A STRANGER BOUGHT ME!

PART VII

Claire POV

Nang nakasakay ako sa kotse. Akala ko siya ang magmamaneho ng sasakyan pero hindi pala at tumabi ito sa akin. Umusog ako ng kaunti para hindi masyado malapit sa kanya. Naiinis pa rin ako sa kanya. Hindi ko na lamang ito, pinansin.

Iniisip ko pa rin yung nangyare kaninang umaga. Hinihiling ko lang na sana na di yun totoo lalo pa di ko matanggap. Kalahati ng pagkatao ko Hindi ko pa kilala masyado. Bakit ganun? May Hindi ba ako alam. Kailangan ko magisip at may maalala kahit kaunti. Di ko din alam kung bakit nahospital ako. Ano ba yung nangyare sa akin.

Pinipilit ko maalala ang nangyare sa akin pero kahit anong pilit ko sumasakit lang ang ulo ko. Tumingin lang ako sa dinadaanan namin, napansin ko daanan ito papunta sa amin. Paano nalaman nila. Hindi ko naman sinabi kay Javier. Bigla ko naalala, oo nga pala kay Harry may mga nalalaman ito tungkol sa akin kahit nga ako di ko alam tungkol sa sarili ko. Haysst, sumasakit lng ulo ko.

Gusto ko magtanong kay Javier, bakit nya ako gusto tulungan and also di ko lang matanggap. Bakit nagbigay siya sa akin ng marriage contract. Lalo pa may asawa siya. Ano ba kelangan mo Javier at sino ka ba talaga?

Nang nahospital kase ako silang ang nagalaga sa akin. Inalagaan ako, sila pa nga nagsabi sa aking harapan na sila ang mga magulang ko at Claire ang pangalan ko. Kahit hindi ako kumbisido ng mga panahon na yun nagtiwala ako sa kanila. Pero bakit parang may mali talaga.

" What's bothering you, Claire"

Nilingon ko ito na nakakunot ang aking nuo.

" I'm feel that something in your mind bother" Sabi pa neto sa akin.

" Wala lang ito, ano ka ba" sabay ngiti ko dito na pilit .

Hindi ako sanay magsabi sa iba lalo pa kung estranghero ito sa akin. Isa lang ang napagsasabihan ko ang kaibigan ko si Ella siya lang ang nakakaintindi kung anong problema ko. Nakilala ko ito nung araw na nasa coffee shop ako na pag mamay- ari pala nila. Hindi ko inaasahan na lumapit ito sa akin at nagpakilala. Iyon kase madalas ko tambayan pag may mga problema akong iniisip. Hanggang sa naging close na kami at naging kaibigan ko na ito.

Napansin ko na di kumbisido si Javier sa sinabi ko. Kaya umiwas na lamang ako ng tingin sa kanya.

" It's okay, if you not answer it" seryusong sabi neto.

Hindi ko na lamang ito pinansin lalo pa wala ako sa mood para kulitin at kausapin siya sa mga bagay na kailangan ko malaman kung ano talaga pakay niya sa akin. Uunahin ko muna malaman kung sino ba talaga ako at sinong mga magulang ko. Wala ako maalala sa mga nangyare sa past ko tanging naalala ko lang Yung mga bagay na nakalabas ako sa hospital hanggang doon na yun. Sana kahit kunti - kunti may maalala ako.

Ipinatong ko ang ulo ko malapit sa pintuan ng kotse, alam ko mahabang byahe pa papunta sa amin natitiyak ko ito. Sumasakit kase ulo ko may mga pangyayari naalala ko pero lahat ito blurred. Pinipilit ko isipin at alalahanin di talaga. Pinikit ko mata ko para sa ganun baka may maalala ako.

Nagising ako ng may tumatapik sa aking balikat.

" Claire, wake up"

" Claire"

Boses Yun ni Javier ahh.. parang musika sa pandinig ko kapag pangalan ko ang tinatawag niya. Minulat ko ang mga mata ko at nakaharap ang mukha niya sa akin. Biglang bumilis ang tibok ng puso ko sa di inaasahan. Wth? Di pwde Ako magkagusto cold - hearted na lalaki na ito. Nailang man ako sa mga titig niya sa akin. My ghodd ! Why, I'm feel awkward to him.

" Uhmm, I'm sorry" napansin ata neto na naiilang na Ako sa pagkakatitig niya sa akin.

" Andito na tayo" sambit neto sa akin.

Tumango lamang ako sa kanya at bumaba na ng kotse.

