A STRANGER BOUGHT ME!

PART XX

Claire POV

Nang makarating kami sa mansyon, wala pa rin kaming kibuan. Nahihiya ako sa kanya, ginusto ko naman kase na halikan niya ako. Nadala din ako kagaya niya, pero bakit ba ako nagagamba ehh asawa ko naman siya.

Matatawag ba kaming mag asawa kung ganito kami na may ilangan. Masaya ako sa araw ngayon dahil sa ginawa niyang effort para maging masaya ako.

"I'm sorry" sabay naming sabi. Nagkatinginan kaming dalawa.

Di ko alam kung matatawa ba ako sa itsura namin kase parehas kaming nagulat dahil sabay namin sinabi ang sorry. Damn that!
Kelangan ko muna hwag isipin ang mga negative thoughts na gumugulo sa aking isipan. Narealize ko lang kase, bakit di ko bigyan ng pagkakataon si Javier at bigyan pagkakataon ang pagsasama naming dalawa. I want to give him a chance for want reason that I want to be sure of my feeling between him. Pag nasigurado ko na baka itanong ko na sa kanya yung tinatago niya sa akin.

" I'm sorry to what happen" mahinahong sabi neto sa akin.

Tumango ako sa kanya at ngumiti.

" Are you tired, ihatid na kita sa silid mo"

" Silid nating dalawa yun, di ba" 

This is it! I give him a chance to my heart. Kailangan ko maging kalmado pag kausap siya. Alam ko di siya kumbisido sa aking sinabi dahil nagulat pa siya. Ayaw ko na ipagtabuyan pa siya, lalo pa nagiging unfair ako sa aming dalawa. Hindi ko pinapahalagahan kung ano pinaparamdam niyan sa akin. Masyado ako nagpapadala sa inis at galit ko sa kanya.

" Yahh, pero alam ko na ayaw mo ko makasama sa isang kwarto"

" Ehh, ano kase nung una oo dahil stranger ka para sa akin. Lalo't pa di kita kilala, hanggang sa bumalik na ala-ala ko sayo"

" Baka napipilitan ka lang dahil sa nangyare kanina"sabay ngisi neto sa akin.

Whut? Iniisip ba niya na gusto ko pa nang higit doon porket inaaya ko siya sa silid namin. Damn you, Javier! I'm just being nice here, then iba na iniisip mo sa akin. Sinabi ko yun dahil kwarto rin niya ito but parang mali ata iniisip neto sa akin.

" No way! Kung ano nasa isip mo. Damn you, Javier"

Tumawa pa ito sa naging reaksyon ko.

" Wala akong iniisip nang kung ano wife. Baka iyang nasa isip mo mas okay pa, kung tayo ang gagawa. I miss that you ride me like a cowboy" sabay smirk neto sa akin.

Wth? He's to open-minded. Damn it this man!

"Whut? Are you accusing me, huh? Your the one, so very nasty"

" What am I? I know you will like it and you will  moan my name. I miss it to hear the sound of your voice" sabay tawa neto sa akin.

Nakakainis na siya at napipikon na ako sa kanya. Tatalikod na ako at aalis dahil di ko na kaya makipagusap sa lalaki na ito. Subalit, hinawakan niya ang braso ko at niyakap ako neto.

" I'm soryy, natutuwa lang kase ako sa itsura mo. Pasensya na, I want to tease you because I'm so very happy that you are here" senserong sambit neto.

" Sorry if I embarrassed you. Thank you because you make me happy too. Wifey, promise me that you will not leave me again. I don't know what to do if I lose you again." malungkot na sambit neto sa akin.

I will not leave you anymore, promise. It never been happen again. Gusto ko sabihin kung ano man nasa isip ko but Hindi ko kaya.

" I love you so much, wifey. I will wait until you love me again"

Napansin niya ba na nagdadalawang isip ko. Sa bawat sinasabi niya, nararamdaman ko na sensero ito. Just wait, Javier. I need time to think for my feelings. I'm scared to face the reality if I'm not sure.

