De Prins van Het Dienstmeisje

19

"Ik heb dagen gehad waarop ik het liefst de hele dag wel bij je wou zijn. En dat ik ongelofelijke jaloers was andere meisjes waarmee je omging. Dus.."
"Dankje, dat is al meer dan waar ik om vroeg. Nu weet ik in iedergeval dat we hetzelfde deelden." zegt hij als hij over de palm van mijn hand aait.
Ik kijk hem aan in zijn prachtige ogen. Met één hand houdt hij mijn hand nog vast en met de andere streelt hij mijn wang. Help. Dit hou ik niet lang meer vol. Hij pakt voorzichtig mijn kin vast en duwt die naar voren. Onze lippen zijn nog maar enkele millimeters van elkaar verwijderd. Ik kus hem. Ik dat hij me met zijn zachte lippen terug kust. Hij pakt met zijn handen mijn middel vast en duwt het voorzichtig dichter naar hem toe.
We stoppen de kus, maar houden elkaar nog steeds vast.
"Ik wil je niet kwijt, Nolan. Maar ik kan dit niet. Niet tegenover Leila of je ouders. Ik ben hier niet klaar voor."
"Ik wou dat ik je situatie kon veranderen, maar dat kan ik niet en dat spijt me."
Zwijgend kijken we naar elkaar.
"Hailey, beloof me alsjeblieft dat we vrienden kunnen worden. Ik heb iemand zoals jij nodig. En al helemaal straks als er weer meisjes hier gaan rondlopen." "Vrienden?" Herhaal ik hem.
"Dat lijkt me een heel goed idee." antwoord ik.
Hij begint te glimlachen.
"Ik zal je zo vaak als kan proberen op te zoeken. Ik wil deze vriendschap niet verpesten namelijk."
"Als je dat dan maar doet." Lach ik terwijl ik hem een por in zijn zij geef.

Zal ik je dan nu maar eens echt naar je kamer brengen?" Knipoogt Nolan.
Ik moet van die opmerking lachen.
"Weet je zeker dat ik geen officier moet roepen?"
"Ik ben er van overtuigd dat het me gaat lukken." Lacht hij.
Hij houdt de deur voor me open en laat me er door. We lopen weer door gangen en komen dan aan weer bij de noord-vleugel.
"Ik denk dat ik de weg vrij goed gevonden heb" zegt hij.
"Dat verbaast me nogal na uw poging van straks." Hij begrijpt me en rolt speels met zijn ogen. "Goed, dan laat ik je hier. Maar vanaf morgen zul je wel hier weg moeten." Ik knik.
"Die bibliotheek blijft tussen ons?" Vraagt hij.
"Dat blijft tussen ons. Maar neem daar geen ander mee naartoe voor.."
"Voor een kus?" Maakt hij mijn zin af.
Ik voel dat ik moet blozen.
"Dat zal ons plekje blijven." Bevestigd hij me.
Hij geeft me een kus op mijn wang en loopt dan weer de trap af.

