"သားငယ္ေလးက်န္းမာေရးျပန္ေကာင္းလာတာေကာင္းလိုက္တာ ကုမရေတာ့ဘူးလို႔ေတာင္ထင္ထားတာ~"
"ကြၽန္ေတာ္လဲအဲ့လိုဘဲထင္ထားတာ ဒါေဘမဲ့
အခုေကာင္းသြားၿပီေလ~"
"အင္းပါ စားစား ၿပီးရင္ေက်ာင္းသြားရမယ္မဟုတ္လား~"
"Nae~"
အရမ္းကိုေပ်ာ္ရႊင္ေနတဲ့ထယ္ေယာင္းက
ထမင္းစားၿပီးေတာ့ေက်ာင္းသြားဖို႔ျပင္ကာ
cookieႀကီးႀကီးသံုးခ်ပ္ကိုသတင္းစာနဲ႔ထုပ္ၿပီး
ေဂ်ာင္ကုကိုေပးပို႔အေနာက္ေဆာင္ဆီအရင္သြားေတာ့သူ႔အစ္ကိုလတ္ကသူ႔ထက္အရင္ေရာက္ေနတာ~
"သူကဒီမွာဘာလာလုပ္တာလဲ~"
"မေန့ကကိုယ္ေပးတဲ့ေဆးေရာင္ကိုသံုးၾကည့္ၿပီးၿပီလား
အေရာင္ကဘယ္လိုလဲလွရဲ့လား~"
"အင္း လွပါတယ္~"(တာဝန္ေက်)
*ဘာလဲ အစ္ကိုအေသးေလးကအစ္ကိုလတ္နဲ႔လဲ
ပတ္သက္ေနတာလား~*
"သေဘာေရာက်ရဲ့လား~"
"ဟုတ္ကဲ့ သေဘာက်ပါတယ္~"(စိတ္မပါလက္မပါ)
"ေတာက္စ္!"
"ဟင္?...ေမာင္!"
ေတာက္ေခါက္သံနဲ႔အတူတစ္ခုခုပစ္ခ်လိုက္တဲ့အသံေၾကာင့္
ေဂ်ာင္ကုေနာက္လွည့္ၾကည့္ေတာ့ထယ္ေယာင္းက
တားခ်ိန္ေတာင္မရလိုက္ဘဲ လွည့္ထြက္သြားၿပီ~
"လိုက္မသြားနဲ႔ေတာ့ လိုက္လဲမွီမွာမဟုတ္ဘူး~"
"ဒါကကြၽန္ေတာ့္ကိစၥထင္တယ္~"
သူ႔ကိုဆြဲတားတဲ့သခင္လတ္ဆီကေနရုန္းထြက္ၿပီး
ထယ္ေယာင္းပစ္ခ်သြားတဲ့သတင္းစာထုပ္ေလးကိုေကာက္ကာအတင္းေျပးလိုက္သြားတဲ့ေဂ်ာင္ကု~
"ေမာင္...ခနေလးေစာင့္ပါၪီး~"
ေဂ်ာင္ကုေအာ္ေခၚရင္းေျပးလိုက္သြားေဘမဲ့
ထယ္ေယာင္းကျမင္းလွည္းေပၚတက္ၿပီး
ထြက္သြားၿပီမို႔မမွီလိုက္ေတာ့~
"ေမာင္ေရာက္ေနတာငါမသိလို႔စိတ္ဆိုးသြားပံုဘဲ
သခင္လတ္ကလဲဘာလို႔ခနခနလာေနမွန္းမသိဘူး~"
ေဂ်ာင္ကုတစ္ေယာက္
စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္နဲ႔သူ႔ရဲ့အေဆာင္ေလးဆီသြားကာ
သတင္းစာထုပ္ေလးကိုျဖည္ၾကည့္ေတာ့
cookieမုန္႔ေလးေတြကက်ိဳးေၾကလို႔~
YOU ARE READING
~~ငွေ့~~{Complete}
Fanfictionဤficသည်စာရေးသူ၏စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃 ဤficသည္စာေရးသူ၏စိတ္ကူးသက္သက္သာျဖစ္သည္🙃