" I will always be here wife. I will protect you and I'm willing to sacrifice myself, just to protect you. Just promise me, that you will leave me"

" I promise" lalo ko pa hinigpitan ang yakap ko sa kanya. Maswerte ako dahil nakatagpo ako na lalaking handang iparamdam na mahal niya talaga ako. Kunting - tiis na lang, Javier. Babalik din tayo sa dati.

Bumitaw na ako sa yakap naming dalawa.

" Ihatid na kita sa kwarto mo"

" It's okay lang naman sa akin kung tabi tayo matulog. Pansin ko kase sa guest room ka
natutulog lalo't pa andito ang mga gamit mo sa loob ng silid ko. Mahihirapan ka pa paroon at paririto"

I will give him a chance. Titingnan ko muna kung handa na aking puso para mahalin siya ulit. Ayaw ko na ipagtabuyan siya lalo pa nagiging unfair na ako sa pagtrato niya sa akin. Nagiging makasarili at di ko iniisip kung paano niya ako alagaan. I'm so selfish in past few days, sarili ko lang iniisip ko. Tama na siguro na bigyan ko ulit siya ng pagkakataon. Lalo pa nararamdaman ko na handa siyang maghitay para sa akin.

" Ayos lang naman saka may kunting gamit naman ako doon"

" Javier, ayos lang din naman sa akin. Kwarto mo din naman ang aking silid na tinutulugan." sabay ngiti ko dito.

" Fine, ihahatid na muna kita sa kwarto para makapagpahinga ka na. Pupuntahan na lang kita mamaya kapag natapos ko na asikasuhin yung kinakailangan bukas"

" Segi"

Inihatid niya ako sa kwarto.

" So, I will go ahead"

" Thank you for this day"

" Your welcome, Basta para sayo. Pahinga ka na at maaga tayo aalis bukas"

Oo nga pala! May pupuntahan pala kami bukas at isasama niya ako. Hindi ko alam kung saan pero sana mageenjoy ako sa pupuntahan namin. Kahit umayaw man ako, pipilitin pa rin niya ako sumama sa kanya.

" Papasok na ako"

" I will back here, if I finish my work"

Workaholic! talaga siya. Di ba siya napapagod kung puro trabaho na lang iniisip niya. Hindi ko naman siya masisi kung ito nakasanayan na niya. Subalit, parang mas lalo pa ata nagiging busy siya sa trabaho niya. Ano pa ba pinagkakaabalahan mo Javier? Sana mali ang
nasa aking isip.

Tumango na lang ako sa kanya at sinara ko na ang pinto.

Medyo nakararamdam na ako ng antok lalo't pa medyo madilim naman sa labas. Hindi na ako kakain lalo't pa busog pa ako sa kinain namin kanina. Ipagpahinga ko na lang ang aking katawan at ang aking isipan. Lalo pa maaga bukas.

Pumasok muna ako ng banyo para magpalit ng pantulog at maghilamos. Napansin ko sa salamin na marka ang aking leeg. Ginawa niya talaga, halatang bago ito. Lalo't pa namumula ito sa aking leeg. Argh, kainis talaga siya.

Tinapos ko na ang paghilamos,pagbihis ko at humiga na sa kama at tumingin lang sa kisame. Nakaramdam ako ng antok kanina pero nang makahiga ako biglang nawala ito.

Tiningnan ko ang pintuan na nagbabakasaling pumasok si Javier at tatabi ito matulog sa kanya. Hindi ko maintindihan ang nararamdaman ko sa kanya. Naeexcite ako ngayon dahil makakatabi ko siya.

Lumipas ang oras at hindi pa din ako makatulog pero walang Javier na dumating. Siguro may ginagawa pa ito at di pa matutulog. Inàantok na ako sa kakaantay sa kanya, kaya di ko napigilan ang antok hanggang sa pumikit na aking mga mata.