"ထယ္ေယာင္းကိုေခၚလာခဲ့လိုက္~"
အခန္းျပင္ကိုေခၚထုတ္ခံရၿပီးဒူးေထာက္ထိုင္ထားရေဘမဲ့
ဘာမွမေျပာေသးဘဲထယ္ေယာင္းကိုေခၚလာတာမို႔
ေဂ်ာင္ကုမွာတုန္တုန္ယင္ယင္ရယ္~
*ေမာင့္ကိုဘာမွမလုပ္ဖို႔ေမ်ွာ္လင့္ပါတယ္~*
"လြတ္စမ္း! ငါ့ကိုမထိနဲ႔..အာ့!"
"ၿငိမ္ၿငိမ္ေန!"
"ထယ္ေယာင္းကိုေခၚလာပါၿပီဗိုလ္ႀကီး~"
"ဒီဟာေလးအတြက္ေၾကာင့္ မင္းက
ငါတို႔ရဲ့အဖိုးတန္ ကေလးမေလးကိုသတ္ဖို႔လုပ္တယ္ေပါ့?~"
"မဟုတ္ဘူး ကိုယ့္အတြက္ကိုယ္သတ္ခ်င္လို႔~"
"လိမ္ေနလဲအပိုဘဲ Wakanaေျပာျပထားလို႔ငါအကုန္သိတယ္~"
"အဲ့တာဆိုဘာလို႔ငါ့ကိုဒီအတိုင္းထားေနေသးလဲ
သတ္လိုက္ေလ~"
"ဒီတိုင္းမထားပါဘူး သတ္လဲမသတ္ဘူး
ဟိုေကာင္ေတြသူ႔ကိုေသခ်ာခ်ဳပ္ထား!"
သူ႔ကိုခ်ဳပ္ခိုင္းထားၿပီးဂ်ပန္ဗိုလ္ႀကီးက
ေဂ်ာင္ကုဆီၪီးတည္လိုက္တာမို႔ထယ္ေယာင္းလန္႔ျဖန္႔သြားကာ
ေဂ်ာင္ကုလဲသူ႔သားေလးကိုသာတင္းတင္းဖက္ထားမိေတာ့တယ္။
"ညစ္ပတ္ေနေဘမဲ့ လွသားဘဲ~"
"ဘာ..ဘာလုပ္မလို႔လဲ~"
"အူဝါးး...ဝါးး~"
"ကေလးကရႈပ္တယ္~"
"သားေလး!"
သူ႔လက္ထဲကကေလးကို
လက္တစ္ဖက္နဲ႔ဆြဲယူၿပီးပစ္လြင့္လိုက္တဲ့ဂ်ပန္ဗိုလ္ေၾကာင့္ေဂ်ာင္ကုေသြးပ်က္သြားရေဘမဲ့ကံေကာင္းစြာ
ကေလးကမိႈ႔ေတြထည့္ထားတဲ့ျခင္းထဲျပဳတ္က်သြားတာ~
*ေျဖာင္း!*
"အား!"
"မလုပ္နဲ႔!"
"မင္းေသခ်ာၾကည့္ထားလိုက္ထယ္ေယာင္း~"
ေဂ်ာင္ကုကိုစတင္ႏိွပ္စက္တဲ့ဂ်ပန္စစ္ဗိုလ္က
ေဂ်ာင္ကုကိုပါးတစ္ခ်က္ရိုက္ခ်ိန္ထယ္ေယာင္းရုန္းလာေဘမဲ့
ဂ်ပန္စစ္သားေလးငါးေယာက္ကလာႏိွပ္ထားတာေၾကာင့္
ေျမျပင္ေပၚေမွာက္လ်ွက္~
"ကေလး ေခၚထားရမယ္ တစ္ခုခုျဖစ္သြားလို႔မျဖစ္ဘူး~"
"ေဂ်ာင္ကုကိုေရာအစ္မ~"
YOU ARE READING
~~ငွေ့~~{Complete}
Fanfictionဤficသည်စာရေးသူ၏စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃 ဤficသည္စာေရးသူ၏စိတ္ကူးသက္သက္သာျဖစ္သည္🙃
