အဆိပ်ပင်(Hajeongwoo)

🥀-8

''ဂျောင်ဝူး!! ''

''ရူ..ရူတိုရား ငါကြောက်တယ် ''

ဒဏ်ရာတွေမြင်မကောင်းအောင်ရထားတဲ့ဂျောင်ဝူးခန္တာကိုယ်လေးကိုဟာရူတိုကျစ်နေအောင်ပွေ့ဖက်လိုက်တော့..ထိုကောင်လေးကကြောက်နေတယ်ထင်ပါရဲ့ အသားတွေပင်တသိမ့်သိမ့်တုန်နေသည်..။

''ဂျောင်ဝူး..မင်းအဆင်ပြေရဲ့လား ''

''ငါ..ငါကြောက်တယ် ရူတို ''

''မကြောက်နဲ့တော့ ငါရှိတယ် မင်းဘာမှမဖြစ်တော့ဘူးနော် ''

''အွန်း ''

''လာထဆေးရုံသွားကြမယ် ''

''အင်း.အ့ ''

''ဂျောင်ဝူး ရရဲ့လား ''

အရိုက်ခံထားရတာကြောင့် လမ်းပင်ကောင်း''မလြှောကျနိုငျပဲ ပြန်သာခွေကျသွားသည်။

တောက်စ်..ဘယ်ခွေးကောင်တွေကငါ့အပိုင်ကိုမှလာထိရဲတာလဲ... ဂျောင်ဝူးကိုဒဏ်ရာရအောင်လုပ်တာလောက် ငါသတ်ပစ်ချင်တာမရှိဘူး..မင်းတို့ကတော့ ကိုယ့်သေလမ်းကိုယ်ဖောက်လိုက်တာပဲ

''လမ်းလျှောက်လို့မရဘူး ဘယ်လိုလုပ်မလဲဟင် ''

''ဘာမှမဖြစ်ဘူး ငါပွေ့သွားမယ် ''

ပြောနေရင် ဂျောင်ဝူးခန္တာကိုယ်ကိုဆွေ့ကနဲကောက်ပွေ့ကာ ကားရှိရာဆီသို့လျှောက်လာလိုက်သည်...လမ်းမှာတွေသည့် ကျောင်းသူတိုင်းကလဲ အံ့သြတဲ့အကြည့် မကျေနက်တဲ့အကြည့်များနဲ့ကြည့်နေကျတယ်

ဆေးရုံရောက်တော့ လိုအပ်တာတွေလုပ်ပေးပြီး ဆေးအရှိန်နဲ့အိပ်ပျော်နေတဲ့ကောင်လေးဘေးနားဝင်ထိုင်ကာ နှဖူးပေါ်ဝဲကျနေတဲ့ဆံပင်တွေကိုသပ်တင်ပေးလိုက်တယ်

ထိုမှတစ်ဆင့် နှဖူးပေါ်ကပတ်တီးဖြူဖြူတွေစီအကြည့်ရောက်သွားတော့ ဒေါသတွေကတစ်စတစ်စပိုကြီးလာတာကြောင့် လက်သီးကိုသာကျစ်နေအောင်စုပ်ထားမိတော့သည်..

ဂျောင်ဝူးနေမကောင်းသေးလို့မင်းတို့သက်သာသွားတယ်မှတ်..ဂျောင်ဝူးဆေးရုံးဆင်းရတဲ့နေ့ မင်းတို့ဆေးရုံးတက်မဲ့နေ့ပဲ..အွန်းဂျူမင်းကိုလဲမိန်းကလေးမို့ငါညှာနေမှာမဟုတ်ဘူး ငါ့လူကိုလာထိလိုက်တာက မင်းအတွက်မဟာအမှားပဲ