"ဟုတ်ပါပြီ~"
တကယ်ဆိုထယ်ယောင်းကသပ်သပ်ကြီးရှောင်စရာမလိုဘေမဲ့
ဂျောင်ကုနဲ့တွေ့စေချင်တဲ့သခင်လတ်ကတမင်သက်သက်
ဖန်တီးပေးတာ~
"လက်တွေထုတ်ထားရတော့ပျော်နေတယ်ပေါ့လေ~"
"အက်...အဲ~"
အင်္ကျီဝတ်ပေးပြီး အောက်ပိုင်းကိုဘဲအနှီးနဲ့ထုပ်ထားပေးတော့
ကလေးကလက်တွေလှုပ်ရှားပြီးပျော်နေတော့တာ~ထို့နောက်ဂျောင်ကုကtaekookလေးကိုပိုးပြီးရိုးရာမုန့်လေးတွေလုပ်ကာညနေဂျောက်ဂူသွားတဲ့အချိန်ယူသွားလေရဲ့~
"ခနနေ မမတွေနဲ့တွေ့ရင် မငိုရဘူးနော်သားလေး
မဟုတ်ရင်ရှက်စရာကြီး~"
"ဟိုမှာရောက်လာပြီ ဘာတွေယူလာတာလဲမသိဘူး
သွားမှကူရအောင်~"
"ဟင့်...အူဝဲ...အူဝဲ~"
ကလေးမလေးတွေ သူတို့ဆီပြေးလာတာနဲ့တစ်ပြိုင်နက်
taekookလေးမှာသူ့မားမားအင်္ကျီကိုဆွဲပြီးငိုလေပြီ~
"ဟာ..အခုတင်မှလေးမငိုဖို့ပြောနေတာကို
သားသားကကြောက်တာလားလို့~"
"လက်ထဲကဟာတွေပေးအစ်ကို~"
"ကလေးပွေ့ချင်တာကြီး~"
"သမီးလည်းပွေ့ကြည့်ချင်တယ်~"
"အူဝဲ...ဝါး~"
"အေအေ နောက်မှပွေ့ကြနော် အခုငိုနေတာမို့အရင်ချော့ဦးမယ်~"
သူ့လက်ထဲကမုန့်တွေပါတဲ့ခြင်းကိုကလေးမတွေကူသယ်သွားကြတာနဲ့ဂျောင်ကုကတော့ငိုနေတဲ့သူ့သားလေးကိုချော့ရင်း
ဂူထဲဝင်သွားရာထယ်ယောင်းကိုတွေ့လိုက်တာမို့
နှစ်ယောက်သားအံ့သြလို့မဆုံး~
*ဘယ်လိုလုပ်ပြီး??*
*အစ်ကိုလေးကတော့လုပ်ပြီ~*
"အ့...ဂူး...အက်~"
ထယ်ယောင်းကိုမြင်တာနဲ့ငိုနေတဲ့ကလေးကလဲမငိုတော့ဘဲ
ထယ်ယောင်းဘက်လက်လှမ်းနေတာမို့
ကြောင်အမ်းအမ်းနဲ့ဂျောင်ကုတစ်ယောက်ဘာလုပ်ရမှန်းမသိ~
"ကလေးလေး မမဆီလာ အဲ့ဦးဦးကဒဏ်ရာရနေလို့
ပွေ့နိုင်မှာမဟုတ်ဘူး~"
"ဒဏ်ရာရနေတယ်?"
"မ...မဟုတ်ပါဘူး~"
"ဟုတ်ပါတယ် ခေါင်းဆောင်ကိုယ်တိုင်ပြောသွားတာ
ဒဏ်ရာရနေတာမို့ကရုစိုက်ပေးဦးတဲ့~"
YOU ARE READING
~~ငွေ့~~{Complete}
Fanfictionဤficသည်စာရေးသူ၏စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃 ဤficသည္စာေရးသူ၏စိတ္ကူးသက္သက္သာျဖစ္သည္🙃
