A STRANGER BOUGHT ME!

PART XVI

Claire POV

Pagkatapos ko maligo hinanap ko Yung tuwalya na itatapis ko sa aking katawan. Wth? Bakit walang towel dito sa banyo at nasaan. Shit! Kung minamalas nga naman andun sa isang closet nakalagay. Ang mga tuwalya na ginagamit sa banyo. Arghh! Ano itatakip ko sa katawan ko. Baka nasa labas pa yung mukong na yun.

Sinilip ko muna sa labas ng pintuan kung andyan pa siya sa silid. Hinanap ng mga mata ko, kung nasaan siya pero di ko makita kung nasaan? Lumabas na ba ito? Kung lumabas na siya tatakbuhin ko yung malapit sa side table na nakalagay ang mga tuwalya.
Binuksan ko na ang pinto ng banyo nang magulat ako dahil nakatingin sa akin si Javier. Nakatayo ito malapit sa aking higaan na tama lang na makita ako.

Pakshet! Bakit hindi ko siya nakita! Agad ko sinara ang pinto ng pagkalakas - lakas.

" Damn you! Javier"

" Why are you shooting huh?"

" Get out of my room, jerk"

" This is my room too. Sorry, don't be shy. I'm also see all your body before" sabay tawa neto.

" But mas lalo ata lumaki ang dibdib mo"

" Bastos ka talaga. Get out" sigaw ko dito.

Nagagalit ako sa kanya ng subra. Wala pa ring pinagbago ang manyak niya talaga.

" I'm not going out. Gusto kitang makitang magbihis  promise behave lang ako" pagaasar pa neto sa akin.

Napipikon na talaga ako sa lalaki na ito. Sana di ko na lang siya naalala at naging asawa.

" Get out, Javier. Nauubos na pasensya ko talaga sayo"

Narinig ko na tumatawa ito.

" I will go out wife"

I don't care. Narinig ko na lang na lumabas na ito ng pinto. Buti naman at naisipan na niyang umalis. Akala ko magtatagal pa siya roon.

Lumabas na ako at agad kinuha ang tuwalya. Mabilis ako nagbihis at lumabas ng silid. May mga kelangan ako gawen ngayon.

Gusto ko sana tanungin si Javier kung nasaan si mom at dad. Kung andito ba sa Pilipinas pero ayaw ko ito makausap at kahit na makita ito. Nabwesit Ako sa kanya.

Naglakad ako sa pasilyo ng bahay. Hindi pa rin ako makapaniwala na tinupad niya ang pangako niya sa akin na lalo pa niya papagandahin itong bahay. Napakalaki ng pinagbago ng bahay na ito slash mansyon na. Nakaramdam ako ng subrang galak.

Bumaba ako ng hagdan at balak ko pumunta ng kusina para magluto ng makakain nagugutom na kase ako. Pumasok ako ng kusina at nadatnan si Manang na nagluluto.

" Ohh Claire, ano ginagawa mo dito" nagtatakang tanong neto sa akin.

" Nagugutom po kase ako kaya magluluto sana ako ng makakain"

" Wag na ako na Claire, baka mapano ka pa"

" Manang naman ehh parang sinasabi nyo di ako marunong magluto ah. Si Shakira po ako, yun po talaga tunay kung pangalan. Parang kinalimutan nyo na po ako"

" Iha, bumalik na ba ang ala - ala mo"

Tumango ako dito. Agad ako neto niyakap ng mahigpit na agad kung ikinatuwa. Mahal na mhal ko ito si Manang ehh para ko na rin siyang tunay na ina.

" Kelan pa iha, alam mo nung una dumating ka dito at ako nagalaga sayo. Sabi ko na nga na ikaw yun, dahil ramdam ko na buhay ka pa."

" Po? Buhay naman po talaga ako"

" Hindi ibig sabihin ko, nung nawala ka noon. Alam mo ba may nagbalita sa pamilya mo na patay ka na at alam mo bang labis na nasaktan si Javier sa pagkawala mo naging mainitin ang ulo, napabayaan ang sarili at palagi na lang umiinom. Pinahanap ka niya noon pero di ka matagpuan kung nasan ka"

Nagulat ako sa mga nalaman ko. Patay? Nabalitaan na patay ako noon. Sino inilibing nila ehh buhay na buhay ako? Pano nangyare yun. Damn this!

" Manang, pwde ko ba malaman kung anong araw ako natagpuan patay noon"

" Natatandaan ko kase Agusto 15 nang matagpuan ang katawan mo na palutang- lutang sa ilog"

" What? But I'm alive, Manang! It this a prank kaya pala iba ang pakikitungo sa akin ni Javier nung una dahil akala niya patay na ako. And also, he investigate me about my background kaya nalaman ko ang totoo na ampon lang ako at di tunay na Limico"

" Ano ba ang nangyare sayo noon, ang bata mo pa nang mawala ka. Pagkalipas ng ilang buwan nang ikasal ka ikaw naman ay naglaho"

Kwinento ko kay Manang ang lahat ng nangyare sa akin. Pinipigilan ko mapahikbi lalo't parang sariwa pa rin  sa akin ang pangyayare.

