~~မနက်မိုးလင်းသော်~~~
"အာ...ကျွတ် ကျွတ် နာလိုက်တာဗျာ"
အရင်ခါမှာတော့ ခံရတိုင်း ခင်သက်မွန်ဆိုကာ ယခု အလှည့်မှာတော့ ယွန်းဝတီ
"နာလိုက်တာဗျာ အဟင့် "
ဘေးသို့ လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ ခင်သက်မွန် မရှိနေ
"အာ အသက် ကလည်း ဘယ်ရောက်နေလည်းမသိဘူး တစ်ယောက်ထဲ ထားခဲ့တယ်ဗျာ"
ရေချိုးခန်းမှထွက်လာသော ခင်သက်မွန် တစ်ယောက် အဝတ်စားများလည်း လှဲထားပြီ တစ်ခုခု ကိုလောနေသည့်ပုံနှင့် ဆံပင်ကို လေမှုတ်နေသည်
"အသက်"
ယွန်းဝတီ နိူးနေသည်ကိုတောင် သတိမထားမိ အသံထွက်ကာမှသာ နောက်သို့လှည့်ကြည့်လာသည်
"အော် မောင် နိူးပြီလား"
"ဟုတ် နိူးပြီ အသက် အသက်ကွာမတရားဘူး"
"ရှင် ဘာလို့လည်း မောင်ရဲ့"
"ဒီမှာကြည့်အုံးလေ အသက်ကြောင့် ထလို့တောင်မရဘူး အသက် ကတော့အေးဆေးပဲဗျာ"
"မဟုတ်တာ မောင်ရယ် အသက် ဒီနေ့သွားစရာလေးရှိလို့ပါ အဲတာမနက်မှ သတိရလို့ နောက်ကျနေလို့ရယ် ပြီးတော့"
ယွန်းဝတီ အနားသို့ေရာက်လာကာ ကုတင်ပေါ်ထိုင်ရင်း
"မနေ့ညအတွက်ဆော်ရီးပါလို့နော် အသက် နည်းနည်းလွန်သွားတယ်ဟဲ"
"ဟွန်ဗျာ စိတ်ဆိုးတယ်"
"ဟွန် ဘာကိုစိတ်ဆိုးတာလဲ မောင်တုန်ူကလည်း မနာတာကြလို့ "
"ဟဲဟဲ အဲတာအဲတာလေ"
"မောင်နော်"
*ခွမ်း* (ပန်းပုလင်းပြုတ်ကျသံ)
တံခါးရှေ့သို့ကြားလိုက်ရသည်
"ဘယ်သူလဲ အဲမှာ ဒေါ်လေးလား"
*ဘာသံမှမကြားရ*
"အသက် ဒေါ်လေးလားမသိဘူး"
"ခဏမောင် အသက် သွားကြည့်လိုက်မယ်"
*တံခါးနားသို့ရောက်လာပြီ ဖွင့်ကြည့်လိုက်သော်လည်း တစ်ယောက်မှ မရှိနေခဲ့ သို့သော် ရေစိုနေသော ခြေရာစက်များ ဆီသို့*
YOU ARE READING
//လွန်တာပေါ့မောင်ရာ// (On going)
Romance~~~ဝဲတက်လာတော့ မျက်ရည်များနဲ့ အသံဝဲဝဲတို့မှာ ဆုံးရူံးရမှာကို ကြောက်နေတဲ့ ကျွန်မ အသံတွေ ကျွန်မ မျက်ရည်တွေကို မောင်က ဂရုမစိုက်~~
