Gel Kalbime Yatıya | Kerem Aktürkoğlu

24

Elimde olan telefona gözyaşlarım düşmeye başlamıştı. İyi de niye böyle düşündü?

Ablamın sesini duydum ama ona cevap veremedim. Şu an niye böyle oldu diye düşünüyordum.

"Aleyna, pişt! Sana diyorum. Kızım sen niye ağlıyorsun?" diyordu ablam. Ablama cevap vermiyordum. Mesaja habire bakıp, okuyordum.

Telefonu elimden çekti ablam. Onu engellemedim çünkü benim şu an dilim tutulmuştu. Ben anlatmadan anlamalıydı.

"Şerefsize bak sen. Ayrılık mesajında bile ümit veriyor. Bu iyice alışmış he kızların onun arkasında koşmasına," bana baktığını hissediyordum ama ben ona bakmıyordum. Yere odaklanmıştım. "Aley yürü gidiyoruz." dedi birden ablam.

"Nereye gideceğiz?" dedim.

"Ben şimdi Kuzey ile enişteni evden kovalayacağım. Sen Tuğçe'yi çağır. Kızlar gecesi yapalım bugün." dedi ablamda. Kızlar gecesi beni on yıl öncesine götürdü. En son on yıl önce yapmıştık. Belki iyi gelebilirdi.

"Peki." dedim. Gözyaşlarımı sildim ve derin bir nefes aldım. Ablam ayağa kalkmıştı bile benim kalkmamı bekliyordu. Kalktım ayağa ve yürümeye başladık.

Sen bir erkek gitti diye ağlayacak biri değildin Aley. Aman vallahi sen aşık olmuşsun galiba.

Bu saatten sonra aşığım desem ne değişecek? O bitirmiş bile.

-

Tuğçe'nin Ağzından...

"Kerem sen iyi misin oğlum? Ayrılık mesajı mı yazdın aşk mesajı mı?" dedim Kerem'in Aleyna'ya yazdığı mesajı okurken. Aley'im çok üzülmüştür, hissediyorum.

Kerem de üzgün gibiydi. Ama bana hiçbir şey anlatmıyordu. Yunus da anlatmıyordu. Ben bunları nasıl barıştıracağım?

"Bitti işte. 2 ay ilişki diye diye övündüğümüz şeyi iyice gözlemledim ve bir ilişki olmadığına karar verdim, bitirdim." diye söylendi Kerem saçını karıştırırken. Ben inanmıyorum Kerem'in laflarına. Daha dün neşe ile ilişkisini anlatan kişi bugün bitti diyemezdi. Acaba ailesi mi sevmemişti?

"Ailen mi istemedi?" diye sordum Kerem'e. O da olumsuzca kafa salladı.

"Annemler çok sevdi. Onlara ne diyeceğim şimdi..." elime bir tane yastık aldım ve Kerem'in kafasına attım. "Ne yapıyorsun yenge?"

"Sen o kızı hele bi' üzmüş ol varya... karma seni bulur söyleyeyim." dedim. Bunu der demez telefonum çaldı. Aleyna arıyordu.

"Kim o?" diye sordu Yunus ve Kerem ikilisi aynı anda.

"Niye merak ediyorsunuz?" diye söylendim bende telefonu açmadan önce.

"Hiç yani öylesine-"

"Susun açacağım telefonu şimdi." diye uyardım, açtım telefonu.

"Aleeyy!" dedim neşeli bir şekilde.

"Şey, merhaba Tuğçe ben Sıla, Aleyna'nın ablası." aa ablası beni niye arıyordu ki?

"Merhaba Sıla."

"Şey Aleyna kendini iyi hissetmiyor acaba bir günlük bizde kalsan olur mu? Kızkıza olacağız." bunu duyarken Kerem'e ters ters bakmayı ihmal etmedim. Gül gibi kızı ne için bıraktın be oğlum...