Namiss ko bahay namin kahit isang araw na may kalahati akong nawala dito. Alam ko pinabebenta na ni dad ang bahay na ito. Nakapaghinayang lang dahil alam ko na mahalaga ito sa kanila.

Nag doorbell muna yung lalaki na nagdrive sa amin papunta dito si Miguel ata ito. Napansin ko na di lang pala ito ang kotse na dala ni Javier sa likod ng sasakyan namin may dalawang van na nakasunod nakakasigurado ako na sa kanya ito. Nagtataka na talaga ako sa lalaki na ito. Bakit ang dami niya nagbabantay sa kanya. Ano to' special tss?

May bumukas ng gate at ito si Manang Vivie. Nagulat ito ng makita ako.

" Manang " masayang tawag ko dito.

" San ka pumunta batang ka. Hinahanap ka na ng mama at papa mo. Nagpatulong pa sila paghahanap sayo dahil napagsabi may kumidnap sayo"

"Manang naman di na ako bata ehh.. Saka po maayos naman po ako"

" Siya , siya pumasok kana at pati niyang kasama mo." alam ko nagulat si Manang dahil halata sa itsura niya na kung bakit may mga kasama ako.

Tiningnan ako neto nang nagtataka.

" Manang siya po pala si Javier. Siya po ang tumulong sa akin" maayos na pagkasabi ko. Hindi pwde malaman ni Manang na binili ako neto sa isang party na di ko alam. Tiyak na magagalit ito para ko na rin siyang Lola ehh kahit matanda na siya nagsisilbi pa rin sa pamilya namin.

Pinagningkitan ko si Javier na makisama na lang sa akin at agad na tumango.

" Nice meeting you po" magalang na pagkasabi neto at nagmano.

" Kay galang mo naman iho, bale ako nga pala si Manang Vivie"

" Pag pasensyahan muna sana ang alaga ko kung minsan napakataray at mainitin ulo yan" pagsasabi ni Manang.

" Manang naman"  naiinis na sambit ko dito.

Ilalaglag pa ba ako Kay Javier.

" Tingnan mo, tinatawag ko siyang bata kase ang asal niya parang bata" pag sasabi ng totoo neto sa akin.

Tss! Manang malaki na ako at di na ako bata. Saka ganun kase ugali ko. Try to understand me.

" Manang"

Biglang tumawa si Javier at tiningnan ko ito ng masamang tingin. Ano tinatawa - tawa niya? He insulting me ahh? Marunong pala ito tumawa ahh akala ko kahit ngumiti di neto kaya gawin lalo pa palaging seryuso ang mukha nito.

" Anong tinatawa mo Dyan ahh" pagsusungit ko dito.

" Nothing" bumalik naman sa dati ang mukha niya. Tss, wala pala ehh..

" Manang, andyan po ba si mom at dad"

" Oo naman iha, nang mawala ka labis nagalala sayo ang magasawa akala nila iniwan muna sila at di ka na babalik pa"

Nabigla ako sa sinabi ni Manang. Babalik Ako syempre dahil sila magulang ko. Doon pa lang pakiramdam ko may alam din si Manang ng katotohanan. Bakit pakiramdam ko pinagkaisahan nila ako.

" Ganun po ba, pasensya po Manang kung pati kayo nagalala sa akin." senserong sabi ko dito.

" Javier, sasama ka pa ba sa akin. Pumasok sa loob"

" Ano naman bata ka, tanong na yan. Syempre papasok yan at sasama sayo. "

" Manang naman ehh, kanina pa kayo. Nagtatampo na ako sayo kung sino ba alaga mo siya ba o ako. Kinakampihan nyo sa ehh"

Nagpout lang ako at umalis sa harap nila. Bahala sila magsama silang dalawa.

" Hoyy bata ka, bumalik ka dito umayos ka"

Di ko na lang pinansin si Manang. Alam ko naman na may pag kachildish ako pagdating sa kanya. Mahal na mhal ko kase si Manang. Siya yung palagi nariyan kung wala si mommy. Kaya mahalaga ito sa akin.

Di ko na lamang sila pinansin lalo pa miss na miss ko na si mom at dad? Para matapos na pagiisip ko gusto ko malaman kung totoo ba nila akong anak o hindi. Sana totoo dahil na maging masaya ako pag kasama sila. Kahit palugi na ang business ni dad andito pa din ito sa akin para sa pangangailangan ko. Nagtrabaho ako sa coffee shop ni Ella na di nila alam dahil gusto ko din makatulong kahit papaano. Dahil ganun ko sila kamahal. Sana naman sabihin nila ang totoo sa akin. Ayaw ko na mahirapan pa dahil napapagod din ako.