အနောက်ရောက်လာကာသူ့လည်ပင်းကိုဓားနဲ့ထောက်လာတဲ့သခင်လတ်ကြောင့် ဘာပျောက်နေတာလဲဆိုတာကိုသိသွားတဲ့ဂျပန်ဗိုလ်ကြီး~
"မင်းကများ ငါ့ကိုဓားနဲ့ထောက်ရဲတယ်?"
"ခဗျားလဲကျွန်တော့်လက်ဖျားနဲ့တောင်မထိရက်တဲ့လူကို
စော်ကားရဲတယ်မဟုတ်လား~"
"ဘာ...အားး!"
ဂျပန်ဗိုလ်ကြီးကိုအံ့သြခွင့်တောင်မပေးတော့ဘဲ
ဖင်ထဲကိုဓားနဲ့ထိုးပစ်လိုက်တဲ့သခင်လတ်ကြောင့်
သွေးပျက်စရာအော်သံကတစ်အိမ်လုံးဆူလို့~
"ကိုယ့်အလှည့်ရောက်တော့ဘယ်လိုလဲ~"
"အား...မင်း...မင်းက မင်းညီရဲ့မိန်းမကို
မရနိုင်ဘဲ..ကြိုက်နေတာ..ဘာရလို့လဲ~"
*ဇွပ်!*
"အားး!!"
"မရနိုင်မှန်းသိတယ် ဒီတိုင်းမြတ်နိုးနေရုံလေးဘဲ
ဒါတွေခဗျားမသိပါဘူး~"
*ဇွပ်!*
"အား!!~"
သခင်လတ်တစ်ယောက် ဂျပန်ဗိုလ်ကြီးကို
ဖင်မှာဘဲဆက်တိုက်ဓားနဲ့ထိုး ဒီတိုင်းလေးဘဲမထိုးဘဲ
ထိုးထားလျှက်သားလှည့်ပါလှည့်ပေးလိုက်တာမို့
ဂျပန်ဗိုလ်ကြီးသေချင်နေပြီ~
"မင်းကိုသေခွင့်မပေးဘူး~"
*ဖြောင်း...ဖြောင်း*
"အားးး!! တော်ပါတော့...သေခွင့်ပေးပါ!"
"မသေရဘူး!"
*ဖြောင်း!*
ဖင်မှာကဓားတန်းလန်းနဲ့ ပါးတွေနားတွေရိုက်ခံနေရတဲ့ဂျပန်ဗိုလ်ကြီးဟာသေချင်ဘေမဲ့လဲသေခွင်းမရဘဲ
သခင်လတ်လက်ထဲမှာသာ~
"ရပြီ ကလေးယူတော့အစ်ကိုအသေးလေး
ဒီကနေအရှေ့ကိုဆက်သွားရင်
ဗုဒ္ဓဘုရားကျောင်းတွေ့လိမ့်မယ် အဲ့ထဲဝင်သွား
အဲ့မှာလုံခြုံတယ်~"
"မောင်ရော? မောင်လဲလိုက်ခဲ့လေ~"
အိမ်အကူတွေနဲ့အတူတူပြေးလာကြတဲ့
ထယ်ယောင်းတို့ဟာ လုံခြုံတဲ့လမ်းတစ်ခုရောက်တာနဲ့
ထယ်ယောင်းကဆက်မလိုက်တော့~
"မောင့်မှာလုပ်စရာတွေအများကြီးရှိသေးတယ်
အစ်ကိုကအိမ်အကူတွေနဲ့ဆက်သွား မောင်အရင်ကပြောတာတွေမှတ်မိတယ်မဟုတ်လား ပေးဆပ်စရာရှိရင်ပေးဆပ်ရမယ်
မကယ်နိုင်ရင်မကယ်နဲ့~"
YOU ARE READING
~~ငွေ့~~{Complete}
Fanfictionဤficသည်စာရေးသူ၏စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃 ဤficသည္စာေရးသူ၏စိတ္ကူးသက္သက္သာျဖစ္သည္🙃
