Our Fault(Culpable #3)

35.Nick

Η Γένα δεν μπορούσε να σταματήσει να με ενοχλεί αφού της είπα ότι θα ήταν αδύνατο να παρευρεθώ στο πάρτι του Λαιόν.

Ήμουν πνιγμένος στη δουλειά και για να πάω, όχι μόνο έπρεπε να ακυρώσω περίπου πέντε συναντήσεις εκείνη την εβδομάδα, αλλά είχα και ένα ραντεβού με έναν μεσίτη για να βάλω το διαμέρισμά μου προς πώληση.

Έκανα όλα τα απαραίτητα βήματα για να επιστρέψω οριστικά στο Λος Άντζελες- ήταν η καλύτερη απόφαση, όχι μόνο για μένα, με ολόκληρη την οικογένειά μου στην Καλιφόρνια, αλλά και για την εταιρεία. Είχα εκπληρώσει τον χρόνο μου στη Νέα Υόρκη, τα πράγματα ήταν σε τάξη και πήγαιναν καλά, και ήταν καιρός να τερματίσω το διάλειμμά μου.

Ο πρωταρχικός λόγος που μετέφερα τη ζωή μου στο Μεγάλο Μήλο ήταν να απομακρυνθώ όσο το δυνατόν περισσότερο από τη Νόα, αλλά είχα κουραστεί να μένω στη σκιά.

Η αδελφή μου ήταν εκεί, ο πατέρας μου, οι φίλοι μου... και επίσης η οικογένεια της Σοφία, αν και αυτή η λεπτομέρεια δεν είχε σημασία για μένα.

Το τηλέφωνο χτύπησε ξανά στο χέρι μου, και με έναν αναστεναγμό απάντησα στην κλήση του αναστατωμένου φίλου μου. Η κίνηση ήταν ανυπόφορη και έπρεπε να κοιτάζω πολλές φορές και προς τις δύο κατευθύνσεις πριν διασχίσω το δρόμο για να μη με πατήσει κανείς- αυτό ήταν ένα άλλο πράγμα: η ζωή στη Νέα Υόρκη μου αποστράγγιζε τη ζωτική μου δύναμη και χρειαζόμουν την παραλία... επειγόντως.

"Γίνεσαι πολύ ενοχλητική, Γένα", είπα, και ακόμα κι εγώ μπορούσα να ακούσω τον εκνευρισμένο τόνο στη φωνή μου.

"Άκου, Νίκολας Μαλάκα Λέιστερ" ανταπάντησε, και δεν μπόρεσα να μην ξεσπάσω σε ξαφνιασμένα γέλια.

"Είναι τα γενέθλια του καλύτερού σου φίλου, του ανθρώπου που πάντα σε στήριζε και ήταν δίπλα σου κάθε φορά που τα έκανες θάλασσα. Σου έδωσε καταφύγιο όταν το έσκασες από το σπίτι σου! Το έχεις ξεχάσει; Και είσαι ο κουμπάρος στο γάμο μας, οπότε τσακίσου και έλα εδώ, αν δεν θέλεις να έρθω εκεί και να σε κλωτσήσω".

Πριν προλάβω να απαντήσω, άκουσα έναν θόρυβο στην άλλη άκρη της γραμμής και η επόμενη φωνή ήταν του Λαιόν.

"Γεια σου, φίλε", με χαιρέτησε και άκουσα προσεκτικά τι συνέβαινε χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά.

"Γένα, εξαφανίσου, άσε με να του μιλήσω εγώ. Γαμώτο, είσαι αγνώριστη, φίλε!", την μάλωσε, και τελικά, άκουσα μια πόρτα να κλείνει.