I Saw The Ending | The World Of A Novel Series

Chapter 10

This chapter is dedicated to @EllavYzzirann and @AileenEnseado.... Enjoy reading!

"Have a sit." turo ko sa upuan. May table set kasi sa loob ng room ko with only 3 chairs para kung sakaling may unexpected guest ay doon papaupuin.

"Hindi na po kailangan, Milady. Tatayo na lang po ako." pagtanggi nito.

Napatango-tango naman ako. Maya-maya ay napadako ang mga mata ko sa floor. Agad kong iniwas ang tingin dun at napahaplos sa magkabilang gilid ng leeg ko ng makita kong nakabuklat sa sahig yung libro at nasisinagan ito ng liwanag ng buwan kaya medyo kita ang mga nakasulat dito. Shocks! Nawala sa isip kong hawak-hawak ko pala 'to kanina. Hindi ko siguro namalayang nabitawan ko ito dahil sa kaba na naramdaman ko.

Binalik ko ang tingin sa ginoo at taimtim lang itong nakatingin saakin. Biglang umihip ang hangin at nakaramdam ako ng ginaw. Pagtingin ko sa suot ko e manipis pala. I mentally face palmed at nacontious sa itsura ko. Shems, nakanight dress pa pala ako!!!

" Errr... Before we have our talk. I think... I need to look presentable first.." Alanganin kong sabi at yumuko para tiganan at tukuyin ang suot ko.

Nang sabihin ko yun, nakita kong gumalaw ang mga mata niya at sinundan niya kung saan ako nakatingin. He unconsciously look down to my clothes para alamin kung anong ibig kong sabihin. Tyaka ko napagtanto na wrong move yung ginawa ko dahil napatingin din siya sa suot ko.Napahaplos naman ako sa kaliwang braso ko habang nakahalukipkip at biglang nakaramdam ng pagka-awkward....

Nang marealized niya ay agad naman siyang pumikit at yumuko. " I apologized, Milady." kasunod nun ay ang paghakbang niya paatras at pagtalikod nito.

Pisting yawa naman oh!

" I-I better go and get change." pagkasabi ko nun ay pasimple akong yumuko at pinulot ang libro pagkatapos ay dali-daling pumasok sa walk-in-closet ko at nilock ito. Napahinga ako ng malalim nang magisa na lang ako sa loob bago kinalma ang sarili ko.

"What the heck was that?!" frustrated kong sabi sa sarili ko bago ko tinago sa drawer yung libro at naghanap ng matinong isusuot.

Makalipas ang ilang minuto ay lumabas na ako. He's still on his post habang hindi gumagalaw.

I cleared my throat to get his attention. " You can look now." I said in a firm voice. Mabuti na lang ay nawala na ang awkwardness sa atmosphere.

I was about to pull the chair for myself but he immediately did it for me. " Thanks." sabi ko at naupo. Agad naman siyang yumuko bilang paggalang at pagkatapos ay muling bumalik sa dati niyang pwesto.

Pinatong ko ang aking mga braso sa lamesa at pinagsalikod ang mga kamay. Pinagmasdan ko siya at hinintay siyang magsalita. Ilang segundo na ang nakalipas ngunit di siya kumibo. Sinuri ko ang mukha at napansin kong nagdadalawang isip siya. Tila hindi niya alam kung paano uumpisahan ang paguusap na ito kaya napag desisyonan kong ako na ang unang magsalita.

" How's your.....

....sister?" I asked.

He immediately lift up his head. I notice that he was surprised by the sudden question. " S-She had some wounds and small bruises in her body, but she's okay now.......Thanks to you." He said

I let out a sigh of relief. " I'm glad to hear that. Where is she?"

" She's in the cabin, resting. Don't worry she's safe now."