Our Fault(Culpable #3)

Πρόλογος

Δεν μπορούσα να μην αναρωτιέμαι γιατί όταν ο Νικ και εγώ χωρίσαμε πριν ένα χρόνο,έκλαιγα εκείνη τη στιγμή λες και είχαμε χωρίσει τώρα.
Σε ένα σημείο έπρεπε να βγω από το δρόμο και να σβήσω τη μηχανή και να κρατήσω το τιμόνι για να κλάψω, χωρίς να χτυπήσω τίποτα.

Έκλαιγα για αυτό που ήμασταν,έκλαιγα για αυτό που μπορούσαμε να είμαστε...Έκλαιγα γι' αυτόν, που με άφησε, που του ράγισα την καρδιά, που τον άνοιξα στην αγάπη, που του έδειξα ότι η αγάπη δεν υπάρχει, τουλάχιστον όχι χωρίς πόνο και ότι ο πόνος μπορεί να μείνει μαζί σου για μια ζωή.

Έκλαιγα για εκείνη τη Νόα,εκείνη τη Νόα που ήταν μαζί του:τη ζωηρή Νόα,αυτή τη Νόα που,παρά τους εσωτερικούς δαίμονες της,ήξερε πώς να αγαπήσει με όλη της την καρδιά.Τον αγάπησε έτσι όπως δεν είχε αγαπήσει κανένα,και αυτό ήταν επίσης κάτι για το οποίο έπρεπε να κλάψει.

Όταν συναντάς τον άνθρωπο που θέλεις να περάσεις το υπόλοιπο της ζωής σου μαζί του,δεν υπάρχει επιστροφή.Πολλοί ποτέ δεν γνωρίζουν αυτό το συναίσθημα,νομίζουν ότι το έχουν βρει,αλλά κάνουν λάθος.

Ξέρω,ήξερα ότι ο Νικ ήταν ο έρωτας της ζωής μου,ο άντρας που ήθελα να είναι ο πατέρας των παιδιών μου,ο άντρας που ήθελα να είναι δίπλα μου στα εύκολα και τα δύσκολα,στην αρρώστια και την υγεία μέχρι που ο θάνατος θα μας χώριζε.

Ο Νικ ήταν εκείνος,ήταν το άλλο μου μισό,και έπρεπε να μάθω πια να ζω χωρίς αυτόν.