Let me in... SERAPHIM

1. Blades

1. Blades

Phim

"Crap." Bulong ko.

"What did you say?" Lumingon naman ang kapatid ko sa akin

"I'm just saying here, that there is nothing wrong with me duh. Then what our parent brought? what you called albularyo? Huh! Its bullshit." inis kong pahayang sa kapatid ko

"For god sake Phim there's something wrong with you hindi na kita kilala even your actions hindi na ikaw yan." Bulong din sa akin ni Brice, inismiran ko na lang siya.

Ugh! I need justice here hindi ko naman kasalanan kung bakit pa ako nabuhay ulit! Aksidente lang ang lahat!

"Phim stop biting your nails." sabi ni Mommy.

Oh seriously? I need air! I cant breath mas lalo lang ako mamamatay sa ginagawa nilang pagpapausok sa akin.

"Mom can I go out?" Tanong ko sa kaniya umiling lang siya sa akin at sumenyas na makinig sa dasal ng doktor kwak kwak.

Well this is hell all i can say is fvcking bullshit! Naiinis ako sa tuwing pinapasama nila ako patungo dito. Hindi ko kailangan ng manggagamot na mukha pang ewan ang pagmumukha.

Dinala nila ako dito sa province since yun nga well i'm dead last night because of a car accident even my pulse tinakasan ako but here comes i'm alive as in buhay na buhay hindi ko naman akalain na mabubuhay pa ko sa lakas ba naman ng impact.

But the saddest part my best friend Blaine died. Gusto ko na nga sumama sa kaniya nung makita ko ang duguan kong katawan..

"SERAPHIM!" Tawag sa akin ni Mom

Napalingon naman ako agad sa kaniya kaya heto hinihila na ni Brice ang laylayan ng damit ko palapit kila Mom.

"Phim naiintindihan mo ba ang sinasabi ni Manong Tonyo?" Umiling ako na siyang ikina lukot ng mukha ng kapatid ko.

"Phim ganun ka na ba kalutang? Manong tonyo ask you if there's something that you can see na hindi namin nakikita.?" inis na saad ng kapatid ko

"Brice hindi pa naman ako baliw wala akong nakikita na hindi niyo nakikita psh." saad ko na abot sa pandinig nila mommy

"Seraphim sigurado ka ba anak sa sinabi mo?" i rolled my eyes para ipahayag sa kaniya na naiirita na ko.

"Kasasabi ko lang diba? Bingi ka ba?" tumayo na ko at tumalikod sa kaniya bago pa man ako makalayo hinawakan niya ang braso ko na siyang ikinapaso niya

"OMG!!" sigaw ko na lang dahil nagtatakbo na si Manong Tonyo sa lababo para apulahin ang natamo niyang paso sa akin

"Oh God Seraphim what happened to you." nangingilid na sa luha si Mommy habang si Dad naman ay niyakap na lang ito

I cant dare to watch them dahil alam ko kung ano ang gusto nilang ipahiwatig sa akin ayokong kamuhian nila ako lalo kaya tumakbo na lang ako palabas ng bahay.

Nagtatakbo ako hanggang sa makalayo na sa bahay dumidilim na rin at hingal na hingal na ko dahil wala akong tigil sa pagtakbo gusto kong lumayo sa kanila gusto kong iwasan ang mapanuring mga mata nila, hindi ko na alam kung ano itong nararamdaman ko.

In just blink of an eye i found my self nasa isang daan ako at nakita ko ang kotse ni Blaine.

"BLAINE!!!" sigaw ko palapit sa kotse napakaraming dugo at halos mabiak na ang buto sa braso niya

"Blaine hold on oh god please! ilalabas kita jan." saad ko habang pilit na binubuksan ang pinto ng kotse.

"Phim i will always be your best friend. i'm just here..." bulong sa akin ni Blaine she closed her eyes

"No don't say that makakaligtas ka dito wake up! BLAINE! BLAINE! Tulong!" sigaw ako ng sigaw ng pangalan niya kahit ang alam ko hindi na niya ako maririnig

"BLAINE!!"

Ilang sandali rin yakap ko ang ulo ni Blaine ng bigla na lang ako mapaupo sa damuhan shit! Nakaramdam ako ng may isang aninong humihila paalis sa akin malapit sa kotse. NO! NO! NO!

