"ဘာထျဖစ္တာလဲ!"
"မီးေလာင္ေနတယ္ဗိုလ္ႀကီး အႏၲာရယ္ကင္းရာကိုေျပးပါ~"
"က်စ္!...ဒီအခ်ိန္ႀကီးမွလားကြာ~"
ထည့္ရံုသာထည့္လိုက္ရၿပီးမလုပ္လိုက္ရေသးတာမို႔
ႏွေျမာစြာနဲ႔ေဂ်ာင္ကုအေပၚကထလိုက္ရာ
အေနာက္ေဆာင္ထဲကတစ္ခ်ိဳ႕ေသာပစၥည္းေတြက
ေပါက္ကြဲလြင့္စင္တာမို႔ဂ်ပန္စစ္သားေလးေတြပါထြက္ေျပးကုန္ေတာ့ထယ္ေယာင္းလဲလြတ္သြားၿပီ~
"အစ္ကို အေသးေလး~"
"ဟင့္...မႀကိဳက္ဘူး...အီးးဟီးးး~"
"ေမာင္လဲမႀကိဳက္ဘူး~"
ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔ထယ္ေယာင္းကေဂ်ာင္ကုကိုေပြ့ခ်ီကာ
ထမင္းဟင္းခ်က္ဖို႔ထည့္ထားတဲ့ေရေလွာင္ကန္ထဲကို
သူပါဝင္ကာေဂ်ာင္ကုကိုေဆးေက်ာေပးေတာ့
အေဒၚႀကီးတစ္ေယာက္ကေလ်ွာ္ၿပီးလွန္းထားတဲ့အက်ႌကိုယူေပးေလရဲ့~
"ျမန္ျမန္ထြက္လာၾကေတာ့ မီးကအရမ္းမ်ားေနၿပီ~"
"Nae~"
ထယ္ေယာင္းကေဂ်ာင္ကုကိုေပြ့ရင္းေရကန္ထဲကထြက္လာကာ
အက်ႌဝတ္ေပးၿပီး အေဒၚႀကီးေတြနဲ႔အတူ
အိမ္အေနာက္ေပါက္ကထြက္ေျပးၾကရတယ္။
"အဟြတ္...ဘာကိစၥမီးကထေလာင္ရတာလဲ~"
"မသိပါဘူး အဲ့တာကိုသြားစစ္ေဆးပါ့မယ္~"
"ျမန္ျမန္သြားၾက ဟိုေကာင္ေတြထြက္ေျပးသြားမယ္~"
"ဟုတ္~"
ဂ်ပန္ဗိုလ္ႀကီးကအိမ္ထဲေရာက္ၿပီမို႔
သူ႔လူေတြကိုသြားခိုင္းရာ အိမ္ေရ႔ွခန္းက
သူ႔အတြက္တစ္စံုတစ္ခုေပ်ာက္ေနသလို~
"ဒီမွာအစကတစ္ခုခုရိွသလားလို႔~"
"ကြၽန္ေတာ့္ကိုရွာေနတာမ်ားလား~"
အေနာက္ေရာက္လာကာသူ႔လည္ပင္းကိုဓားနဲ႔ေထာက္လာတဲ့သခင္လတ္ေၾကာင့္ ဘာေပ်ာက္ေနတာလဲဆိုတာကိုသိသြားတဲ့ဂ်ပန္ဗိုလ္ႀကီး~
"မင္းကမ်ား ငါ့ကိုဓားနဲ႔ေထာက္ရဲတယ္?"
"ခဗ်ားလဲကြၽန္ေတာ့္လက္ဖ်ားနဲ႔ေတာင္မထိရက္တဲ့လူကို
ေစာ္ကားရဲတယ္မဟုတ္လား~"
YOU ARE READING
~~ငွေ့~~{Complete}
Fanfictionဤficသည်စာရေးသူ၏စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃 ဤficသည္စာေရးသူ၏စိတ္ကူးသက္သက္သာျဖစ္သည္🙃
