သူ့အချစ်ကိုမယုံကြည်လို့ဆိုပြီးဂျောင်ကုစိတ်ဆိုးလိုက်ချင်ဘေမဲ့သူစိတ်ဆိုးလိုက်ရင်ထယ်ယောင်းကပိုပြီး
အထင်လွဲသွားမှာမို့စိတ်မဆိုးနိုင်~
"အိပ်တော့လေအစ်ကိုအသေးလေး
အစ်ကိုလတ်ကိုကျွန်တော်စောင့်ထားလိုက်မယ်~"
"မောင်~~"
ဂျောင်ကုတစ်ယောက် သူ့ကိုမကြည့်တဲ့ထယ်ယောင်းကြောင့်
သက်ပြင်းချကာထယ်ယောင်းအနားကပ်သွားပြီး
ထယ်ယောင်းရဲ့လက်ကောက်ဝတ်မှာ
သူ့ရဲ့နဖူးစည်းကိုချည်ပေးလိုက်တယ်။
"အပျိုစင်မိန်းကလေးတွေက ချစ်သက်သေအနေနဲ့
သူတို့အပျိုစင်ကာလပတ်လုံးအသုံးပြုခဲ့တဲ့
ကျစ်ဆံမြှီးချည်ဖဲကြိုးကို သူတို့ချစ်တဲ့ယောကျာ်းတွေကိုပေးကြတယ် အခုအစ်ကို့ရဲ့နဖူးစည်းမောင့်ကိုပေးမယ်~"
"မိန်းကလေးတွေကဖဲကြိုးပေးပြီးရင် ကျစ်ဆံမြှီးကို
ဘယ်တော့မှမချတော့သလို ဘယ်ယောကျာ်းနဲ့မှလဲမပတ်သက်တော့ဘူးနော်~"
"အစ်ကို့ရဲ့ဆံပင်တွေကထုံးထားလို့မရဘေမဲ့
ဘယ်ယောကျာ်းနဲ့မှမပတ်သက်ဘဲနဲ့တော့နေပါ့မယ်~"
"ယုံကြည်ပေးပါ့မယ်~"
"ချစ်တယ်မောင်~"
ပြန်လည်ပြုံးရွှင်လာပြီဖြစ်တဲ့ထယ်ယောင်းနဲ့
အချော့ကောင်းတဲ့ဂျောင်ကုတို့နှစ်ယောက်
တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်ဖက်ထားလိုက်ကြသည်မှာ
လေးတိုးလို့ပင်မဝင်~
"ဗိုက်မဆာဘူးလားအစ်ကိုအသေးလေး~"
"ဆာတယ် အဖွားချက်ပေးတဲ့
ဝက်သားနီချက်လေးစားချင်လိုက်တာ~"
"အု...အော့~"
"မောင် ဘာဖြစ်တာလဲ အဆင်ပြေရဲ့လား~"
"ရ..ရတယ် အခုတလောအိပ်ရေးပျက်လို့ထင်တယ်
အစာစားချင်စိတ်မရှိဘဲအန်ဘဲအန်ချင်နေတာ~"
ညဘက်တွေမှာတကယ်ကိုအိပ်ရေးပျက်ကြတဲ့
သူတို့နှစ်ယောက်မှာထယ်ယောင်းကနေ့ဘက်လဲမနားရဘဲ
ကျောင်းသွားရစာလုပ်ရဆိုတော့ပိုပြီးပင်ပန်းတယ်လေ~
"ကြာရင်နေမကောင်းဖြစ်တော့မှာဘဲမောင်ရယ်
အခုအိပ်တော့လေမောင်~"
YOU ARE READING
~~ငွေ့~~{Complete}
Fanfictionဤficသည်စာရေးသူ၏စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃 ဤficသည္စာေရးသူ၏စိတ္ကူးသက္သက္သာျဖစ္သည္🙃
