ធ្នាក់ឯកា

ភាគទី១១

(បងស្រលាញ់អូន)

“អ្ហឹម...ឌែន”
ឌែន លើកបីរាងតូចផុតពីដីយ៉ាងទាន់ហន់ មិនឱ្យនាងបានត្រៀមខ្លួនមុនសោះ។
“ឌែន បងចង់ធ្វើអីហ្នឹង?”
“ឱ្យកាដូជាការសុំទោសអូន” មនុស្សល្បិច ញញឹមលាក់កំណួចចេញមក។
“អូនមិនចង់បានទេ មនុស្សល្បិច ដាក់អូនចុះទៅ”
“ចាំដាក់ចុះនៅលើពូក ហ៊ឹសៗ” ឌែន បីស្រីតូចទៅគ្រែគេងដោយមិនរងចាំយូរ ខ្លាចខកជើងរបស់ខ្លួន។
“អត់ទេ បើបងធ្វើអូនហ្នឹងខឹងបងហើយ” មីនជី គំរាមគេតែមានឬដែលមនុស្សកំណាចខ្លាចនាងនោះ។
“កុំបដិសេធបងដឹងថាអូនក៏ត្រូវការបងដែរ” ឌែន ដាក់ស្រីតូចលើពូកថ្នមៗ ដោយនាំរាងកាយរបស់ខ្លួនមកទ្រោបពីលើ ឃាំងឃាត់មិនឱ្យនាងរត់គេចទៅណាបាន។
“ឌែន ឈប់ អ្ហឹម...” ពាក្យហាមឃាត់ប្ដូរជាពាក្យថ្ងូរមួយរំពេច ពេលបបូរមាត់ក្ដៅគគុកបឺតគល់ ក របស់ខ្លួន។
“អ្ហឹម អូនក្រអូបណាស់ អូនសម្លាញ់”
ផឹប
កន្សែងដែលរុំជាប់ខ្លួនមនុនេះត្រូវមនុស្សកំណាចចាប់បោះចោលគ្មានប្រណី។
“អ្ហឹមម ឌែន” មីនជី ឱប ករឹងមាំ ទាញគេឱ្យមកនែបនិត្យហ្នឹងរាងកាយខ្លួនកាន់តែស្និទ្ធស្នាលជាងមុន។
“អូនក្រអូបពេញទាំងរាងកាយតែម្ដងហើយ ដឹងទេ” ឌែន ថែថើបតាមដងខ្លួនតូច ដែលសាមីខ្លួនក៏ពេញចិត្ត ពើងខ្លួនតាមការប៉ះពាល់របស់គេ។
មនុស្សមានបទពិសោធន៍ ចាត់ការដាស់អារម្មណ៍ ទាំងខ្លួនឯងហ្នឹងនាង បាតដៃក្ដៅទាំងស្ទាបទាំងច្របាច់ បបូរមាត់ក៏មិនភ្លេចធ្វើតួនាទី បឺតជញ្ជក់បង្កើតត្រាស្នេហ៍លើដងខ្លួនស្អាត បង្ហាញភាពជាម្ចាស់របស់នាង។
“អ្ហឹសស” មីនជី ថ្ងូរខ្លាំងៗមិនគិតនឹកទប់សំឡេង ខណៈអណ្ដាតក្ដៅសើមកម្រើកត្រង់ចំណុចអាថ៌កំបាំងរបស់ខ្លួន។
“អ្ហឹម..អូនថ្ងូរបានល្អណាស់ មីនជី ជុប” ឌែន ថើបត្រង់ភ្លៅ សស្អាត។
ឌែន ក្រោកចេញពីរាងតូចបន្តិច ចាត់ការសម្លៀកបំពាក់របស់ខ្លួន មុនហ្នឹងចូលមកគ្រប់គ្រងនាងជាថ្មីម្ដងទៀត។
“អ្ហឹក...អ្ហឹស” មីនជី ខាំមាត់ថ្ងូរដោយភាពសុខស្រួល ពេលភាពរឹងមាំជ្រែកចូលមកក្នុងខ្លួន។
“អ្ហឹម...ណែនណាស់”
ផ្លាប់ៗៗ
ឌែន បោលសម្រុកពីថ្នមៗទៅខ្លាំង តាមអារម្មណ៍កំពុងតែពុះកញ្ជ្រោល។
“អ្ហឹស ឌែន ថ្នមបានទេអូនឈ” មីនជី ខ្ញាំស្មារឹងមាំ បញ្ចេញអារម្មណ៍របស់ខ្លួន នាងមិនមែនតែឈឺទេ តែវាក៏ស្រួលដូចគ្នា គ្រាន់តែនាងមិនទាន់ស៊ាំហ្នឹងអារម្មណ៍មួយនេះប៉ុណ្ណោះ។
“សុំទោស ដែលធ្វើឱ្យអូនឈឺ ចាំបងថ្នមជាងនេះ” ឌែន ត្រូវទ្រាំឈឺខ្លួនឯង បន្ថយកម្លាំងបោលសម្រុកមកជាថ្នាក់ថ្នមនាងវិញ។
“អ្ហឹស អ្ហាសៗៗ” រាងតូច ពើងខ្លួនកាន់តែខ្ពស់។
“អ្ហឹសស ជុប” ឌែន បឺតជញ្ជក់ មាត់តូចដែលគិតតែខាំចូលគ្នាបញ្ចេញអារម្មណ៍។
“អ្ហឹស”
“អ្ហឹម...” ដៃរឹងមាំចាប់ត្រគាកតូចជាប់ ដែលខ្លួនក៏ដកចេញដាក់ចូលយឺតៗ តែក៏ជ្រៅកប់បាត់ក្នុងខ្លួននាងដូចគ្នា។
“អ្ហឹសស ឌែន”
