ඔබ මගේ වෙලා 💞

#විසිදෙවන_පිටුව 💞

කලය ගෙවිලා ගියෙ අපිටවත් නිදැනි..

චූටි මගේ ජීවිතේ සම්පූර්ණයෙන්ම වෙනස් කලා.. ඌ මට හිතපු වත් නැති ආදරයක් දුන්නා.. ඇත්තටම මම සතුටින් හිටියා කිව්වොත් හරි...
මම ඔෆිස් ඇරිලා හන්දියෙන් සිගරට් එකක් බීලා බබල්ගම් එකකුත් කටේ දාන් හැමදාම වෙලාසන ගෙදර එන එක පුරුද්දක් කර ගත්තා..

"අයියේ මේ ලිව්ම් ටික දාන්නොනේ.. හෙට මට ක්ලාස් නෑ.. ඔයා දානවද.."

"ඔක්කොම හරි නේද.."

"ඔයත් එක පාරක් බලන්න ඉතින්.."

"ඇයි කැම්පස් එක වෙනස් කරලා.."

"ජ' පුර හොදයි කියලා යාළුවො කිව්වා.."

"ම්ම්.. බොරුද කොහෙද මේකගේ.."

"නෑ ඇත්ත.."

"දැන් පේරා යන්න තිබ්බ ආසාව කෝ.."

"ආස හිතෙන තැනට නෙවෙයි, හොද තැනට එපැයි යන්න.."

"කොයි කැම්පස් එකත් එකයි ළමයො ඉතින්.."

"නෑ මට යන්න ඔන්නෑ එහේ.."

චූටි කිව්වෙ එක එල්ලෙම මන් දිහා බලලා.. පල් වෙච්ච කහටක් හිතේ තියන බව මම දන්නවා මම හිනා උනා විතටයි..

"මාව එලව ගන්න හදන්නේ අර කෝල් කරපු එකා ගෙන්න ගන්න වෙන්නැති.."

"පිස්සුද සුදූ.. මම ඇහුවනේ කවුද කියලා.
ඔයා කිව්වෙත් නෑ.."

"කියන්න ඌ නමක් කිව්වද.. තමුසෙව ඇහුවා විතරනේ.."

"ච්ච, විකාර ඔයාට.. මේක හරිනේ එහෙනම් මම දාන්නම් උදේට.. ඕක බෑග් එකෙ දාන්න.."

"ම්.. "

චූටි නැගිටලා එයාගේ කැම්පස් ලිව්ම් ඔක්කොම පුරවලා තිබ්බ ලිවුම් කවර වල දලා මගේ බෑක් එකට දලා යන්න හැරුනා.. මූණ එල්ලගෙනම..

ඇත්තටම එදා ආව කෝල් එක මම අද වෙනකම් දන්නෑ කාගෙන් ආවද කියලා මම වොශ් දාද්දි චූටි ෆෝන් එක ගෙනත් දුන්නම වතුර නිසා මම චූටිට කෝල් එක ගන්න කිව්වා.. ටිකකින් චුටිගේ මූණ අවුල් වෙද්දි මමත් ටිකක් බය උනේ මම වටේ යන කලේ ඇදපු ඩිකියක්ද දන්නෑ කියලා.

"කවුද..?"

"දන්නෑ.."

"අහන්නෙපයි.."