"දන්නවද සර්...මන් ඔයාව කොහෙදිද මුලින්ම දැක්කේ කියලා.."
"ම්හු..."
"බූසාන් වලදී..."
මගේ අත් එක්ක ඒ අත් පටලන් බීච් එකේ වාඩිගෙන නිමක් නැති මුහුද දිහා බලන් ඉන්න ජිමින්ගේ කටින් පිටවුන වචන නිසා මන් පුදුමයට පත්වුනා..
"බූසාන්වලදී?!"
"ඔව්...එතකොට සර්ගේ ට්‍රේනින් පීරියඩ් එක..සුදු අත්දිග කමිසයට කලු දිග කලිසම ඇදලා තවත් මිස් කෙනෙක් එක්ක හිනා වෙවී පාරදිගේ ඇවිදන් එනකොටයි මන් සර්ව ඉස්සරවෙලාම දැක්කේ.."
"ඔහ්...ඒ මන් අදුනන නූනා කෙනෙක්..."
"සර්ව එදා ඒ මොහොතේ දකිද්දි මගේ හිත හීතලවෙලා යද්දි මූනේ අමුතුම විදිහේ හිනාවක් ඇදුනා.මන් මාර ආසවකින් සර් ඒ මිස් එක්ක කතාකර කර එනදිහා බලන් හිටියේ..."
"ඔයා කොහෙද හිටියේ..."
"සර් ට්‍රේනින් ගිය ස්කූල් එකේ පාර ලග බිල්ඩින් එකේ උඩම තට්ටුවේ...එතනට පාර හොදට පේනවා..."
"ඔයා එහෙ මොකද කලේ..."
"ඔම්මගේ වැඩකට දවස් කීපයක් මට එහෙ යන්න උනා..ඒ දවස් කීපෙන් මුල් දවස් දෙකේ මට සර්ව මීටර් නොවුනත් ඉතිරි හැමදවසකම මන් සර් එන දිහා ආසාවෙන් බලන් හිටියා..සර්ගේ හිනාව මාරම ලස්සනයි..."
"තෑන්ක් යූ..."
"මට සර් එක්ක මුන ගැහිලා කතාකරන්න තීනවනම් කොච්චර ශෝයිද කියලා මන් හිතුවා..ඒත් මට සර්ව ආයේ දකින්නම නැතුව ගියේ සර්ගේ ට්‍රේනින් පීරියඩ් එක ඉවරවුන නිසා..ඊට දවස් දෙක්කට පස්සේ ඔම්මගේ වැඩ ඉවර කල මන් ආයෙම සෝල් ආවා..මට සර්ව නිතර නිතර මතක් වෙද්දි මන් හිතුවේ එක දෙයයි දෛවයේ ලියවිලා තියේනම් සර්ව මට ආයේ මුන ගැහේවී කියලා...ඒ හිතුවත් වගේ මට සර්ව ආයෙම මුන ගැහුනා..."
"කොහොමෙයි ඒ මමමයි කියලා අදුන ගත්තේ..මාව ඔයා ලගට දැකලා නෑනේ"
"මන් සර්ව කලින් ලගට නොදැක්කත් සර්ගේ හිනාව හොද හැටි මට මතක තිබුනා..මගේ හිතේ කටුවට සර් ගැන රූපයක් ඇදිලා තිබුනා.."
"ම්..."
"ඉතින් මගේ දෛවයේ ලියවිලා ඉන්න සර්ව මගේ ලගට ගන්න මට ලොකු වුවමනාවක් ආවා..ඒකයි මන් ආයෙම පාඩම් වැඩ කරන්න ගත්තේ.."
