May the 4th Be With You

61. WHERE?

Ganun pa din ang pakikitungo niya sa akin... Masungit. But hindi na kasing sungit noong mga nakaraang pakikitungo niya sa akin.

Kaya naman, naisipan kong dalhin siya sa Cafe kung saan nagsimula akong makaramdam nang bagay na hindi ko inaasahan.

The place WHERE it all started.

"We're here" nakangiting sambit ko

I unbuckled my seat at mabilis na lumabas saka nagtungo sa kabilang pinto upang pagbuksan si Jema

Kita ko ang pagkagulat at pagtataka sa kaniyang mukha.

Hindi pa rin siya tumatayo o lumalabas nang sasakyan, kaya naman dahan dahan akong lumapit sa kaniya saka ko tinanggal ang seatbelt na kaniyang suot.

Ramdam ko yung lapit nang mukha niya sa akin at ang lakas nang kabog nang aking dibdib. Para bang dito pa lang ay gustong gusto ko na angkinin ang kaniyang mga labi.

But I held back. Alam kong lalo lang akong lalayuan ni Jema kung bibiglain ko siya. Kaya naman lumayo na ako at tumayo nang maayos at inabot sa kaniya ang kaniyang cane. 

Naka-cane na nga lang pala siya ngayon, mabuti ay hindi naman siya nabalian nang buto nung naaksidente siya, di tulad nang sinapit ni Myla.

"A-anong ginagawa natin dito?" tanong ni Jema, bakas ang pamumula sa kaniyang mga pisngi nang bumaba siya nang sasakyan.

Nakaramdam ako nang tuwa, dahil alam kong kahit papaano ay may epekto pa rin ako kay Jema.

I just smiled then she looked around, and the looks of it, natitiyak kong naaalala niya itong lugar na ito, lalo na nang umukit ang maliit na ngiti sa kaniyang labi.

"This place's nice, right?" sambit ko

Hindi siya sumagot, bagkus ay nagpatuloy lang sa paglalakad na parang sa bawat hakbang niya ay naalala niya ang mga munting ala-ala namin sa lugar na ito.

Kaya naman sinundan ko lang siya habang patuloy na naglalakad. Nagtungo at tumayo siya sa eksaktong pwestong pinagtayuan niya noong unang beses na dinala ko siya rito.

"N-naalala ko itong lugar na ito" sambit niya habang nakangiting nakatanaw sa napakagandang tanawin

Bahagya siyang napahawak sa kaniyang dibdib

"O-okay ka lang ba?" nag aalalang tanong ko kay Jema

"Y-yung puso ko... Hindi ko alam kung anong nararamdaman ko... p-pero parang masaya ko" sabi ni Jema sabay lingon sa akin

I smiled. I also felt at ease dahil sa sinabi niyang iyon.

Hinayaan ko lang si Jema habang nilalasap ang masarap na simoy nang hangin habang nakatingin sa magandang tanawin, nang bigla siyang napayakap sa kaniyang sarili.

She's wearing a sleeveless yellow dress. Naiwan ko pa naman yung Jacket ko sa loob nang car.

Then, a brilliant idea popped up on my mind.

I hugged Jema from behind.

Naramdaman ko yung pagflinch at biglaang paninigas nang katawan niya.

"I didn't brought my jacket with me, Is this enough to make you feel warm?" tanong ko sa kaniya, exactly like how I used to...

(for reference: Chapter 11: CAFFEINE)

Sobrang lakas nang kabog nang dibdib ko, sana hindi niya mahalata dahil nakakahiya. I just wish, we can stay like this for a long time.

"Body heat is way more better but... please don't do that again." sambit ni Jema sabay layo sa akin

Kaso hindi... we can't stay like this hangga't hindi niya ko naalala.