Love in Auction

CHAPTER THREE

Chapter Three:

I scanned the room and after minutes of searching, I already found out how I can possibly get out of this room. My heart is beating so loud it sends me rings on my ears. Pagkakataon ko na ito upang makatakas sa halimaw na iyon. I don't care kung magnanakaw ako sa paningin niya basta't ang kailangan ko lang ngayon ay makatakas.

Nakakita ako ng isa pang kwarto dito. May kama rin at maliliit na sofa, I mean mukha siyang pangmayamang bedroom. I wish ganito ang kwarto ko.

I slide the windows open, cold air damp my face. Shit, hindi ko akalaing ganito kataas ang building. Tumingin ako sa ibaba at narealize ko na mga nasa 7th floor na ata ang kwartong ito. Pero, pwede pa naman akong makatakas. Hindi pa naman imposible e, all I have to do is to not look below and walk slowly until I reach the next balcony.

Muli kong tiningnan ang kwarto. Wala pang sign ng halimaw na iyon. Sana matagalan siya sa pagbalik, Oh God! Please give me time. I wish na sana hindi ako mag-messed-up ngayon dahil kung ganoon nga ay mahuhulog ako from 7th floor lagapak sa semento sa harap pa ng entrance ng hotel na ito.

Nag-sign of the cross ako saka ko ikinabila ang isang legs ko. Napakanipis lamang ng tatapakan ko kaya naman kailangan kong tumagilid. I think 12 inches lamang ang lapad nito. I have to be so careful. Masakit ang pagbabagsakan ko at siguradong mamamatay ako oras na madulas ako or whatsoever.

"Don't look down," paulit-ulit kong paalala sa akin sarili.

Fuck! Nanglalambot ang tuhod ko, nahihilo ako at nanginginig. Shit, please pwede bang 'wag muna akong manginig ngayon?! At baka madapa ako at mahulog?!

"Abigail, focus magiging okay din ang lahat," bulong ko sa sarili ko, "Everything will be alright."

Humangin ng malakas. Napakalamig ng simoy ng hangin. Ramdam na ramdam ko iyon lalo na sa legs ko, 'yung palda ko umaangat-angat na sa sobrang hangin. Pinagpapawisan ako ng malamig at nginig na nginig na ako sa takot. Geez, I can't even see people down there. Ganito kataas ang kinatatayuan ko ngayon.

I need to go forward. Sisimulan ko na sana ang maikli at dahan-dahang pag angat at pagtapak ng paa ko ng biglang bumuhos ang napakalakas na ulan.

"Napakaswerte ko naman oh!" sigaw ko.

Muli kong sinubukang maglakad patagilid ng sa 'di inaasahang pagkakataon ay nadulas ako.

Napasigaw ako at naramdaman kong dumulas ang katawan ko paalis sa makitid na kanina pa lang ay tinatapakan ko. Napapikit na lang ako ng maramdaman kong nakalambitin na ang paa ko. Walang matungtungan.

Luckily, nakakapit pa ako ng kaunti sa makitid na sahig. My hands are slipping away. I shouldn't do this badass idea from the first place. Ngayon, wala na talaga akong kapag-a-pag asang mabuhay.

"Rabbit?! Rabbit?! Where the fuck are you piece of shit?!"

Nabuhayan ako ng loob ng marinig ko ang boses ni Ryker. Hinahanap niya ako. Dumating siya. If only I have the strength para sumigaw na nandi-

"Gotcha."

Napatingala ako at nakita ko si Ryker na nakahawak sa braso ko. Mukhang galit na galit ang ekspresyon niya. Ngunit ang mga mata niya...

"R-Ryker," bulong ko.

Hinila niya ako at tinulungan ko din naman siyang iligtas ang sarili ko. Hinila niya ako at sinampa ko naman ang legs ko sa makitid na sahig. Isa pang hila at nakasampa na ako sa loob. Hinila niya pa ako ng sobrang lakas kaya naman bigla akong tumilapon sa loob ng kwarto.

"Ang sakit," bulong ko habang hinihimas ang braso ko na tumama sa gilid ng kama.

He glared at me, "Anong mas masakit? 'Yan o 'yung mahulog ka doon?"