Nog een laatste keer kijk ik naar de prachtige jurken die aan het rek hangen. Ik doe de deur achter me dicht en loop de trap af naar beneden. Gisteravond heb ik een klein papiertje op het nachtkastje van prinses Leila achter gelaten, omdat ik hier weg ga en ik haar wou bedanken voor alles. Ik moet vanaf nu opzoek naar een huisje buiten de paleisdeuren en geloof me dat vind ik nu al moeilijk ondanks dat ik nog moet beginnen.
"Weg! En laat je hier nooit meer zien!" Schreeuwt een vrouw.
Ik loop de hoek om en zie een meisje rennend weg gaan.
"En nu?" vraagt een andere vrouwenstem.
Ik probeer dichterbij te komen zonder dat ik me laat opvallen.
"Nu moeten we opzoek naar een nieuwe hofdame. En wel binnen nu en 12uur." zegt de vrouw die schreeuwde geërgerd.
Ik hoor haar stampend op me af komen. Ik probeer nog weg te komen maar tevergeefs. "En wat doe jij hier?" Zegt ze nogsteeds geërgerd. Ik blijf eventjes stil, maar blijkbaar is ze daar niet van gediend.
"Graag nog voor vandaag. Ik heb wel andere dingen te doen."
"Je hoeft niet zo tegen haar uit te vallen Gaby." De vrouw draait zich met een ruk om. Het is Will die het zei.
"Hailey maakte deel uit van de selectie. Voordat ze meedeed was ze het dienstmeisje van prinses Leila." Zegt hij dan. De vrouw Gaby heet ze dus blijkbaar draait zich weer om naar mij.
"Het spijt me.", zegt ze dan.
"Het is al goed." Glimlach ik voorzichtig naar haar.
"Heb je een idee waar je naar toe gaat?", begint Will dan.
Ik zucht. "Ik heb werkelijk nog geen idee, het liefst blijf ik hier omdat het vertrouwd voelt. Maar protocol is protocol."
"Ik ken misschien het 'selectie protocol' nog niet fantastisch, maar je weet dat we net iemand weggestuurd hebben. Zou je niet terug willen gaan naar je vorige positie? Iemand met de kennis die jij bezit zou ik graag willen hebben.", zegt Gaby
Ik kijk haar verbaasd aan.
"Ik weet niet of dat de bedoeling is..", zeg ik dan een beetje teleurgesteld.

In de verte hoor iemand hijgend op ons afkomen. Met z'n drieën draaien we om en zien we prinses Leila op ons afkomen. Gaby en ik maken allebei een buiging als ze vlak voor ons staat, Will buigt zijn hoofd lichtjes.
"Ik had al gehoopt je nog te zien. Ik heb het protocol van begin tot eind helemaal doorgenomen en er staat niks over in dat je niet meer hier mag werken. Hailey, alsjeblieft.. Ik heb je nodig..", smeekt Leila me.
"Ik weet het niet.. Ik vind het een hele eer prinses, maar...", ze laat me mijn zin niet afmaken. "Oké, wat zeg je van een upgrade? Jij wordt mijn hofdame geen dienstmeisje maar hofdame? En je krijgt nu iedere week dan ook nog 2 dagen vrij. Gebruik je die niet dan mag je ze opsparen. Hebben we een deal? En oh ja! Ik beloof je dat je een prettigere kamer zult krijgen.", overtuigd Leila me.
Ik kijk van Leila naar Will, die me met zijn gezichtsuitdrukking duidelijk wil maken dat het een heel goed aanbod is. Geloof me, dat weet ik zelf ook wel. "We hebben een deal.", zeg ik dan.
Gaby vindt mijn woorden een hele opluchting, blijkbaar want ze kan haar blijdschap niet onderdrukken.

"Kom dan maken we een kamer voor u gereed.", zegt Gaby me als ze me gebaard me te komen. Leila knikt bevestigend naar me en loopt dan samen met Will weg.
"Ik begrijp dat dit een moeilijke keuze voor u. U zult vanaf morgen dienst uit maken van de hofhouding. Het zou me niks verbazen dat u snel weer een eigen draai heeft gevonden.". We lopen een trapje af waarna we uiteindelijk terecht komen bij een hal met allemaal deuren. We gaan een zijweggetje die ons leidt naar een ontmoetingsplek, er staat een hele lange tafel met wel een enorme hoeveelheid stoelen eraan. Dan komen we weer bij een trapje die omhoog gaat. "Dit zal uw kamer worden. Richt het in zoals u het wilt.", zegt Gaby als ze met de sleutel van de kamer overhandigd.
De kamer is inderdaad groter dan die ik eerder had in de hofhouding. Ik laat me vallen op het bed dat tegen het raam aan staat. Hoe is het toch mogelijk denk ik in mezelf. En ik merk dat ik begin te lachen. Vandaag zal ik mezelf wat wegwijs maken hier beneden en mijn kamer wat meer inrichten.
Vanaf morgen zal ik voor het eerst weer mijn oude leventje oppakken.