*ချောတယ် အရမ်းချောတယ် မကြည့်ဘဲမနေနိုင်ဘူး~*
"ဘာလို့အဲ့လောက်ကြည့်နေတာလဲ
အလုပ်မလုပ်တော့ဘူးလား~"
"တောင်းပန်ပါတယ်သခင်လေး စိတ်မဆိုးပါနဲ့~"
"နေပါဦးမင်းကို ဒီအိမ်တော်မှမမြင်ဖူးပါဘူး~"
"အာ ကျွန်တော်ကအနောက်စားဖိုဆောင်မှာနေတာပါ
အခုကတာဝန်ကျသူနေမကောင်းလို့သူ့အစားလာလုပ်ပေးတာ~"
"အဲ့တာကြောင့်ကိုး ကောင်းပြီ
အေးဆေးလုပ် ငါစာကြည့်ခန်းသွားလိုက်ဦးမယ်~"
*ဟာ မဖြစ်ဘူး မသွားနဲ့~*
ပါးစပ်ကပြောမထွက်တဲ့စကားတွေနဲ့အတူ
ထယ်ယောင်းကအခန်းပြင်ထွက်သွားပြီမို့
ဂျောင်ကုတစ်ယောက်စိတ်ပျက်ပျက်နဲ့သာကြမ်းတိုက်နေလိုက်တယ်။
"ဘာမှမဖြစ်ဘူး အားတင်းထားဂျောင်ကု
သခင်လေးရဲ့အခန်းကိုပြောင်လက်နေအောင်သန့်ရှင်းပေးရအောင်~"
*ဒါနဲ့ သခင်လေးကငါ့ကိုမှတ်မိပုံလဲမပေါ်ဘူး~*
ထယ်ယောင်းအကြောင်းတွေးရင်းကြမ်းတိုက်နေတဲ့ဂျောင်ကုကထယ်ယောင်းရဲ့ချောမောမှုတွေကြောင့်
မျက်နှာလေးရဲလာပြီးd**kကလဲထောင်ခနဲ~
"အား အခုကြီးလား မဖြစ်ဘူးလေ~"
"..........."
"သခင်လေးဝင်လာရင်မလွယ်ဘူး စိတ်ထိန်း~"
အောင့်အီးသည်းခံပြီးကြမ်းဆက်တိုက်နေဘေမဲ့လဲ
ဘယ်လိုမှသည်းမခံနိုင်တော့တာကြောင့်
တစ်ထည်းတည်းသောဘောင်းဘီကိုချွတ်ကာ
ထယ်ယောင်းရဲ့အိပ်ယာပေါ်မျက်နှာအပ်ဘယ်လက်ကD**kကိုကိုင်ညာလက်ကတွင်းပေါက်လေးထဲထည့်ဖြေလျှော့ရပြီ~
"အား...အာ့...သခင်လေး...အား...ကောင်းတယ်~"
"..............."
"ဟာ့...အား...အင်းး...အာ့...သခင်လေး~"
ထယ်ယောင်းကိုမှန်းကာကုတင်ပေါ်ကစောင်ပေါ်စွဲညှိနေတဲ့ထယ်ယောင်းအနံ့ကိုရှူရှိုက်ရင်းဖြေလျှော့တာမို့
အရင်ကဖြေလျှော့တာထက်အခုကပိုမဆင်ပြေနေရောဘဲ~
"သခင်လေး...အားး...အားးး~"
ဆန္ဒတွေပြည့်ဝသွားပြီဖြစ်တဲ့ဂျောင်ကုက
ဘောင်းဘီအမြန်ဝတ်ကာသူ့အရည်တွေပေကျံသွားတဲ့ကြမ်းပြင်ကိုအမြန်သန့်ရှင်းပြီးအပြင်ထွက်လာချိန်
အခန်းဆီလာနေတဲ့ထယ်ယောင်းနဲ့တွေ့တော့
မျက်နှာတစ်ခုလုံးရဲခနဲ~
YOU ARE READING
~~ငွေ့~~{Complete}
Fanfictionဤficသည်စာရေးသူ၏စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃 ဤficသည္စာေရးသူ၏စိတ္ကူးသက္သက္သာျဖစ္သည္🙃