"BLAINE!"

Sinisigaw ko ang pangalan niya ng makabalik ako sa kung saan ako napunta sa lugar na yun bigla na lang sumabog ang kotseng lulan ang bangkay ni Blaine.

I shouted the name of my best friend to the top of my lungs. May tumama ring matulis na bagay sa tiyan ko sanhi para mawalan ako ng malay.

Nagising ako sa liwanag na nagmumula sa sikat ng araw na tumama sa mga mata ko kaya napamulat ako bigla.

Malabo.. hindi ko gaanong kita ang taong nasa harap ko... inikot ko ang mata ko na ngayon nangangapa sa liwanag. nasa isang bahay ako hindi gaanong kalakihan pero pwede na sa pang dalawang tao.

"Gising ka na pala iha." boses na galing sa gilid ng pinto

"Nasaan po ako?" tanong ko sa matandang may dalang isang mangkok

"Nasa bahay kita nakita ka ng apo kong si Zero." sagot sa akin ni manong

"Paano po ako napunta dito?" tanong ko sapo ang aking ulo pinipilit kong umupo

"Magdahan dahan ka iha hindi pa magaling yang sugat mo sa tiyan." tinutulungan niya ako makaupo nakaramdam naman ako ng kirot galing sa tiyan ko at tama nga siya may sugat ako sa tiyan

"LO! Gising na po ba si Bla-" napalingon naman ako sa lalaking kakapasok lang

Gulong gulo ang utak ko at hindi ko kilala kung sino itong mga taong tumulong sa akin.

"Ah heheh Zero nga pala." abot niya ng kamay niya sa akin, hilo man ng konti inabot ko iyon

"Sera-"

"Blaine.. oo kilala na kita hehe. sinisigaw mo ang pangalan mo kagabi nakakatulili nga hehe." hindi ko alam kung tama bang Blaine ang ipakilala ko sa kanila pero I don't feel guilty.

**

Ilang araw na kong nakaratay sa kama na super tigas at etong si Zero naman walang humpay sa kakachismis na kung anong meron sa bayan kung kahapon nga may napapabalita raw na may namatay sa car accident dyem! Hindi kaya ako na yun and for heaven sake bakit hindi ako hinahanap nila mommy itinakwil na ba nila ako?

"Blaine OK ka lang ba?" Saad ni Zero nag makita niya malayo ang tingin ko

"Uhmm okay lang ako Zero" sagot ko tumango lang siya at lumabas na ng kwarto kung saan ako nakaratay

May mga pagkakataon na gusto ko ng magsabi sa kanila ng totoo pero napaangunahan ako ng takot baka palayasin nila ako o kaya patayin na lang.

"Blaine iha..." Sumilip si Lolo Pio sa siwang ng kurtinang nakaharang "iha may nakita akong sobre sa pinto kanina sa tingin ko sayo yan hindi kasi kami nakakatanggap niyan ng apo ko dahil wala naman kaming pamilyang pinapadalhan ng sulat." Paliwanag niya at sabay abot sa akin ng sobre.

Inabot ko naman ito at binuksan ang laman.

Oh no!!!! Hindi hindi ako ang nagpadala nito!

Napatitig na lang ako sa huling kataga ng nasa sulat

Love: Phim

"Blaine OK ka lang ba umiiyak ka iha." Nasapo ko kaagad ang pisngi ko dahil sa sinabi ni lolo pio

Iniabot naman ni lolo pio ang salamin sa akin para makita ko siguro na totoo ang sinasabi niya.

Hindi ko maipaliwanag ang nararamdaman ko ng mahawakan ko ang salamin there is something telling me that I shouldn't hold it.

Nagmakita ko ang replika ko sa salamin tila tumigil ang tibok ng puso ko hindi ako makahinga hindi ko gusto ang nakita ko ayokong ganito ang mukha ko hindi! Hindi! Hindi! Mali itong nakikita ko of praise God why it is happening to me!

"Blaine..." Bulong ko hanggang sa napahagulgul na ko sa sobrang halo halong emosyon ang nararamdaman ko

Mukha ni BLAINE ang NASA replika ko...

Tila isang matalim na bagay ang paulit ulit na sumasaksak sa puso ko ng makita ko ang aking mukha. Its like blades sliver over my broken heart.