"သခင်ငယ်လေး ဘာအလိုရှိလို့ပါလဲ~"
"အဖွားနဲ့ခနလောက်စကားပြောချင်လို့~"
"အာ..ဟုတ် ရပါတယ်ပြောပါ~"
သီးသန့်စကားပြောချင်ပုံပေါ်တဲ့ထယ်ယောင်းကြောင့်
ဂျောင်ကုရှောင်ပေးဖို့ထရာ လက်တစ်ဖက်ကဗိုက်ကိုကိုင်ပြီး
ကျန်တစ်ဖက်ကခါးကိုကိုင်သွားတော့ထယ်ယောင်းစိတ်ထဲနေလို့မကောင်း~
*ဗိုက်ကြီးနဲ့တော်တော်နေရခက်မှာဘဲ
အထိုင်အထလဲခက်နေတယ်~*
"သခင်ငယ်လေး~~"
"အာ..ဟုတ် ဟိုလေ ကျွန်တော်ဆေးတစ်မျိုးလိုချင်လို့ပါ~"
"ဘယ်လိုဆေးမျိုးလဲ~"
"အဲ့တာကလေ သေသွားနိုင်တဲ့ဆေးမျိုး
ဒါဘေမဲ့တစ်ရက်ဘဲသေမှာဗျာ ပြီးရင်ပြန်ရှင်လာမှာ
အဲ့လိုဆေးရနိုင်မလား~"
"ရတော့ရပါတယ် ဒါဘေမဲ့နည်းနည်းခက်ခဲမယ်~"
"ဘယ်လိုခက်ခဲတာလဲပြောပါ~"
"ပါဝင်ပစ္စည်းရှာဖို့ပါ ကျန်တာတွေကလွယ်ဘေမဲ့
ရှားပါးပင့်ကူဖြူရဲ့အဆိပ်နဲ့ဗိုက်ကြီသည်ရဲ့ခြေဆေးရေရဖို့ကခက်တယ်~"
"ဗိုက်..ဗိုက်ကြီးသည်က ရှိ..ရှိပြီးသားလေ~"
"သိတယ် ဒါဘေမဲ့ အဲ့ဆေးကိုလိုချင်တဲ့သူကိုယ်တိုင်ဆေးမှရတာ သခင်ငယ်လေးက......
"ရတယ် ကျွန်တော်ဆေးပေးနိုင်ပါတယ်~"
"ကောင်းပြီလေ မြေရေ လာပါဦးကွယ်~"
တကယ်တော့ဆေးအတွက်အဲ့တာကမလိုပါဘူး
ဂျောင်ကုအဖွားကထယ်ယောင်းကိုသမင်သက်သက်
ပညာပြချင်လို့သာ~
"လို..လိုအပ်လို့လားအဖွားရဲ့~"
"ထိုင်စမ်းပါ လိုအပ်လို့ပါဆို ရေအေးနဲ့ရေနွေးစပ်ပြီးယူခဲ့စမ်းပါဟေ့~"
"Nae~"
အရှေ့ဆောင်ဘက်ကနေရုတ်တရက်ကြည့်ရင်မမြင်ရတဲ့
သစ်ပင်အောက်ခုံတန်းပေါ်မှာဂျောင်ကုကိုထိုင်ခိုင်းပြီး
ထယ်ယောင်းကမြေကြီးပေါ်ဒူးထောက်ထိုင်ကာ
ဂျောင်ကုခြေထောက်ကိုရေဆေးပေးဖို့ဘောင်းဘီကိုဒူးအထက်ထိလှန်လိုက်ရာဂျောင်ကုခြေထောက်တွေကရောင်နေတာမို့ထယ်ယောင်းစိတ်မကောင်း~
YOU ARE READING
~~ငွေ့~~{Complete}
Fanfictionဤficသည်စာရေးသူ၏စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃 ဤficသည္စာေရးသူ၏စိတ္ကူးသက္သက္သာျဖစ္သည္🙃
