"မာမာ...ဟင့်~"
"မကြောက်နဲ့နော်သားလေး ဘာမှမဖြစ်ဘူး
မားမားရှိတယ်~"
"ထယ်ယောင်းကိုခေါ်လာခဲ့လိုက်~"
အခန်းပြင်ကိုခေါ်ထုတ်ခံရပြီးဒူးထောက်ထိုင်ထားရဘေမဲ့
ဘာမှမပြောသေးဘဲထယ်ယောင်းကိုခေါ်လာတာမို့
ဂျောင်ကုမှာတုန်တုန်ယင်ယင်ရယ်~
*မောင့်ကိုဘာမှမလုပ်ဖို့မျှော်လင့်ပါတယ်~*
"လွတ်စမ်း! ငါ့ကိုမထိနဲ့..အာ့!"
"ငြိမ်ငြိမ်နေ!"
"ထယ်ယောင်းကိုခေါ်လာပါပြီဗိုလ်ကြီး~"
"ဒီဟာလေးအတွက်ကြောင့် မင်းက
ငါတို့ရဲ့အဖိုးတန် ကလေးမလေးကိုသတ်ဖို့လုပ်တယ်ပေါ့?~"
"မဟုတ်ဘူး ကိုယ့်အတွက်ကိုယ်သတ်ချင်လို့~"
"လိမ်နေလဲအပိုဘဲ Wakanaပြောပြထားလို့ငါအကုန်သိတယ်~"
"အဲ့တာဆိုဘာလို့ငါ့ကိုဒီအတိုင်းထားနေသေးလဲ
သတ်လိုက်လေ~"
"ဒီတိုင်းမထားပါဘူး သတ်လဲမသတ်ဘူး
ဟိုကောင်တွေသူ့ကိုသေချာချုပ်ထား!"
သူ့ကိုချုပ်ခိုင်းထားပြီးဂျပန်ဗိုလ်ကြီးက
ဂျောင်ကုဆီဦးတည်လိုက်တာမို့ထယ်ယောင်းလန့်ဖြန့်သွားကာ
ဂျောင်ကုလဲသူ့သားလေးကိုသာတင်းတင်းဖက်ထားမိတော့တယ်။
"ညစ်ပတ်နေဘေမဲ့ လှသားဘဲ~"
"ဘာ..ဘာလုပ်မလို့လဲ~"
"အူဝါးး...ဝါးး~"
"ကလေးကရှုပ်တယ်~"
"သားလေး!"
သူ့လက်ထဲကကလေးကို
လက်တစ်ဖက်နဲ့ဆွဲယူပြီးပစ်လွင့်လိုက်တဲ့ဂျပန်ဗိုလ်ကြောင့်ဂျောင်ကုသွေးပျက်သွားရဘေမဲ့ကံကောင်းစွာ
ကလေးကမှို့တွေထည့်ထားတဲ့ခြင်းထဲပြုတ်ကျသွားတာ~
*ဖြောင်း!*
"အား!"
"မလုပ်နဲ့!"
"မင်းသေချာကြည့်ထားလိုက်ထယ်ယောင်း~"
ဂျောင်ကုကိုစတင်နှိပ်စက်တဲ့ဂျပန်စစ်ဗိုလ်က
ဂျောင်ကုကိုပါးတစ်ချက်ရိုက်ချိန်ထယ်ယောင်းရုန်းလာဘေမဲ့
ဂျပန်စစ်သားလေးငါးယောက်ကလာနှိပ်ထားတာကြောင့်
မြေပြင်ပေါ်မှောက်လျှက်~
YOU ARE READING
~~ငွေ့~~{Complete}
Fanfictionဤficသည်စာရေးသူ၏စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃 ဤficသည္စာေရးသူ၏စိတ္ကူးသက္သက္သာျဖစ္သည္🙃