Niyakap ako ni Manang nang mahigpit.

" You will be okay soon, iha. Makukulong din ang may gawa neto sayo. Saka, kahit saan man siya magtago mahahanap at mahahanap siya."

" Sana nga Manang natatakot ako subra sa kanya. He hurting me, emotionally and physically."

Bumitaw ako sa yakap ni Manang at tiningnan ang mga niluluto niya.

" Just trust in God, you will be okay and safe." sabi neto sa akin.

Tinulungan ko na lang siya sa pagluto. Marunong ako magluto dahil tinuruan din ako ni Manang Vivie. Kagaya din ito ni Manang Faye na subrang bait at parang ituring niya ako  ay anak na. Nagluto si Manang ng tinolang manok, kare - kare at adobong baboy. Tanghali na pala ako nagising, ang tagal ng tulog ko. Siguro sa pagod at pagiyak ko kaya di na  namalayan ang oras.

Nang matapos magluto ay inilagay na namin ito sa lalagyan.  May mga kasambahay pa naroon at sinasabihan ako na sila na raw. Ehh gusto kung tumulong sa kanila. Matapos kung ayusin ang niluto ni Manang nagprisinta na ang ibang kasambahay na sila na ang magdadala neto sa dining table. Nagtimpla ako ng juice para sa iinumin. Pagkatapos ko timplahin dinala ko na ito sa dining table.

Nang makalapit ako sa mesa nagulat ako dahil nakaupo na roon si Javier. Hindi ko na lang ito pinansin at umupo na lamang ako sa hapag - kainan.

Pansin ko na tumitingin ito sa gawe ko na binalewala ko na lamang. Kumuha ako ng kanin at adobong baboy na aking paborito. Inaya ko ang kasambahay at nagbabantay sa may tabi na kumain. Dahil madami naman niluto si Manang.

" Manang, tawagin nyo na po yung mga nagbabantay dyan sa labas pati na ang kasambahay. Sabay - sabay na tayo kumain"

" Wag na po young lady, nakakahiya po" saad sa akin ng kasambahay.

" Hwag na kayong mahiya masamang tanggihan ang grasya"

Tumingin ako Kay Javier na nakatingin sa akin na nakakunot ang noo. Tinaasan ko ito ng kilay at tinarayan. Tss, we're not totally okay. I hate you.

Mahaba naman ang mesa sa dining table tiyak na kakasya naman lahat.

" Kain na po kayo, sabayan nyo na po kami kumain. Lalo pa at tanghali na" masayang sambit ko sa kanila.

" Salamat po, young lady. Ang bait nyo po talaga" saad ng nakaitim na lalaki.

Niyaya ko na rin si Miguel kumain. Ang butler ni Javier na kanang kamay niya pag nasa business meeting siya and also his bodyguard. Matagal na pala ito naglilingkod dito sa lalaki sa kaharap niya. Simula pa noon na naging magkasintahan kami at maging asawa.

Nagkakilala lang naman kami ni Javier sa isang party na idinaos ng aking pamilya. Birthday noon kase ng aking ama at maraming bisitang investor. Kasama na doon si Javier, kaya nagkakilala kami.

Erase! Erase! Dapat hindi ko yun isipin. Nakaraan na yun. Itinuloy ko na lang ang aking pagkain at di na lang nagisip ng kung ano - ano. Masaya kung pinapanood na kumakain ang kasambahay at yung nagbabantay dahil salo - salo kami kumakain ngayon. Namimiss ko na rin sila mom and dad. Gusto ko man tanungin si Javier, ehh ayaw ko naman ito kausapin. Natatakot din Ako na baka di ako tanggapin bilang anak lalo pa nabalitaan nila noon na patay na ako. Mahihirapan silang paniwalaan ako pero kung kay Javier agad ito naniwala na siya ang asawa niya. Dahil base sa sinabi ni Manang hindi ito naniwala na patay na siya.

Pero yung sakit na ginawa ni Javier sa kanya noon di pa rin mawala. Lalo pa at bumalik na ang mga alaala niya noon. Hindi niya matanggap na nagsinunggaling ito sa kanya ng panahon na nagkalabuan sila. Asawa niya ako pero my itinatago siya sa akin. Kung hindi ko ito makita, parang tanga pa rin siya ngayon. Hindi pa alam ni Javier na alam na niya ang katotohanan sa itinatago neto.