အဆိပ်ပင်(Hajeongwoo)

🥀-7

"ပတ်ဂျောင်ဝူး!!! "

သူ့ကိုဘာမှမပြောပဲ ပြန်သွားတဲ့ဂျောင်ဝူးကြောင့်ဒေါသပုန်ထကာ အိမ်ကိုဒုန်းဆိုင်းမောင်းလာပြီး အိမ်ရောက်တော့ဂျောင်ဝူးအခန်းကိုတန်း''မတ်''လြှောကျလာကာ တံခါးကိုအရှိန်နဲ့တွန်းဖွင့်လိုက်တယ်

'' ပတ်ဂျောင်ဝူးအခုချက်ချင်းထစမ်း ''

အိမ်မောကျနေရင်းမှ ဟာရူတိုရဲ့အော်ကြီးဟစ်ကျယ်အသံကြောင့် အလန့်တကြားနိုးလာရသည်..

'' ဘာဖြစ်လို့လဲ ရူတို "

"မင်းဘာအချိုးချိုးသွားတာလဲ ဟမ်! ''

''ဘာကိုလဲရူတို အသံနဲနဲလျော့ပြောပါကွာ အခုကမနက်၁နာရီဖြစ်နေပြီ အန်တီတို့လဲအိပ်နေကြပြီလေ ''

''မင်းငါ့ကိုမပြောပဲ ငါဆီကထွက်ပြေးသွားတယ်ပေါ့ ''

''ငါထွက်ပြေးတာမဟုတ်ပါဘူးကွာ ခေါင်းနဲနဲမူးလို့အိမ်ပြန်လာလိုက်တာပါ ငါယိုရှီကိုပြောခဲ့တယ်လေ ''

''သူများလာပြောမှသိရတာကိုမလိုချင်ဘူး မင်းကိုယ်တိုင်လာပြောတာပဲလိုချင်တာ ''

''ငါတောင်းပန်ပါတယ် နောက်ဆိုငါကိုယ်တိုင်လာပြောပါ့မယ် ''

''ပတ်ဂျောင်ဝူးနော် မင်းအချိုးတွေကြည့်ပြင်..အိမ်ပြန်လာတော့မင်းဘယ်သူနဲ့တွေ့ခဲ့သေးတယ်''

''ဘယ်သူနဲ့မှမတွေ့ပါဘူး ငါ့taxiငှားပြီးအိမ်တန်းပြန်လာတာပါ ''

''အေး..ငါမသိအောင်တခြားလူတွေနဲ့တွေ့လို့ကတော့အဲ့နေ့မင်းသေတဲ့နေ့ပဲနော် ''

''အင်း...ရူတိုရား..''

''ဘာလဲ ''

''ဟို..မင်းငါ့ရှေ့မှာတခြားကောင်မလေးတွေနဲ့ ပူး''ကပ်''မနေပါနဲ့လား ''

''မင်းကငါ့ကိုလာချုပ်ချယ်နေတာလား ''

''အဲ့လိုပြောတာမဟုတ်ပါဘူး မင်းပြောတော့ငါတို့ကရည်းစားတွေဆို မင်းငါ့ရှေ့ပေါ်တင်ကြီးတော့မလုပ်သင့်ဘူးလေကွာ ''

''ငါမှာအခုတွဲနေတာဆိုလို့မင်းကလွဲပြီးတခြားလူမရှိဘူး..အခုကောင်မလေးကလဲဒီတိုင်းစကားပြောယုံပဲလေ ''