A Soldier's Misery

Chapter 26

Mabilis akong napabalikwas ng bangon ng marinig ang tunog nang chopper na papadating. Bumangon ako sa kama at binuksan ang terrace dito sa kwarto ko. I didn't recognized that chopper. The bodyguards are just roaming and guarding the whole area. They are not alerted by the coming chopper. I guess they've been informed.

"Who is it? " tanong ko sa sarili bago pumasok at kinuha ang phone sa table ko. I'm calling the head guards. Binaba ko ang phone at umupo sa kama habang hinihilot ang sentido. Madaling araw na akong nakatulog dahil sa pag uusap tungkol sa magiging plano. Mr. Vergara is still around and although cases are filing up for him, we cannot just put our guard down. By now, hinahanap na niya kami.

Ilang minuto lang ay may kumatok sa pinto ko. Binuksan ko at nakita ang head guard.

"Who is it? "

"It's Mrs. Mendoza visitor. Don't worry Ms. it's all safe "  anito na mabilis kong tinanguan. Bumalik ako sa pagtulog ng umalis ito.

Tanghali na nang magising ako. Nakaramdam na ako ng gutom kaya mabilisan ang aking pagligo at pagbibihis. Nang matapos ay bumaba na ako at dumiretso sa kusina. May sinigang na hipon at pork chop. Ininit ko nalang bago kumain. Napansin kong tahimik ng paligid pero may naririnig akong ingay sa may likod bahay.

"You're awake " napabaling ako sa taong biglang pumasok sa kusina. Muntik na akong mabilaukan dahil sa pagkabigla. Pero mabilis nitong inabot ang baso ng tubig.

"What the fuck are you doing here Skyler Yuan Lee" Sigaw ko ng mahimasmasan. Siya ang bisita. We're not in the freaking vacation to accept visitor. What was Tita's thinking. I was hysterical inside but I just keep my nerves calm because despite what happen I still feel great that he's here.

Pumikit muna ito bago ngumiti ng pagkatamis tamis. He's wearing a white polo shirt with a khaki short. Simple lang pero ang lakas ng dating.
"I'm visiting my girlfriend " anito.

Tinaasan ko siya ng kilay "Were done already. We broke up"
Lumunok ako at nagsimulang mag ligpit tutal nawalan na ako ng gana. I wash the dishes while his beside me watching  silently.

"Hindi ako pumayag na maghiwalay tayo"  sabi nito. Malalim ang buntong hininga ko at nagpunas ng kamay at aalis na sana ng hinawakan nito ang aking braso. Nagsusumamo siyang nakatingin sa akin.

"Please let's talk and let's fix this. Can we. Please let us talk. " anito. Siguro nga kailangan naming magusap. I already plan for this but I didn't expect it to be this early. Huminga ako ng malalim bago tumango. Lumabas ako ng kitchen at dumaan sa likod ng bahay patungo sa labas. Nakasunod lamang siya sa may likod. Tahimik.  Sariwang hangin ang bumungad sa akin sa paglabas. May cottage kami dito kaya naisipan kong doon nalang magusap. Gawa sa kahoy ang cottage may maliliit na mesa at nakapalibot ang mga upuan. Umupo ako sa gitna habang siya sa may gilid. Tumingin ako sa paligid at nakita ko pang naliligo ang kambal kasama ang ibang guards habang ang iba nagbabantay.

"Sarriene, hinding hindi ako magkakaroon ng anak na hindi ikaw ang ina"  anito pagkatapos ng mahabang katahimikan. Kumirot ang puso ko sa sinabi nito. Kahit papano gumaan ang pakiramdam ko. Yung sakit na dala dala ko ng malaman may magiging anak siya ngayon hindi ko na maramdaman.

"I will never hurt you. I can't afford to lose you. So please, let me prove myself again " mahina at madiin nitong sinabi. Hindi ko narin napigilan na maluha. I loved this man so much. He may not be the one I asked for but he will be the one I prayed for.

Yumuko ako at huminga ng malalim. Masaya ako pero masakit yung puso ko. I didn't know that you also feel hurt even when you're happy. You cry because of overwhelming feeling. Happiness.
Naramdaman ko nalang ang mainit niyang yakap sa akin na nagpakawala ng mga hikbi ko. Niyakap niya ako ng mahigpit. Pareho kaming umiiyak hanggang sa bumitiw kami sa isa't isa.