Our Fault(Culpable #3)

58.Nick

Μαθαίνοντας για ό,τι έγινε με τον Μάικλ και την Μπριάρ ,καθώς εγώ βρισκόμουν σε μια άλλη πόλη και ανίκανος να κάνω το οτιδήποτε εκτός από το να πάρω ένα αεροπλάνο, με βασάνισε.Ένιωσα ανακουφισμένος μόνο λίγες ώρες μετά ,όταν επιτέλους μπορούσα να μπω στο σπίτι μας.

Η Γένα και ο Λαιόν ήταν ξύπνιοι,έπιναν καφέ και μιλούσαν σιγανά όταν άνοιξα την μπροστινή πόρτα.Όλα ήταν ήρεμα,δεν υπήρχαν αστυνομικοί,ούτε αίμα...Δεν υπήρχε τίποτα από αυτά που είχα φανταστεί όση ώρα μου πήρε για να φτάσω εκεί.

"Πού είναι η Νόα;"ρώτησα σαν χαιρετισμό.Δεν μπορούσα να παραμείνω μαζί τους·έπρεπε να δω ο ίδιος ότι οι δυο άνθρωποι που αγαπούσα περισσότερο στον κόσμο ήταν εντάξει.

Πήγα πάνω και μπήκα πρώτα στο δωμάτιο του μωρού.Όταν δεν τον είδα εκεί,πήγα κατευθείαν στο υπνοδωμάτιο μας με τα νεύρα μου στην κοπή του ξυραφιού.Όταν μπήκα,άφησα μια ανάσα που κρατούσα:η Νόα κοιμόταν,και δίπλα της,το πολύτιμο μωρό μας κουνούσε τα χεράκια και τα ποδαράκια του,ξύπνιο.

Πλησίασα με την ψυχή στο στόμα. Ο Άντι κοίταξε ψηλά, με την πιπίλα στο στόμα και τα ματάκια του πρησμένα από το κλάμα. Τον πήρα στην αγκαλιά μου και τον κράτησα κοντά μου.

Προσπάθησαν να μας τον πάρουν.

Ο Άντι έκανε ένα κλαψούρισμα και τον πήρα μαζί μου καθώς καθόμουν στον καναπέ μπροστά από το κρεβάτι.

"Γεια σου, πρωταθλητή", τον χαιρέτησα και τον άφησα να πιαστεί από το δάχτυλό μου με το μικροσκοπικό του χέρι.
"Ήσουν πολύ γενναίος, γιε μου", είπα, φιλώντας τα παχουλά του μάγουλα και ρουφώντας τη νεογέννητη μυρωδιά του.

Ο Άντι χαμογέλασε σαν να με καταλάβαινε. Τον αγκάλιασα σφιχτά και τα δάκρυα δεν μπόρεσαν να μην κυλήσουν από τα μάγουλά μου.

Πώς μπόρεσαν να μας το κάνουν αυτό;

Η Μπριάρ... Ο Μάικλ... Αυτό το κάθαρμα θα σάπιζε στη φυλακή, θα το φρόντιζα.

Κοίταξα τη Νόα. Πρέπει να ήταν φρικτό γι' αυτήν, γαμώτο, αυτό δεν έπρεπε να είχε συμβεί ποτέ. Ο Στιβ έπρεπε να ήταν εδώ... Έπρεπε να ήμουν εδώ.

Ήμουν απίστευτα ευγνώμων που είχαμε εγκαταστήσει συναγερμό και που η Νόα ήξερε πώς να τον ενεργοποιήσει. Σκέψου τι θα μπορούσε να συμβεί...

Την επόμενη μέρα, με τα πράγματα πιο ήρεμα, η Νόα μου είπε όλα όσα συνέβησαν με λεπτομέρειες. Ένιωσα τη φλέβα στο λαιμό μου να πάλλεται άγρια καθώς άκουγα πώς είχαν εξελιχθεί τα γεγονότα.