Love Ride (LOVE TRILOGY #1)

✮ LOVE RIDE 13 ✮

٩꒰｡•‿•｡꒱۶
Drino Wang

Sinalubong kami ng mga tinginan ng mga bisita, saktong ihip ng hangin, nakaiindayog na musika, at ingay ng pakikipag-usap ng mga bisita sa kani-kanilang mga silya.

Simple lang ang venue at decorations plus the lightings. Nasa isang clubhouse kami around San Fernando. Dahil open space, sapat naman 'yong hangin para makahinga at hindi naman talaga ka-polluted kasi located 'yong venue sa isang subdivision.

"Huwag kang mag-alala. Nandito ako," bulong niya habang patuloy kaming lumalapit. Mas hinigpitan ko naman ang hawak ko sa kaniyang braso.

Most people were unfamiliar to me. 'Yong mama lang niya pati kapatid niya at ilang mga kapit-bahay ang familiar sa 'kin. 'Yong papa niya, hindi raw makakarating, pero nagpadala naman ito sa kanila ng pera para dagdag sa budget.

Naupo kami sa isang lamesa na malapit sa stage. Noong mga oras na 'yon, pasimula na ang programa at parang kami na lang talaga hinihintay. Bigla akong nahiya.

"Makmak, siya na?" Napalingon ako sa likod namin. Saglit na nagtama mga mata namin noong lalaking 'yon.

Magkatabi kami kasi nitong mokong na 'to. Tumayo naman siya't nakipagkamay sa lalaki.

"Gago, tol. Huwag ka nga. Nakakahiya sa tao. Loko-loko talaga kayo," rinig kong sabi niya sa likod ko. Wala naman sa 'kin 'yon. Sanay na. Sa school pa lang, marami na akong natatanggap na ganito, nakakayanan ko, rito pa kaya sa lalaking 'tong bigla-bigla na lang sumulpot.

Inayos ko ang pagkakaupo ko at pilit kong inilipat ang atensyon ko. Kauupo lang noong kapatid niya sa harap. Napatingin naman ito sa akin saka ako nginitian at biglang nag-thumbs up.

"Biro lang, 'tol! Basta ba 'wag mong kalimutang pakilala sa 'min 'pag meron na, ha!"

"Loko-loko ka talaga! Balik na sa mesa, start na n'yan 'to, tol!"

Naramdaman ko ang dahan-dahan niyang pagtabi sa 'kin. Nakakatawa nga dahil sobrang ingat niya na hindi ako matamaan. Ni hindi nga rin siya mapakali kung enough na ba 'yong distance ng mga upuan namin. Ayos siya nang ayos.

"Huwag mo na lang pansinin 'yun."

"Okay, MakMak." Ngiti ko sa kaniya at nag-ayos ulit ng upo saka nag-crossed arms.

Napakamot siya ng ulo. "Si Mama. 'Yun lagi tawag niya."

"Ayos naman. Usual na rin siyang nickname ng name mo. Totoy na totoy nga pakinggan, pero 'yong mismong may pangalan, ewan ko na lang." Hindi ako nakaharap sa kaniya noong sabihin ko 'yon, pero halata na affected siya sa sinabi ko. Natawa siya at hinarap ako.

"Ano'ng ewan mo na lang?" This time, I faced him. Nangungusap ang mga mata niya, diretso sa mga mata ko.

Sinabayan ko rin naman ang tingin nito. Dati, may konting feeling na nakakailang, pero noong mga sandaling iyon, parang matagal na kaming magkakilala.

Hindi pa rin mawala ang ngiti niya. 'Yong mga mata niya, kumikislap talaga, hinihintay sasabihin ko.

"Gago. Nakakabuwisit. Ano pa ba?" sabi ko nang hindi pinuputol ang tingin. Bigla siyang natawa, napayuko't napailing-iling. Napatawa rin ako sa naging reaksyon niya at lumayo nang konti.

"At hindi ka iiwan," mahinang bulong niya, pero hindi ko ganoong narinig.

"Ha?"

"Wala. Wala." Bigla siyang pumangalumbaba gamit ang kaliwang kamay nito sa lamesa paharap sa akin. "Ganito ka talaga lagi mag-suot?" pag-iiba niya ng usapan.

Sa sinabi niya, bigla akong naging conscious sa sarili ko at bahagyangg napahawi nang sabay sa buhok ko, kapwa isinukbit sa tenga.

Hindi ako 'to! Ba't naman ako mahihiya?!