Işık Krallığı (Yetişkin İçerik)

11. Bölüm - Aşk

Her şeye karışmayı çok seven bir arkadaşımın önerisi üzerine sizlere biraz yazar notu bırakmaya karar verdim :D Bu arada kendisine her bir satırı ayrı bir teori ürete ürete okuduğu için ayrıca teşekkür ederim ❤

12. bölümü yazmaya öyle kapılmışım ki bu bölüm biraz gecikti.

Bu bölümde Alin ve Aral ile kaldığımız yerden devam ediyoruz. 

Bölümler arasında geçmişe gidip geliyoruz. Karışık geliyor mu yoksa bu gizem hoşunuza mı gidiyor?

Medyada Barkan, Alin ve Aral karakterlerinin bir editi var. Bunun gibi editler için Pinterest hesabına göz atmayı unutmayın ❤

Pinterest: @RheaMida

Medyaya eklediğim Youtube linkini bölüm ilerlerken anlamlandıracaksınız. Çok sevdiğim bir yazar çok sevdiğim bir müzik. Mutlaka dinleyin.

TikTok editleri ile kitabı keşfeden pek çok kişi var. Editlerde ilginizi çektiği gibi beklentinizi karşıladı mı? Yorumlarınızı merak ediyorum. Şaşırtıcı bir şekilde TikTok hesabı Wattpad hesabından hızlı büyüyor.  Hala takip etmediyseniz diye hesabı aşağıya ekliyorum. Profilimden linke de tıklayarak gidebilirsiniz ❤

TikTok: isikkralligi

Keyifli okumalar dileyeceğim fakat yine sinir bozucu bir bölümle karşı karşıyasınız. Kolay gelsin desem daha doğru olacak gibi. Oy vermeyi ve paragraflar arası yorum yapmayı unutmayın. Onları okumaya bayılıyorum ❤

***********

Alin, ne yaptığının farkına vararak telaşla geri çekildi. Aral'ın üzerinden kalkıp yatağın diğer ucuna oturdu. Genç adamın gözleri, şaşkınlıkla büyümüş, bir anda ne olduğunu anlayamamıştı. Kızı korkutacak bir hareket mi yapmıştı ya da onu rahatsız edecek bir davranışta mı bulunmuştu?

"Özür dilerim...ben...ben çok özür dilerim. Çok... özür dilerim." Alin dizlerinin üzerine eğilmiş, elleriyle ağzını örterken zar zor duyulan bir sesle özür diliyordu. "Bunu neden yaptığımı anlamadım, bir anda kaptırdım kendimi. Aklımdan geçen neydi bilmiyorum. Gerçekten... Gerçekten çok özür dilerim."

Aral yattığı yerden yavaşça doğruldu ve elini kıza uzattı. "Sakin olur musun bir dakika, neden özür diliyorsun?"

Alin, Aral'ın ona dokunmasına izin vermeyerek biraz daha geri çekildi. Yatağın en uç noktasına kadar gitmişti artık, aralarındaki mesafe açılmıştı. Aral, parmakları yanan bir sobaya değmiş gibi hızlıca geri çekti elini. "Bunlardan bahsedince... biraz kötü hissettim. Bana yaklaşımın, beni koruman, beni dinlemen... Her şey için teşekkür ederim sana Aral. O kadar uzun zaman olmuştu ki böyle insanca bir muamele görmeyeli. Sandım ki..."

"Ne sandın?"

"Geçmişim, anılarım, ailem, arkadaşlarım... Bir anda gözümün önünde beliriverdi sanki. Kendimi başka bir yerde sandım. Sanki bir an, bu odada değilmişim gibiydi. Buraya hiç gelmemişim, hiç esir olmamışım gibi. Karşımda benden hoşlanan, aşık olduğum biri vardı sandım. Bir hafıza kaybı yaşadım sanki, aklım yerinde değildi. Özür dilerim Aral. Çok özür dilerim. Seni incitmek istemiyorum."

Aral'ın yüzü asılmıştı, alt dudağını dişlerinin arasına almış sıkıyordu. Dudakları titremesin, kırıldığı belli olmasın diye. Kendi kendini uyarmıştı oysa ki, bu kadar kısa bir zamanda olmaz, onu korkutursun demişti. Bekle, önce arkadaş ol. Duygularını, hislerini gizle; açık etme. 

Fakat bu onun suçu değildi ki, Alin gelmişti ona. O sarılmıştı boynuna, öpmüştü dudaklarını. O da kızın da ondan hoşlandığını sanmıştı, onu istediğini. Oysa ki yanılmıştı. Karmaşık duygular içindeydi kız. Mantığıyla hareket etmiyordu, hatta duygularıyla da. Yalnızca bir dürtüydü, bilinç dışı ortaya çıkan bir arzu. İnsanoğlunun doğasında olan, kalıtsal bir istek, şehvet.