De Prins van Het Dienstmeisje

17

Na iets minder dan 30 minuten rijden we met de hofhoudingskoets het terrein op van het paleis. Het besef dat ik terug ben, dat ik weer thuis ben, is onbeschrijfelijk. "We moeten je klaar maken, de pers is er vandaag bij om de toespraak van de koning bij te wonen. Er wordt gezegd dat het te maken heeft met de selectie.." fluistert Jenna. "Oh.." is het enige dat ik te zeggen heb. Als de koets voor de ingang van het personeel staat, gooid Jenna de koets deur open. Ze springt eruit en haast zich naar binnen. "Kom je nog?...Lady Hailey?" Zegt Jenna op een te speelse toon. Ik rol met mijn ogen en ga de koets uit en loop achter Jenna aan.

Als we binnen zijn gekomen, volg ik Jenna door allerlei gangen heen en gaan we enkele trappen op. Totdat we volgens mij bij de noord-vleugel van het paleis aan zijn gekomen. "Zo we zijn er, maak het jezelf gemakkelijk en trek één van de jurken aan die klaar hangen. Je hebt mijn hulp toch niet nodig?" Vraagt ze dan sarcastisch.
"Ben je gek? Ik kan heus mezelf wel aankleden hoor!" Lach ik.
Jenna moet dan ook lachen en maakt met haar hoofd het gebaar dat ze weg gaat.
Wanneer ze de deur achter haar dicht doet, loop ik naar het raam toe. Het is werkelijke een uitzicht om "u" tegen te zeggen. Een klein zonnestraal toe prikkelt over mijn huid.
Ik draai me om en loop richting het rek waar te veel jurken hangen. En bestudeer ze allemaal met aandacht. Mijn oog valt op een mooie licht paarsachtige jurk, heel simpel maar wel helemaal mij. Hailey, moet je niet eerst die brief afgeven? Voordat je een jurk aan doet? Mijn gedachten haalt me weer bij de realiteit. Ik heb niet voor niets die brief geschreven. Maar toch hijs ik me eerst in die prachtige jurk, dan heb ik die toch een keertje mogen dragen. Mijn haar laat ik voor wat het is, ik vind het wel leuk zo rommelig. Het heeft wel iets, grinnik in mezelf.

Zoekend naar de werkkamer van de prins hoor ik iemand achter me van schrik zijn adem in houden.. Ik draai me om en zie prinses Leila daar staan. Ze kijkt me met open mond en en loopt dan langzaam op me af. Ik glimlach en loop ook richting haar. Haar ogen worden vochtig en dan rolt de eerste traan over haar wangen. Ik merk dat ik het ook lastig krijg. Oh nee, ik moet een revérence maken. Ik schrik van mijn gedachten en buig dan voor haar. "Oh Hailey.." snikt ze. "Ik heb je zo gemist." Ze pakt mijn handen vast en helpt me weer recht te staan. Ik glimlach. "Ik u ook, dank u wel voor al die brieven. Dat heeft me enorm veel goeds gedaan." De prinses glimlacht door haar tranen heen. "Ik weet dat het niet volgens het protocol is maar, mag ik je een knuffel geven?" Vraagt ze dan voorzichtig. Van verbazing van haar vraag, wordt mijn glimlach nog breder. "Dat zou ik ook heel erg fijn vinden." Ze loopt naar me toe en omhelst me stevig. Ik hou haar ook vast. "Dankjewel.." zegt ze als ze me weer loslaat. "Ik hoop je snel weer te spreken" zegt ze. "Dat is geheel wederzijds." Zeg ik en ik maak weer een buiging. Leila loopt weer de richting op waar ze vandaan kwam. En ik ook. Dan zie ik naast een deur een bordje op de muur met werkkamer Z.K.H. prins van Avonea. Dat moet wel de werkkamer van Nolan zijn. Voorzichtig klop ik op de deur. Muisstil. Ik klop nog een keer en weer geen geluid. Ik probeer zachtjes de klink van de deur naar beneden te drukken en tot mijn verbazing is de kamer niet op slot. Er zit niemand hier. In de hoek, naast het raam zie ik een bureau staan. Ik loop er naar toe en haal de brief tevoorschijn. Ik leg hem midden op zijn bureau. Hopelijk leest hij dit nog voor de toespraak.

"Lady Hailey?" Er wordt op mijn deur geklopt. Zou het Nolan zijn? Nee zijn stem klinkt toch ander? "Lady Hailey?" Nog een keer geklop. Ik sta op uit mijn stoel en doe de de deur open. Het is een officier die ik nog niet eerder heb gezien. "Wat is er?" Vraag ik beleefd. "U wordt over 10minuten in de grote zaal verwacht." Zegt hij dan. Ik probeer zijn naam kaartje te lezen. Volgens mij heeft hij dat door want hij zegt "Weesley" . "Officier Weesley, kunt u mij begeleiden naar de zaal? Ik raak hier nogal verdwaald als ik dat alleen moet vinden."
Hij knikt.
Ik trek de deur achter me dicht. Officier Weesley kijkt me vragend aan. "Ik ben klaar hoor." Zeg ik overtuigend. "Goed dan, volgt u mij maar." Ik loop achter hem aan de gangen door, de trappen af, door een grote hal. Dan blijft hij staan. "Als u door deze deur gaat, dan zal u bij binnenkomst doorverwezen worden naar uw plaats."
"Dankjewel." Zeg ik. Hij buigt met zijn hoofd en loopt dan weer weg.

De deuren van de zaal gaan open. Het verbaast me niks dat dit de grote zaal wordt genoemd, deze zaal is wel een keer zo groot als die in het vorige paleis. En het is er al best vol. "Lady Hailey, dat is uw naam toch?" Ik draai mijn hoofd en zie een vrouw staan met papier in haar hand. "Dat klopt."
" Volgt u mij eventjes?"
Ik loop achter de vrouw aan en als ze dan aan de zijkant van 5 rijen stoelen stil staat zegt ze. "Op stoel nummer 4 mag u plaats nemen in deze rij." Ik knik en ga zitten op mijn plek.
De laatste mensen stromen nog binnen als dan een trompetsignaal klinkt.
Iedereen gaat staan.
"Zijne Majesteit , koning Edward. Hare Majesteit, koningin Lucia." De koning en koningin lopen de zaal binnen. Als ze voor hun tronen staan gaat de man verder. "Zijne Koninklijke Hoogheid, kroonprins Nolan. Hare Koninklijke Hoogheid, prinses Leila." Voor het eerst in een hele lange tijd zie ik Nolan weer.
Het voelt als een eeuw geleden of zelfs langer.
Hij loopt voorop en achter hem aan loopt Leila. Nolan kijkt de zaal rond en ook kijkt hij in de hoek waar ik zit. Hij kijkt weer weg en dan kruisen onze blikken elkaar.
Ik krijg het er benauwd van.

Yess! Weer een langer deel!
Vergeet ook zeker niet te stemmen op de delen die tot nu toe online staan!Dankjewel allemaal!