တွေနဲ့အစ်ကိုအသေးလေးကိုရိုက်ထားတယ်~"
"လက်ချောင်းတွေကိုဖြတ်ပစ်လိုက် မြန်မြန်လေး~"
"ဖြတ်မယ်~"
"အွန်းးး!"
လက်ချောင်းတွေကိုဖြတ်ရုံမကလက်ဖဝါးတွေကိုပါ
ဓားနဲ့ထိုးဖောက်ခြစ်ဖြဲပြီးနောက်မသေနိုင်တဲ့ခန္ဓာကိုယ်အစိတ်အပိုင်းတွေမှာပါဓားတွေနဲ့ထိုးပြီးပစ်ထားကာ
သူတို့ကထွက်ပြေးဖို့စတင်ရပြီ~
"အိမ်ကိုဝိုင်းထားပြီကိုလေး~"
"အွန်း မကြာခင်အိမ်ထဲဝင်လာကြတော့မှာ~"
"ဘယ်လိုလုပ်မှာလဲ~"
"လျှို့ဝှက်အပေါက်ကထွက်ဖို့ပြင်
ငါကရှေ့ထွက်ပြီးအာရုံလွဲထားလိုက်မယ်~"
"မဖြစ်ဘူး အတူတူသွားကြမယ်~"
"အတူတူသွားရင်မလွတ်ဘူး~"
YOU ARE READING
~~ငွေ့~~{Complete}
Fanfictionဤficသည်စာရေးသူ၏စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃 ဤficသည္စာေရးသူ၏စိတ္ကူးသက္သက္သာျဖစ္သည္🙃
