Her akşam korkuyla yatağa giren ve saatlerce uyuyamayan bir çocuk. Her gözlerini kapattığında korkuyla yeniden nefes nefese uyandığı için uyumaktan korkuyordu.
Elbette yanında yatan esmer olan bu garip durumun farkındaydı, ne yapabilirdi o da bilmiyordu. Bildiği tek şey çocuğa sarıldığında ve kendisinin yanında olduğunu söylemesi gerektiğiydi. Yoksa çocuk göz yaşlarına daha çok boğuluyordu ve uyanamıyordu.
Bir anda kenarda beliren gölge ile çocuğun gözleri oraya kaydı. Elleri bağlı ve ağzı bantlanmış. Tamamen tehlikedeydi.
Bir süre sonra görüş alanına iki beden girdi çocuğun. Bu sefer tek değildi. Çocuğun kaşları çatılırken olduğundan daha çok korkmuştu. Kimdi bu ikinci kişi?
Bu iki adam sessizce konuşup gülüşmeye başladılar. Jungkook için bu durum oldukça rahatsız ediciydi. Çünkü birazdan korkudan ölecek gibi hissederken bu adamlar gülüyordu.
Bir süre sonra iki adamında aynı anda kendisine dönmesi ve bakmaya başlamasıyla çocuk oldukça gerilmişti. Adamlardan birisi yarım ağız sırıtırken diğeri sadece ona bakıyordu.
Adamlardan birisi çocuğa doğru adımladı ve tam yanında durdu. Çocuğun çenesinden tutup kafasını yukarıya kaldırarak yüzünü inceledi. "Keşke her zaman böyle olsan Jungkook."
Çocuğun gözleri dolmaya başlarken adama nefret dolu bakmaya başlamıştı, isteyerek yapmıyordu belki ama ondan nefret ediyordu.
Bu hareketine karşılık adam sinirlenip çocuğun yüzüne yumruğunu indirmesi ile arkadaki adam kahkaha atmaya başladı. Komik olan şey neydi?
Adam çocuğun omzundan tuttu ve baş parmağını omzunu delmek istermişcesine bastırmaya başladı. Çocuğun canı yanıyordu ama konuşamıyordu bile.
"Bu şekilde bakmaya devam edersen daha kötü olacak, bu sefer gerçekten öleceksin." Ama Jungkook'un bakışları değişmedi, sadece her geçen saniye o adamdan daha çok nefret ediyordu.
Adam kendini daha fazla tutamayacağını hissetti ve ayağa kalktı. "Beni niye dinlemiyorsun?!" Jungkook korkuyla gözlerini kapatırken ona doğru savrulan bir tekme görmüştü.
Ama tekme ona gelmemişti. Gözlerini açtığında diğer adamın babası olacak o adamı tuttuğunu görmüştü. Neden ona vurmasını engellemişti ya da neden babasını sakinleştirmeye çalışıyordu yakın arkadaşlar mıydı yoksa?
Çocuk kafasını kaldırıp o adamı inceledi. Dağınık saçları, fiziği, sesi ve dahası birisini anımsatıyordu. Ama hayır, düşündüğü kişi ona ihanet etmezdi.
Adam da aynı şekilde çocuğa döndü ve onu inceledi. Bir süre sonra kafasına geçirdiği kapşonu çıkardı. Yüzüne taktiği maskeyi çıkarırken ise Jungkook olduğu yerde kalmıştı.
Hayır, Jungkook gördüklerine inanmıyordu. En yakını ona zarar vermezdi, ona dokunmaya kıyamayan kişi neden ona zarar vermek isterdi?
Esmer olan elindeki cisim ile çocuğa yaklaştı. Yanına eğilip çocuğa baktı bir süre, hüzünlü bir şekilde gülümsedi sonlara doğru. "Sana kısa sürede daha az canını acıtacak bir ölüm sunacağım Jungkook."
Ardından karnına yeniden saplanan cisim. Bu sefer canı çok yanıyordu çocuğun. Dudaklarının etrafına yapıştırılmış olan bant bağırmasını engelliyordu ama çocuğun umrunda değildi.
