Chapter 30

372 28 11
                                    

Maila's POV.

Pumwesto na ako sa gitna ng field.

I close my eyes and breathe in some air to relax my nerves.

I'm holding arnis in both of my hands, and then I started rotating my wrist, warming up.

During my stay here, maraming stances and strikes na itinuro sakin si Sir Kyle.

He always reminds me that those techniques shouldn't be memorized. Instead, it should occur naturally.


He said that I should know when to strike and when to block the attacks of the opponent.


May automation dapat ang reaction when it comes to offence and defense. Kumbaga dapat na maging second in nature ko daw ang lahat ng natutunan ko dahil kung saulado ko lang daw ang mga ito ay wala rin lang daw itong kwenta.


Tiyak ay makakalimutan ko lang daw ito, lalong lalo na kapag nasa sitwasyon ka na mismo kung saan ay may umaatake sayo, hindi pwedeng iisipin mo pa kung anong ang gagawin mo.


For example, ' Ay umaatake na ang kalaban! Ano na ulit yung tinuro ni Sir Kyle?' Malamang bago ka pa nakapagisip ay napuruhan ka na.


Days spent in training will just be put into waste if ganun lang daw kababaw ang nais kong mangyari.


It wasn't easy, but that's how it works kung gusto ko talaga maprotektahan ang sarili ko.



Hindi lang stamina and strength ang nagimprove saakin. It also hightened my senses and critical thinking.



Like how I observe my opponents moves na kunting pihit lang ng paa nito maprepredict ko na kung saan siya direksyon aatake.



I was really amazed about myself na natutunan ko ang mga ito in just short period of time. Oo marami pa akong hindi alam at kailangang matutunan pero nakakaproud na may progress sa lahat ng binibigay kong effort.



Lumapit na sa kinaruruonan ko si Sir Kyle. He stopped in front of me, facing each other, maintaining an arms length distance.


Tinignan ko ang kaniyang ekspresyon.
Nakatingin lamang ito saakin ng tahimik habang hinihintay akong maging handa.


Seryosong-seryoso ito, mukhang wala itong papalampasin na kahit na sino. Medyo nakakaintimidate tuloy.


Napailing ako.


No, Maila. You've already come this far! Wala yang kaba kaba na yan! Ilang araw mo ring pinagensayuhan ang pagkakataong ito. Tandaan mo, pag nanalo ka, hindi na arnis ang hawak mo, kundi espada na.


' Kaya ko 'to!' Pagchecheer ko sa isip ko.


I look at him directly to his eyes.


" Handa ka na bang matalo?" Confident na sabi ko.


He smirked, " Huwag ho kayong masyadong pakampante binibini, baka kainin niyo lang ang inyong mga sinasabi" Tugon nito.


I rolled my eyes, 'yabang' sa isip-isip ko.


Pinagusapan namin kanina na sa labanang ito, there's no rules. Basta ma-disarm ang kalaban, tapos ang laban.


I firmly grip the arnis that I was holding and look at him.



The mood changes quickly. I felt the tension in the air became intense, but I didn't let that affect my focus. To start the duel, we must execute the 'pagpupugay' a traditional curtesy bow in arnis to show respect to each other.


I Saw The Ending | The World Of A Novel Seriesحيث تعيش القصص. اكتشف الآن