Our Fault(Culpable #3)

6.Noah

Βγήκα από το ντουζ,αφήνοντας ένα τεράστιο σύννεφο ατμού πίσω μου. Είχα μείνει στο μπάνιο περισσότερο από όσο θα έπρεπε, αλλά ή αυτό ή θα άφηνα όλους τους μύες μου να παραμείνουν σφιγμένοι σαν χορδές βιολιού.

Κοίταξα έξω από το παράθυρο, τυλιγμένη σε μια πετσέτα, και είδα ότι η πίσω αυλή ήταν γεμάτη κόσμο. Όλοι ήταν ντυμένοι στα λευκά, μια ιδέα που είχε έρθει από τον πατέρα της Γένα και είχε εξαπλωθεί σε όλο το σπίτι, μετατρέποντας το δείπνο σε ένα πάρτι με θέμα την Ίμπιζα προς τιμήν του ζευγαριού που σύντομα θα παντρευόταν.

Όταν φτάσαμε στο σπίτι, ιδρωμένοι και με άσχημη μυρωδιά, βρήκα τον Λαιόν και την Γένα τυλιγμένους σε μια αγκαλιά αρκούδας δίπλα στη σκάλα της βεράντας. Εκείνος μόλις είχε φτάσει, και η Γένα φαινόταν ήδη ολοκληρωμένη.

Παρά τον χωρισμό μου με τον Νίκολας, ο Λαιόν δεν είχε κάνει ποτέ κανένα σχόλιο για ό,τι είχε συμβεί. Στην πραγματικότητα, αρνήθηκε κατηγορηματικά να συμμετάσχει σε οτιδήποτε σχετικό με τον χωρισμό μας. Υπήρξε μια στιγμή, αμέσως μετά τον χωρισμό μας, που παρενόχλησα τον καημένο τον Λαιόν να μου δώσει το νέο τηλέφωνο του Νικ.

Δεν υπήρχε περίπτωση, και η Γένα προσχώρησε στην αμερόληπτη στάση του, επειδή κανένας από τους δύο δεν μίλησε ποτέ για τον Νικ μπροστά μου, εκτός αν ήταν για να προσφέρει υποστήριξη όταν την χρειαζόμουν περισσότερο.

Έτσι, ναι, οι στιγμές που είχα περάσει με τον Λαιόν είχαν περιοριστεί σε εκείνες τις συναντήσεις όπου αναπόφευκτα ήμουν με την Γένα.

Απομακρύνθηκα από το παράθυρο και άρχισα βιαστικά να ετοιμάζομαι. Δεν είχα κανένα λευκό φόρεμα εκτός από αυτό που χρησιμοποιούσα για να πηγαίνω στην παραλία, οπότε έβαλα μια φούστα σε στιλ Ίμπιζα που έφτανε λίγο πάνω από τα γόνατά μου και ένα στενό αμάνικο πουκάμισο του ίδιου χρώματος. Στέγνωσα λίγο τα μαλλιά μου με πετσέτα για να μην είναι μούσκεμα και τα άφησα νωπά, γνωρίζοντας ότι η αύρα του ωκεανού θα τα στέγνωνε μέσα σε λίγα λεπτά.

Καθώς κατέβαινα τις σκάλες με σαφή πρόθεση να κατευθυνθώ προς την πίσω αυλή όπου βρίσκονταν όλοι, ο ήχος του κουδουνιού με έκανε να σταματήσω. Η Γένα βρισκόταν έξω με τους φίλους και την οικογένειά της, και το σπίτι έμοιαζε να έχει μείνει έρημο, εκτός από τους σερβιτόρους που μπαινόβγαιναν στην κουζίνα, μεταφέροντας θαλασσινά στους καλεσμένους έξω.

Πλησίασα την πόρτα και επαναλαμβάνοντας την ίδια ενέργεια που έκανα από τότε που άρχισαν να καταφθάνουν οι καλεσμένοι, την άνοιξα και ανάγκασα τα χείλη μου να σχηματίσουν ένα φιλόξενο χαμόγελο. Το χαμόγελό μου πάγωσε όταν ο Στιβ ανταπέδωσε το βλέμμα μου. Έδειχνε να εκπλήσσεται όσο κι εγώ, αν και ένα δευτερόλεπτο αργότερα με χαιρέτησε εγκάρδια.