Canı ilk seferinden çok yanıyordu şimdi, ilk kez bıçaklanmıyordu. Ama ilk kez kendisinden çok sevdiği adam onu acımasızca bıçaklıyordu. Belki de canı bu yüzden her zamankinden çok yanıyordu?
Çocuk çığlıklarının arasında duyduğu sesleri anlamaya çalışıyordu. O odada onun sesinden başka bir ses daha vardı. Ama adamlar çoktan gitmişti bile.
"Jungkook... Güvendesin, ben burdayım." Çocuk kendi sesinin arasında zar zor duyduğu sesler ile yavaş yavaş sakinleşiyordu. Ama oysaki hala canı yanıyordu.
Bir anda korkuyla açılan gözleri ile yerinden fırladı. Neredeydi? Yine mi kabus görmüştü?
Jungkook kafasını yanında duran ve ona korkuyla bakan Taehyung'a çevirdi kafasını. Bir süre öylece baktı esmer olana, ikisi de konuşmadı.
Jungkook'un nefesi düzene girerken sessizce yanında duran adamın kollarının arasına girdi. Adam ise tereddüt etmeden onu sanki kendisine saklamak istermişcesine kollarıyla sardı.
"Korkma.." Çocuk bu adamın tek bir hareketiyle huzur buluyordu. Sadece tek bir hamlesi yetiyordu. Jungkook kafasını Taehyung'un boynuna gömdü sessizce.
Göz yaşları yanaklarından süzülürken aynı zamanda Taehyung'un da boynunu ıslatıyordu. Ama umrunda değildi.
Çocuğun gözleri yavaş yavaş kapanırken son kez Taehyung'a baktı. Sessizce kendi kendine fısıldadı, Taehyung duydu mu bilmiyordu. "Sen bana zarar vermezsin Taehyung, onlar sadece bizi ayırmak istiyor."
Taehyung ona zarar vermezdi. Ardından istemese de gözleri sanki ona inat eder gibi kapandı ve çocuk esmer olanın kollarında rahat bir uykuya daldı.
Taehyung sakinleştirdiği için sorun olmadığını düşünse bile korkuyordu. Sürekli çocuğun bu şekilde korkması normal değildi. Ne gördüğünü bile anlatmıyordu ona.
Ama her çocuk her korkuyla uyandığında Taehyung'un kollarında uykuya dalarken bir şeyler mırıldanıyordu. Esmer olan çocuğun dediği bazı şeyleri anlıyor bazılarını anlamıyordu.
Bazen söylediği sözler Taehyung'un kafasına fazlasıyla takılıyor ve okulda bile olsa Jungkook aklından çıkmıyordu. Çoğu zaman çocuk aklındaydı zaten ama bazen gerçekten aklından çıkmıyordu.
Geçen gün okula giderken tam evden çıkacağı sırada Taehyung odasından bir ses duydu. Çocuk yeniden uykusunda ağlıyordu. Korkuyla yanına hızlıca gitti, evden çıkamadı.
Çocuk her zaman olduğu gibi Taehyung'un kolları arasında sakinleşti. Fakat çocuk kolları arasında esmer olana bir kaç şey fısıldadı.
"Taehyung... Bir şey olursa seni her zaman koruyacağım. Bana bir şey olursa kendini suçlama tamam mı?" Kolları arasında çocuk bu şekilde konuşurken nasıl korkmazdı? Nasıl meraklanmazdı? İmkanı yoktu.
Esmer olan bugün okulu olmadığı için daha rahattı. En azından okuldayken kafası Jungkook'un söylediği sözlerde kalmayacak ve onun için meraklanmayacaktı.
Yine de onları kim ayırmak isterdi ki? Az önce çocuğun mırıldanarak söylediği şeyden tek bir şey anlamıştı. İlk önceki cümleyi duyamasada son söylediği cümleyi duymuştu işte.
Yine de korkuyordu, uyandığında ise Jungkook'un ona hiç bir şey söylemeyip geçiştirmesi onu daha çok meraklandırıyordu ister istemez.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Yorum sayısının düşmesi ile beraber okunmalarda düştüğü içinyazasım yok ama olduğu kadar.
Biraz kısaoluyor ama sorun değil bence. Ayrıca her günbölümyayınlamaya çalışacağım.
