Let me in... SERAPHIM

3. Facing DEATH

3. Facing DEATH

Phim

Its dark... Wala akong makitang tao nakakatakot, kakakanginig ng tuhod nakakasuka, mapapaihi na lang ata ako bigla sa kinatatayuan ko ng bigla akong nakaramdam ng init sa palad ko.

Its her... My reflection my half blood my sister.. The tears fall down hindi ko inaasahan to.

"Sera.." ang hirap huminga ang hirap pigilan ang sarili kong kumurap man lang baka nag iilusyon lang ako,  hindi ko kayang ibuka ang mga labi ko gusto kong isigaw ang pangalan niya pero walang boses na lumalabas niyakap ko na lang siya ng mahigpit para hindi na ko matakot pa.

"Thank God you're alive. Where have you been?" naibulong ko na lang habang yakap ko pa rin ng mahigpit sa kaniya.

"Go home your not belong here." tila isang malaking pasabog sa puso't isip ko ang sinabi niya

"But--" she point her finger on my mouth "Shhh no buts just wake up and dont you dare come back here." i saw sadness in her face ayokong umalis kaya umiling na lang ako.

"Oh my  sweet little twin." yakap niya muli sa akin pero kung kailan ko naman itinaas ang kamay ko upang yakapin din siya laking gulat ko na lang ng biglang may lumitaw na isang nakaitim na damit mukha itong bistida na hindi ko maintindihan at bigla na lang humablot sa buhok niya.

Napabitaw siya sa akin at hinawakan ang buhok niya na pilit iniwawaksi ng tao sa likod hindi ko maigalaw ang mga tuhod ko dahil tila nakadikit ito doon.

Umiiyak akong sumisigaw sa pangalan ni Saintly pero bigla na lang siya nabuwal at lumapit ang nakaitim sa kaniya, i gasp ng tila hinihigop ang kaluluwa ng kapatid ko umiiyak na lang ako habang nagmamakaawa sa kaniyang wag saktan ang kapatid ko.

Naisagawa niya ang hangaring makuha ang kaluluwa ng kapatid ko bago siya naglakad palapit sa akin.

"Its not your time little kid hindi pa siya tapos sayo." makahulugan na saad sa akin ng boses lalaki

"Sniff sino ka?" matigas kong saad sa kaniya habang papaalis na siya sa harap ko.

"You just face your DEATH Seraphim.." i drop my jaw to sinking all the words he just said awhile...

And the light pop up on my eyes tsk panaginip lang pala ang lahat. Again malabo... Parang isang araw na napakalakas ang tumama sa mata ko i want to cover my eyes upang hindi ako masilaw.

"Lolo!  Gising na siya!" sigaw mula sa tinig ng pamiliar na boses

"Iha kamusta?" lumapit si Lolo Pio sa akin

"Okay lang po ako Lo." bigay galang ko

"Jusko! Ikaw na bata ka wag mo akong bibigyang ulit ng sakit sa puso nagaalala kami sayo Blaine buti na lang naitakbo ka agad ni Zero dito iha." mahabang saad ni Lolo Pio tipid lang ako tumango sa kaniya

I took a deep sigh, siguro eto na ang araw na magpaalam ako. I cant bear anyone in this place call me Blaine! For God sake i'm not Blaine! I'm  Seraphim De Jesus!

"Lolo Pio maraming salamat po sa lahat ng tulong at pagaaruga sa akin hayaan niyo po susuklian ko ang kabutihan na ibinigay niyo pero hanggang dito na lang po ang tulong niyo sobra na kasi gusto ko na rin pong umuwi sa amin." malungkot na sabi ko

"Sige iha--"

"Ha? Uuwi kana sa inyo?" tila nagulat naman si Zero sa sinabi ko ugok talaga to natural hindi naman ako habang buhay na titira sa kanila. May pamilya akong uuwian and i think hinahanap na nila ako. Tumango lang ako sa kaniya.

Nainis marahil si Zero sa desisyon kong umuwi na sa amin kanina pa niya ako hindi pinapansin, habang nasa hapag kami kanina ang tahimik niya pa rin gustong gusto ko ng batukan siya sa kadramahan niyang yan.

Nalaman ko rin kay Lolo Pio kung bakit muntikan na kong masagasaan ng truck kahapon buti na lang sabi sa kaniya ni Zero mabilis ang reflexes ko kaya nabuwal lang ako sa bato at nahimatay.

