ေလဆိပ္မွာပ်ားပန္းခတ္သလိုလူေတြ ရႈပ္ေနေပမယ့္ ေနးတို႔က လူရွင္းသည့္ေထာင့္တစ္ေနရာမွာ ရပ္ေနၾကသည္။ မေန႕ညကျပႆနာေၾကာင့္ ေနးက ကိုခန႔္ႏွင့္ မ်က္လုံးခ်င္းမဆုံမိေအာင္ေနသည္။ မ်က္ႏွာကိုလည္း ပုံမွန္ထက္ တင္းမာသည့္အေနအထားျပင္ထားသည္။
" ဟိုေရာက္မွ ကိုယ္တို႔ ဆက္ေျပာၾကတာေပါ့ ကိုဘုန္းခန႔္ပိုင္... ေနာက္မွထပ္ေတြ႕ၾကတာေပါ့ "
လွ်န႔္စကားကို ဘုန္းခန႔္ပိုင္ေတြးၾကည့္ရင္ ဘာအဓိပၸာယ္လဲဆိုတာ သိနိုင္ပါလိမ့္မည္။ သေဘာရိုးထင္ေနသည့္ သုန္သုန္ကေတာ့ လွ်န႔္စကားကို ေခါင္းညိတ္လို႔သာ ေထာက္ခံသည္။ မ်က္ႏွာေလးတင္းခ်ီေနသည့္ အဝါရင့္ေရာင္မုန္ညင္းပန္းေလးကေတာ့ လွ်န႔္အနားမွာ ပန္းပု႐ုပ္ကေလး ခ်ထားသလို မတုန္မလႈပ္ေလး။
" ေလယာဥ္ခ်ိန္လည္းနီးၿပီဆိုေတာ့ ကိုယ္တို႔ျပန္ေတာ့မယ္... အျပန္ဝင္စရာတစ္ခုရွိလို႔ "
" ဟုတ္ကဲ့ ကိုဘုံလွ်န္... သုန္သုန္တို႔ သြားေတာ့မယ္ေနာ္... ကိုေနးလက္်ာ သုန္တို႔ကို ခြင့္ျပဳပါဦး "
ဇြတ္တ႐ြတ္နိုင္လွတဲ့မိန္းကေလးက လွ်န္တို႔ကို ခပ္သြက္သြက္ႏႈတ္ဆက္ရင္း ေဘးက ဘုန္းခန႔္ပိုင္ရဲ႕ လက္ေမာင္းကိုဆြဲကာ အနားကေန လွည့္ထြက္သြားသည္။ အသက္မဲ့ေနသူတစ္ေယာက္လို မလႈပ္မယွက္ၿငိမ္သက္ေနသည့္ ဘုန္းခန႔္ပိုင္ကေတာ့ သုန္သုန္ဆြဲေခၚရာေနာက္ကို ေလးဖင့္စြာနဲ႕ပါသြားသည္။
" ေနးလက္်ာ ဒီကိုေရာက္တုန္းသြားခ်င္တဲ့ေနရာမ်ားရွိလား "
" မရွိပါဘူး... ဒုဥကၠဌ "
" ဒုဥကၠဌ လို႔ပဲေခၚေနေတာ့မွာလား "
" ဗ်ာ "
ကားေပၚေရာက္ေတာ့ ထိုင္ခုံခါးပတ္ပတ္ေနတုန္း ၾကားလိုက္ရသည့္စကားေၾကာင့္ ေနး ဒုဥကၠဌရွိရာကို လွည့္ၾကည့္လိုက္သည္။ ႐ႊန္း႐ႊန္းစားစားႀကီး ေနးကို စိုက္ၾကည့္ေနတဲ့ ဒုဥကၠဌရဲ႕ မ်က္လုံးေတြေၾကာင့္ ခပ္သြက္သြက္အၾကည့္လႊဲလိုက္ရသည္။
" အလုပ္ခ်ိန္ျပင္ပမွာေတာ့ မင္းဆီက ကိုယ့္နာမည္ေခၚတာေလး ၾကားခ်င္တယ္ "
ВЫ ЧИТАЕТЕ
My Beautiful SPOUSE
Художественная прозаဆက္ကဘုံလျှန် (Sakka Bxon Hlxan) နေးလက်ျာ (Nayy Lattyar) (own creation) Starting Date ••• 24/9/2021 Ending Date •••
