Gel Kalbime Yatıya | Kerem Aktürkoğlu

15

Kerem'in son dediği laftan sonra kanım donmuştu. Niye bana inanmadı? Niye beni tanıyamadı?

Sence çocukluk arkadaşına mı inanır yoksa arabasını çizen kişiye mi?

Şu an seninle uğraşacak enerjimi bile sömürdü.

Artık benim yüzüme bakmıyordu, Ayla ile ilgileniyordu.

Hiçbir şey demeden hızlıca terk ettim stadyumu. Tuğçe gitmişti, ben yine taksilere kalmıştım.

Sana güvenen Kerem seni evine götürürdü. Hatta dürüm bile gömerdiniz.

Yarama tuz basma.

-

"Abi inanabiliyor musun bana benden uzak dur dedi üstelik bir yalancı için." dedim taksiciye. Gece gece adam anlattığım şeyleri yorumluyordu. Yazık adama ama ben birine bir şey anlatmazsam içimde kalacak.

"Kızım haklısın sen boşver demek ki sahte bir insanmış seni hak etmemiş." diye cevap verdi hem de bizim mahalleye döndü.

"Valla abi seninde yol boyu kafanı şişirdim ama birine anlatmazsam patlardım." dedim taksici arabayı durdurmadan önce.

Taksici durdurdu arabayı, parayı istedi. Verdim, indim taksiden ve eve doğru gittim.

Asansörden indiğim an hepsi hem soru soracaktı hem de kazandığımız için sevineceklerdi. Tabii tek Galatasaraylı babam ve bendim ama olsun.

Asansörden indim, kapının önünde kimse olmadığına göre salonda tıkınıyorlardır.

Çıkardım ayakkabılarımı geçtim salona. Hepsi bana bakarak gülümsüyordu fakat ben ifadesiz bir şekildeydim.

"Hoş geldin kızım, maç nasıldı diyeceğim de suratın niye böyle?" diye söylenerek geldi yanıma annem. Ateşim var mı diye baktı ama hiçbir şeyim yoktu.

"Çok yoruldum da o yüzden," öksürdüm. Eğer biraz daha burada kalırsam tüm sinirimi nedensizce buraya boşaltabilirdim. "Ben uyuyayım biraz, iyi geceler." diyerek yanlarından ayrıldım.

-

Uyuyacağım diye gitmiştim ama saat 03.53 ve ben Tuğçe ile yazışıyordum. Şimdi ise beni arayacak öyle konuşacağız.

Bunu der demez Tuğçe aradı, açtım direkt.

"Aleynaaaa!" telefonu açar açmaz böyle söylendi.

"Tuğçee." diye karşılık verdim bende.

"İyi misin?" dedi.

"İyiyim, niye kötü olayım ki?" dedim. Niye kötü olayım ki?

Niye iyi olasın ki?

"Hiç belki Kerem için üzülüyorsun-"

"O Kerem bana git, bir daha benimle görüşme dedi diye mi kötü olacağım sence? Bomba gibiyim aslında o kızı sonunda yoldum."

Tuğçe ise güldü, "İşte benim kızım." dedi. Tuğçe de olmasa ben kime anlatacaktım olayları?

"Kerem size bir şey anlatmadı mı?" diye sordum. Merak ediyordum evet ama Kerem'i değil, Kerem'in anlattıklarını.