"Blaine pumasok kana isasara ko na ang pinto." walang emosyong sabi sa akin ni Zero

"May problema ka ba Zero?" tanong ko hindi ko na kasi kaya ang asal niya

"Ikaw may problema ka ba Blaine?" damn that name pero bakit pag siya ang tumatawag na Blaine hindi ko mapigilang sumaya kahit konte.

"Kung problema lang naman aba marami ako niyan pfft" pagpapatawa ko pero walang epekto sa kaniya ang manhid naman ata ng lalaking to ngayon

"Blaine gusto mo na ba talagang umuwi?" malungkot niyang tanong

"Ano ka ba Zero gusto kong umuwi kasi baka hinahanap na ko ng mga magulang ko pero dont worry babalik naman ako eh kaya tama na yang drama mo hindi bagay sa itsura mong gorilla." nag make face pa ko para kahit ngiti bigyan niya ako pero wala as in hay bahala na nga.

"Hindi ka ba masaya dito sa amin Blaine?" biglang tanong niya ng seryoso sa akin

"Zero naman masaya ako noh hindi ko pa naranasan ang mahiga sa papag ang matulog ng may kulambo ang simoy ng fresh air at ang sariwang pagkain,  pero kailangan ko ring umuwi Zero baka kasi hinahanap na ako ng mga magulang ko at isa pa gusto kong makita man lang sa huling sandali ang kaibigan ko." mahabang paliwanang ko sa kaniya

"Pero Blaine paano kung hindi ka naman nila hinahanap? Mag dadalawang buwan na, diba dapat hinahanap ka na nila o kahit man lang magpakalap sila sa bayan na nawawala ka." i looked at him napaisip ako bigla, he had a point two months have been passed pero wala man lang silang balak hanapin ako? 'hayaan mo Phim paguwi mo malalaman mo rin' may subconscious thinking positive

"Pfft napakanega mo Zero busy siguro sila sanay naman akong wala silang paki alam sa akin." sabi ko then i pat his shoulder bago pumasok sa kwartong laan sa akin.

Two hours pass hindi pa rin maalis sa akin ang hindi mapaisip sa sinabi ni  Zero paano nga kung wala na talagang paki alam sila Daddy sa akin lalo na si Mommy she haven't say a word kahit pa anong gawin ko pero nung naaksidente naman ako i know that she have a little bit care. Aish bahala na sa makalawa malalaman ko rin yun.

-two days later- (ang bilis ng oras sa wattpad)

"Blaine sigurado ka bang hindi na kita ihahatid sa bahay niyo mismo?" for the nth times na ata yang naitanong sa akin ni Zero

Nasa labas na kami ng village kung saan isa sa mga kilalang tao ang nasa loob ng bawat bahay. This huge massions is capable to get on the list that everything is prestigious familys lahat na ata ng mayayamang tao pulitiko artista bussinesman ay nandito na.

"Hay ano ka ba naman Zero ang sabi ko sayo umuwi ka na kanina pa at isa pa walang makakasama si Lolo Pio ok lang ako period. Dont worry about me nasa tapat naman ako ng village namin eh." i give him an assurance that I'm ok. For God sake!

"Oh siya sabi mo ok ka lang pero kung ano man ang mangyari bukas ang bahay namin para patuluyin ka binigyan na kita ng sketch ha para tanda mo pa hehe." pakamot kamot niya ng ulo niya such a cute Adonis.

"Ano ka ba wala ngang mangyayari sa aking masama umuwi ka na lang ok?" tumango na lang siya bilang sagot at tumalikod na.

Ok! This is it! i hope makikilala ako ng guard na ganito ang ayos ko umalis ako ng bahay namin ganito ang damit ko babalik ako ganito pa rin hay that life Seraphim so face it! I took a deep breath and walk towards the gate

"Hi manong guard." i smile shyly while crossing my fingers at the back

"Ah hindi kami tumatanggap ng limos ineng bawal rin pumasok sa loob ang isang kagaya mo." i drop my jaw after what he said oh gracious son of God hindi niya ata ako nakilala.

"Manong Guard ako po to si Seraphim De Jesus at block 8 748 line." i give him an information and now his the one dropped his jaw. I smirk.

"Nakuu ano pong nangyari sa inyo Mam?" dali dali naman niyang binuksan ang gate "Kanina lang ang ayos niyo naman pagalis ah." Tuloy na sabi ni Guard

Wait a minute? Did he just said kanina lang?