yirmi yedinci bölüm

7.3K 523 147
                                    

depremde hayatını kaybedenlere baş sağlığı, yaralananlara acil şifalar diliyorum. hepimize geçmiş olsun Türkiye'm🙏🏿❤

 hepimize geçmiş olsun Türkiye'm🙏🏿❤

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

♡♡

Denis Demirdağ - aynı günün öğlesi -

19 yılımı babamın atlatamadığı aşk acısını dinleyerek geçirmiş, 20.yaşıma gireceğim yıl o aşk acısının boş yere olduğunu öğrenerek, ailemizden ayrı büyüyen bir mucize tanımıştım. Daha sonra o mucize bir anda ellerimden kaymaya başlamış, yüzünü bile unuttuğum annemin yalanlarına inanmış, o mucizeyi tamamen kaybetmiştim.

Ve sonunda aptallığım yüzüme tokat gibi çarpmıştı.

Oturduğum evin önünde yalnızca bekliyordum. Elimde buruşmuş bir kağıt, duyacaklarına korkan bir kalbim vardı.

Aslında düşününce, kalbim yoktu.

Benim kalbim, sadece bedenimi ayakta tutmak için çalışıyordu. Belki, günün sonunda onu da bırakabilirdi.

Gözümün önüne hastane odasından bir anı geldi. Odaya girişimde mutlu oluşu, yüzünde ki, ne olursa olsun gitmeyen canlı gülüşü. Ufak bir süt kutusuna bile sevinen yüzü. Ve narin sarılışlarının verdiği o güzel duygu.

Yutkunarak saçlarımı çekiştirdiğim sıra, bahçe kapısının demirleri gıcırdadı. Kafamı hafiften kaldırdığım da bir kızın ağzında ki sakızı patlatarak elinde ki çöp poşetini konteynera atmak için bu tarafa geldiğini gördüm.

Ayaklandığımda gözleri beni buldu ve durdu. Sakızı bile çiğnemeyi bırakarak geriye doğru bir adım attığında aceleyle ellerimi kaldırdım.

" Konuşmak için geldim, benden başka kimse yok. " dediğimde rahatladığını hissetmiştim. Beni tanımaması imkansızdı. Öyle bir kadının yanında büyürken, beni tanımamasını beklemezdim zaten.

Biraz ötem de ki konteynera çöpü atarak ellerini beline koydu ve sakızı patlatarak göz kırptı.

" Hayırdır? Ne konuşucaksın? " dediğinde afalladım. Deniz ile büyümüştü, ama onunla gram alakası yoktu.

Daha çok... Ayıptır söylemesi çingen kadınlarına benziyordu.

Sakızını bir daha patlattığında kendime geldim ve cevap vermek için hafifçe boğazımı temizledim.

" Annenle konuşucaktım..? " adını sorarcasına baktığımda göz devirdikten sonra eve doğru döndü.

" Yaren. " derken demirlikleri açarak beklediğini belirtti. Vazgeçmemek için aceleyle ilerledim. Hızlı adımlarla bahçeye girdiğimde iki-üç basamak merdiveni çıkarak açık kapıdan girdi. Arkasından ilerleyerek adım atıcağım sıra bir anda avcunu alnıma bastırarak ittirdi. " Hopp, hayırdır? Ahıra mı giriyon? Çıkar şunları. " diyerek ayakkabılarımı gösterdiğinde hızlıca onları çıkararak elime aldım.

AŞİRET KIZIWhere stories live. Discover now