Claire POV
Nang makaalis na si Kyle, ako na lang ang nagiisa sa bench. Napapangiti ako ng maalala ko ito na sinabi niya sa akin na pangit ako. I know he say it, true. Lalo pa di ko na alam kung ano ang itsura ko ngayon siguro ang mula ng mukha at ang mga mata ko namamaga subra. Haysst, ang bait ng niya.
Tumingin na lang ako sa mga dumadaang sasakyan at mga tao na nagtatawanan sa may tabi. I hope and I wish I will be the same of them like uhm they happy and enjoy this moment. But me ackk it's too unfair and also half of my life that I didn't know who are me. I'm still to hurt of what happen and also to all information, I get to my parent slash fake parent. Iniisip ko sino ba talaga ako, nakalimutan ko itanong sila mom at dad. Kung ano ba talaga tunay ko na pangalan siguro buhay pa naman ang mga magulang ko. Even, in this revelation happen. I'm still loving them and I'm so curious about what happen 5 years ago with me in the accident that I don't know it's literally happen. And who's that guy in my dream, I think it's part of accident.
Sumasakit ang ulo ko pag pinipilit ko maalala ang nakaraan. Gustong - gusto ko malaman ang nangyare sa akin. Alam ko sarili ko lang makakasagot ng mga katanungan ko, kelangan ko muna malaman kung ano pangalan ko talaga. Kelangan ko bumalik sa bahay. Handa ko haharapin sila mom at dad.
Tatayo na sana ako at aalis pero may tatlong sasakyan huminto sa aking harap. Nagulat man ako pero di ako nagpahalata parang may naalala ako neto noon na may huminto din sa aking harap na maraming sasakyan.
Biglang may pumasok sa aking isipan na ala-ala.
Magisa akong nagaantay sa isang tabi nagaantay ako ng sundo ko. Laking gulat ko na lamang may humintong van na itim sa aking harap. Nagagamba at natatakot ako. May bumabang dalawang lalaki sa van na ikinagulat ko dahil halos may takip ang kanilang mukha. Magnanakaw ba sila? Natatakot ako at kinakabahan. Tatakbo na sana ako ng mabilis na itinutok sa akin ng lalaki ang kutsilyo na ikinagulat ko. Hindi ko magawang huminga ng maayos lalo pa kinakabahan ako.
" Manong, hwag nyo ako sasaktan. Kung magnanakaw kayo ayan Yung bag ko wag nyo lang ako sasaktan " pag mamakaawa ko dito at di ko alam kung ano ang gagawen ko. Bigla na lang may tumulong luha sa aking mata.
" Hindi namin yan kelangan. Sumama ka ng maayos sa amin tiyak na di ka masasaktan "
No way! I don't trust them. Kelangan ko makatakas dito. Kinagat ko kamay neto at nabitawan niya ang kutsilyong hawak niya. Tatakbo na sana ako ng may biglang tumakip ng panyo sa aking bibig. Hindi ko magawang magsalita at bigla akong nawalan ng malay.
"Claire, are you okay"
Nabigla ako sa sinabi ni Javier sa aking harapan. Kanina pa ba ito di ko namalayan na nakalapit ito at sila pala yun. Naalala ko na tatlo pala ang sasakyang dala neto. Yung dalawa ehh nakasunod lang sa amin.
" Kanina ka pa nakatulala at tinatawag ko pangalan mo pero di mo naririnig" nagaalalang sambit neto sa akin.
Nagtaka ako dahil nagkaroon siya ng emosyon sa mukha niya. Nung una ko siya makita kulang na lang basbasan siya para magkaroon lang ng emosyon.
"Claire, you look so pale" nagaalalang sagot neto sa akin.
Tiningnan ko lang ito at pinagmamasdan ko lamang mukha niya. Habang tinitingnan ko ang kanyang mukha doon ko nasabi na magandang lalaki talaga ito. Mas lalo pa ako humanga sa kanya ngayon. Mukhang familiar siya sa akin. Parang nakita na ko na siya noon.
أنت تقرأ
A STRANGER BOUGHT ME!
عشوائيIto ay isang kwento kung saan hindi niya alam ang kanyang katauhan. Hanggang sa dumating ang punto na may nakilala siyang estranghero na bumili sa kanya. Eto pa pala, ang tutulong sa kanya para malaman niya ang katotohanan. -Tunghayan natin ang kwen...
