AŞİRET KIZI

otuz üçüncü bölüm

Selamlarr

Musmutlu bölümlerimize giriş yapıyoruzz😻😻

Keyifli okumalarr!!

♡

" Oğlum düşünsene Tiktoker çocuğusun. "

" Allah korusun lan. Düşüncesi bile intihar sebebi. Rezillik! "

İkisi hönkürerek gülerken bıkkın bir bakış daha attım. Afra ve Egemen... İki deli bir araya gelmemeliydi şarkısının vücut bulmuş halleriydi.

Yanımda tünemiş Erez bana döndü. Garipti bugün. Fazla tuhaftı. Sessizdi. Sadece sarılmıştı. Sesini çıkarmıyordu. Yanımda oturuyordu, konuşmuyordu.

Bakışlarım ondayken birbirmize boş boş baktık. Dayanamayarak tebessüm ettim. Hafifçe kolumu kaldırdığımda başını göğsüme yasladı. Saçlarını okşayarak bekledim.

" Neden konuşmuyorsun? " diye sordum sonunda. Kıpırdandı.

" Konuşmadın çünkü. " dedi huysuzca. Elim şaşkınca bir kaç saniye durdu. Sonra kafasına bir sille çaktım.

" Salak. " dedim ters ters. Sızlanarak doğrulduğunda hâlâ ters ters bakıyordum. " Ben sıçmasam sende mi sıçmıcaksın, e be gerizekalı? " diye homurdandığımda Afra böğürerek güldü.

" Bu iyiydi, he. Kullanırım- "

" Afra seni şimdi bir kullanırım ben. Sus artık! " diye yükseldim sinirle. Salaklar sabahtan beri susmuyorlardı. Üç defa hemşireler gelmiş uyarmışlardı. Sabrım gerçekten sınanıyordu!

" Ama niye öyle diyorsun aşkom? " diye sahte bir üzüntüyle büzüldüğünde tip tip bakmamla yerine sindi ve sonunda sustu.

" Acıktım ben ya, ne zaman çıkıcaz?! "

Afrası susar Egemeni başlar. Üst üste sabır çektim. Başım çatlıyordu.

Gerçekten çatlıyordu bu arada. Ensemde ilk uyandığımda hissetmediğim, fark etmediğim bir bandaj vardı. O kadın başımı bir yere öyle bir çakmıştı ki beyin kanaması geçirmediğime şükrediyordum.

Beynin yok ya, kanama falan olmaz merak etme.

Formunda olan iç sesime selamlar.

" Emre abim çıkışı yapıyordu en son. " diye açıklama yaptı Erez. Daha sonra bana döndü. " Ağrın var mı? "

Dünden beri herkesin ağzından düşmeyen tek soru. Ağrın var mı? Ağrım var mı?

Vardı. Başım ağrıyor, kollarım sızlıyor, bacaklarım kaşınıyordu. Ellerimde ise büyük bir yanma vardı. Yaralar sızım sızım sızlıyordu.

" Yok, iyiyim. " dedim içimden geçenlerin aksine sade bir gülüsüme ile. Bir kaç saniye yüzüme baktıktan sonra tebessüm ederek ayaklandı.

Bir kaç dakika daha ben sabır çekerken diğerleri eski gevşekliğini sürdürüyordu.

" Bana sökmez kızım bu afraların, tafraların. " diyerek iğrenç espirisine yarılarak gülmeye başladı Egemen. Afra sinirle homurdandığında ikisine tip tip baktım.

Sonunda açılan kapıyla şükür çekerek doğruldum. Çınar içeriye bakmadan direkt bana yönelmişti.

" Çıkışı yaptık, Çağan ilaçları almaya gitti şimdi. Hadi gidelim. " dedi üstümde ki çarşafı kenarıya atarak. Arkasından Emre, Şahin ve Batuhan içeriye girdiğinde ayaklarımı yataktan sarkıtırken Batuhan'la kısa bir an göz göze geldik.