“បងអាចលឿនជាងនេះបានទេ?” គេជិតចេញហើយ បើនៅតែយឺតបែនេះទៀត មួយពេលនេះច្បាស់ជាឥតន័យហើយ។
“អ្ហឹម..អ្ហាស” មីនជី ថ្ងូរមិនដាច់សូរ តែក៏ងក់ក្បាលយល់ព្រមហ្នឹងអ្នកកំលោះដូចគ្នា។
“អរគុណ អូនសម្លាញ់ ជុប” អ្នកកំលោះ ថើបយកចិត្តស្រីតូច។
ផ្លាប់ៗៗ
ត្រឹមទទួលបានការយល់ព្រម   ត្រគាកកំណាច   ចាប់ផ្ដើមដំណើរ
ការតួនាទីរបស់ខ្លួន ឌែន ទាំងអុកទាំងបោលសម្រុក ញាប់ទៅៗ សាងឱ្យរាងកាយទាំងពីរកាន់តែច្រាស់ច្រាលទ្វេរដង។
“អ្ហាសស ឌែន អូន...”
“អ្ហឹសស”
“អ្ហឹសៗ អ្ហឹម អូនពិបាកទ្រាំណាស់ អ្ហាស ឌែន”
“អ្ហឹម បងជិតចេញហើយ”
“អ្ហឹស អ្ហាស” មីនជី ថ្ងូរកាន់តែញាប់ជាងមុន ខណៈខ្លួនជិតទៅលើឋានសួគ៌ដែលមានអ្នកកំលោះជាអ្នកនាំមុខ។
“អ្ហា ចេញហើយ” ឌែន កន្រ្តាក់ខ្លួនតិចៗ បាញ់គ្រប់តំណក់របស់ខ្លួនចូលទៅក្នុងរាងតូចគ្មានសល់តំណក់ ពេលនេះឯងទើបគេដឹងថារវល់ច្រាស់ច្រាលភ្លេចការពារ។
មីនជី ឱបរាងក្រាស់ណែនដៃ ដែលគេក៏នៅតែសំងំក្នុងរាងកាយរបស់នាងមិនព្រមចេញទៅណាដូចគ្នា។
“ហ្ហឹក! ទៅងូតទឹកទៅ បងបែកញើសហើយ” មីនជី អង្អែលសក់ទន់ល្មើយតិចៗ ដែលសាមីខ្លួនក៏ពេញចិត្តដែលនាងធ្វើបែបនេះដូចគ្នា។
“អ៊ីចឹងយើងងូតជាមួយគ្នាទៅ” ទៅបំផុត មនុស្សកំណាចក៏ព្រមក្រោកចេញពីរាងតូច បង្ហាញឱ្យឃើញភាពសង្ហាឥតខ្ចោះរបស់គេ។
“បងងូតតែម្នាក់ឯងទៅ អូនចង់គេង” មីនជី ងាកមុខចេញទាំងខ្មាសអៀន ឫកពារបស់នាង អាចឱ្យមនុស្សល្បិចដឹងដូចគ្នា។
“ហ៊ឹសៗ មិនមែនខ្មាសទេដឹង?” ឌែន ឱនមកសួរឌឺនាងលេង។
“អត់ទេ អ្នកណាខ្មាសបង អូនមិនបានខ្មាសទេ” មាត់ថាមិនខ្មាសតែភ្នែកក៏មិនហ៊ានសម្លឹងគេចំដូចគ្នា។
“បើមិនខ្មាសអ៊ីចឹងទៅងូតទឹកជាមួយបង”
“អូនមិនទៅទេ អាយយ” មីនជី ស្រែកអស់សំឡេង ពេលអ្នកកំលោះលើកខ្លួនពរចេញពីពូកភ្លាមៗ។
“អឹម ម៉េចក៏ស្រាលម្ល៉េះ សង្ស័យបងត្រូវប៉ូវអូនឱ្យច្រើនជាងនេះទើបបានមើល៍ទៅ...អូយ” ឌែន ស្រែកលាន់បន្តិច ពេលនាងក្រមុំខាំស្មាកប់ធ្មេញ។
“ឈឺឬ? សុំទោសអូនជ្រុលដៃទេមុននេះ...អូយ” នាងសុំទោសចេញពីចិត្តស្មោះ តែអ្នកកំលោះបែរជាសងសឹកនាងវិញ ដោយការបឺតចុងទ្រូងនាងខ្លាំងៗ។
“បងក៏ជ្រុលដែរ..តែជ្រុលធ្វើឱ្យស្រួលមិនមែនឈឺ ហ៊ឹសៗ”
“មនុស្សឆ្កួត” មីនជី ឱប ក គេជាប់ ព្រមឱ្យអ្នកកំលោះបីខ្លួនទៅងូតទឹកជាមួយ។ ហើយនាងធ្វើស្អីបាន បើទោះជាហាមក៏មិនបានសម្រេចដូចតែគ្នាហ្នឹង។
ឈូ
ទឹកត្រូវបើកបំពេញអាង ដែលមានរាងកាយកំលោះក្រមុំមួយគូនៅក្នុងនោះជាស្រេច។ មីនជី អង្គុយបែរខ្នង ស រលោងដាក់មនុស្សកំណាច ព្រមឱ្យគេដុសអង្អែលខ្លួនប្រាណ ដោយមិនជំទាស់សូម្បីមួយម៉ាត់។
“មីនជី...” ឃើញនាងស្ងាត់ស្ងៀមទើបគេហៅ។
“អ្ហឹម” ស្រីតូចដែលកំពុងអង្គុយវីទឹកលេង ត្រូវងាកមកមើលមនុស្សកំណាចដែលកំពុងញញឹមដាក់ខ្លួន។