"ေမာင့္ရဲ့ေန့လယ္စာမ်ားလား မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး
ေန့လယ္စာကိုထမင္းစားမွာေပါ့ ဒါကအခ်ိဳတည္းဖို႔ျဖစ္ႏိုင္တယ္~"
လိုက္ေပးဖို႔လဲမျဖစ္ႏိုင္တဲ့အေျခေနမွာ
သူ႔ကိုေပးဖို႔ရည္ရြယ္ခဲ့မွန္းမသိတဲ့cookieေလးေတြကို
ျပန္ထုပ္ရင္းထယ္ေယာင္းအျပန္ကိုသာေစာင့္ေနတဲ့ေဂ်ာင္ကု~
"ညက်ရင္ ေမာင္ငါ့ကိုေခၚပါ့မလားေတာင္မသိဘူး~"
"ေဂ်ာင္ကု ေျမးေရ အဖြားကိုအပ္ထဲအပ္ခ်ည္လာထည့္ေပးပါၪီး~"
"Nae~"
မုန္႔ထုတ္ေလးကိုေသခ်ာသိမ္းကာ
သူ႔အဖြားကိုအလုပ္သြားကူတဲ့ေဂ်ာင္ကုက
အလုပ္ေတြၿပီး ထမင္းစားၿပီးတာနဲ႔ထယ္ေယာင္းအေၾကာင္းကိုစဥ္းစားေနမိျပန္ၿပီ~
"ခနေနဆိုျပန္လာေတာ့မယ္ထင္တယ္
အရင္ႀကိဳၿပီးသြားေစာင့္ေနရင္ေကာင္းမလား~"
အေတြးနဲ႔အတူေဂ်ာင္ကုကမုန္႔ထုပ္ေလးကိုယူကာ
အိမ္ေရ႔ွအေပါက္ဝနဲ႔မလွမ္းမကမ္းမွာရပ္ေစာင့္ေနေလရဲ့~
*ဘယ္ေခတ္ကိုေရာက္ေရာက္ ခ်မ္းသာတာကတကယ္ေကာင္းတာဘဲ ဂ်ိဳဆြန္းေခတ္ေရာအခုေခတ္ေရာ
ေမာင္ကခ်မ္းသာတဲ့အိမ္ကမို႔ေတာ္ပါေသးတယ္~*
"ဟဲ့!..နင့္လက္ထဲကဘာလဲ~"
"ဟင္..ဘာ...ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး~"
အိမ္ေတာ္ရဲ့အေစခံအႀကီးအကဲအမ်ိဳးသမီးက
သူ႔အနားေရာက္လာတာမို႔ ေဂ်ာင္ကုတစ္ေယာက္
မုန္႔ထုပ္ေလးကိုအက်ႌထဲထည့္ဖြက္လိုက္တယ္။
"ဘာခိုးထားတာလဲျပစမ္း!"
"ဘာမွမခိုးထားပါဘူး~"
"မလိမ္နဲ႔~"
"တကယ္ေျပာတာပါ မလိမ္ပါဘူး~"
"အဲ့တာဆို ဘာလဲျပေလ~"
"ဟင့္အင္း~"
မုန္႔ထုပ္ကိုျပၿပီးထယ္ေယာင္းဟာလို႔ေျပာလိုက္ရင္
မိန္းမႀကီးကယူသြားမွာမို႔ေဂ်ာင္ကုတစ္ေယာက္
မုန္႔ထုပ္ကိုလံုးဝမျပ~
*ေမာင္နဲ႔ေတြ့ရမျွဖစ္မယ္~*
"ဒီေလာက္ေခါင္းမာတဲ့ေကာင္ ႀကိမ္တုတ္ယူခဲ့စမ္း!"
YOU ARE READING
~~ငွေ့~~{Complete}
Fanfictionဤficသည်စာရေးသူ၏စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃 ဤficသည္စာေရးသူ၏စိတ္ကူးသက္သက္သာျဖစ္သည္🙃
