Red Eyed Diamond

verjaardag?! wat zeg je?!

Twijfelend kijk ik de zaal rond, maar Aro staat al langs me en pakt mijn telefoon uit mijn hand. 'Wie is Tessa' vraagt hij. 'Dat is....was mijn menselijke vriendin' verbeter ik mezelf. 'Was?' Vraagt Jane met een gemene grijns op haar gezicht. 'Ja was ja!' Snauw ik terug. 'Neem maar op. Als het een van de Cullens is hoor ik dat toch wel' zegt Aro. 'Maar ik wil helemaal niet opnemem' mompel ik. 'Maar ik wil wel dat je opneemt' grijnst Jane, en kijkt me doordringend aan. Arogant rol ik met mijn ogen, maar omdat ik toch niet als een spastische makreel over de grond wil glibberen van de pijn, neem ik op. 'Met A-Aubrey' stotter ik. Jezus, dan ben ik een vampier, word mijn stem nog steeds wankel. 'Jezus Aubrey haal adem. Ik ben het maar' zegt Tessa. Ze doet alsof er niks is gebeurt. Ze doet alsof ze een week of 2 geleden nooit tegen me heeft gezegt dat ik een verraadster ben en me nooit meer wil zien. Of in ieders geval iets wat daar op lijkt... . Zo ken ik Tessa weer, denk ik opgelucht. 'Ja sorry...gewoon een beetje nerveus. Waar bel je voor?' Vraag ik. 'Tuurlijk ben je nerveus, het is je 17e verjaardag. Dat is niet zomaar iets. Gefeliciteerd!' Zegt Tessa helemaal stuiterend aan de andere kant. Ik kan natuurlijk niet zien dat ze stuitert, ik kan het wel raden. 'Mijn 17e wat?!' Vraag ik verbaast. 'Verjaardag gekkie!' Schreeuwt Tessa half. 'Je was je verjaardag toch niet vergeten?' Vraagt ze zacht, als ik na een tijdje niks anders heb gedaan dan met een stale gezicht naar voor heb zitten kijken en aan heb gehoort hoe de rest van de wacht me toch in een deuk lach, nounou, zo grappig dit. Ik kom niet meer bij. 'Ik uh...ik heb er niet echt op gelet...' mompel ik zacht. 'Toch niet omdat...' Tessa maakt haar zin niet af, maar ik kan het wel raden. 'Ja, ja omdat dit mijn eerste verjaardag is zonder mijn ouders ja!' Snauw ik. Ik hoor Tessa naar adem happen, en besef dat ik een fout het gemaakt. 'Tessa Tessa! Sorry. Het spijt me. Ik probeer er gewoon zo min mogelijk aan te denken, maar iedereen belt me al de hele dag en het is gewoon heel frustrerend....en emotioneel' acteer ik op z'n best. Niet dat ik moet acteren. Ik ben echt in shock. Ik had er helemaal niet aan gedacht dat de 27e mei eraan zat te komen. Helemaal niet omdat ik praktisch gezien niet meer verouder. En dan raak je hier onder grond helemaal het gevoel van tijd kwijt. 'Het geeft niet, ik had ook iets voorzichter moeten doen' verontschuldigt Tessa zich. Het is een tijdje stil. Een lange tijd voor mijn gevoel. En schieten allemaal beelden van verjaardagen door me heen, die ik het liefst zou vergeten, op dit moment dan. Toen ik 3 werd met de ballebak. Toen ik 5 werd met de taart in het gezicht van ome draak. Ome draak was mijn bijnaam voor mijn meest geweldige oom. Als hij mijn peetoom was geweest...ik zucht diep. 'Ik eh, heb een verjaardags kadotje voor je' zegt Tessa. 'Oh...wat lief' zeg ik zo opgewekt mogelijk. 'Ik heb gespaart voor een vliegticket jou kant op. Als he een keer zegt wanneer het uitkomt dan kom ik jou en je nieuwe bleekhuid familie een keer opzoeken' zegt Tessa. Nu is het mijn beurt om naar adem te happen. 'Bleekhuid?!' Vraag ik. 'Ja...is het je niet opgevallen dat de Cullens heel bleek zijn' vraagt Tessa. 'Uh...nee...ja, ik bedoel ja een beetje. Ze houden gewoon niet zo van de zon' zeg ik, en werp een benouwde blik op Aro, die me streng aankijkt. 'Kan ook. Maar wanneer komt het uit bij jullie?' Vraagt Tessa. 'Uh...ik moet dat even een keer aan Esme vragen...maar....uh...we gaan morgen op vakantie omdat...uh' komop Aubrey verzin iets!!! 'Omdat Esme en Carlisle 15 jaar getrouwt zijn'. Wattefack Aubrey. 15 jaar! 15?! Esme doet zich voor als 29!! Gelukkig lijkt Tessa het niet door te hebben. 'Ow wat leuk! Feliciteer ze van mij' zegt ze. 'Uh ja, zal ik doen. Maar ik moet even...Renesmee helpen met haar koffer inpakken' mompel ik. Het was moeilijker dan ik dacht om Renesmee's naam uit te spreken. Mijn kleine, blije, wervelwind. Ik moet er niet aan denken hoeveel ze verandert kan zijn in die korte tijd dat ik nu weg ben. Misschien is ze wel volgroeid! Ho Aubrey, back to reallity...back to life, back to reallity. Back to life, back to realitty. Back to, AUBREY! godverdomme. Zulke momenten zijn niet de juiste om los te gaan op muziek uit de jaren 80. Duistere, Italiaanse mafia muziek zou mijn leven op dit moment veel beter omschrijven! 'Owke veel plezier. Ik bel nog wel' zegt Tessa, en haalt mijn geest weer uit zijn creatieve zone. 'Ja is goed, dankjewel. Doeg' zeg ik. Ik hou mijn vinger al boven het rode horentje als Tessa nog doei zegt, en ik hang op. 'Ik...moet even frisse lucht geloof ik' zeg ik, en sta op. 'Het is overdag jongedame' zegt Marcus mompelend. Volgens mij mompelt die man altijd ofzo. Meneer Marcus de Mompel Man. 'Dat kan me echt geen ene moer schelen' mompel ik terug, en loop de zaal uit. 'Laat haar maar even' hoor ik Aro nog zeggen, en hij houd iemand tegen om achter me aan te gaan. Ik stamp naar de kamer van Dylan en Cearra. 'Hebben jullie iets van een paraplu?' Vraag ik nog voordat ik goed en wel binnen ben. 'Ja, maar hoezo?' Vraagt Cearra. Dylan is nergens te bekenen. 'Geef maar gewoon alsjeblieft. Ik leg het zo wel uit.

Ik ren met de paraplu boven mijn hoofd het bos in. Tranen! Die wil ik op dit moment. Grote dikke zoute tranen! Allerlei emoties schieten door me heen, maar geen enkele houd het langer dan 20 seconde vol. Neidig gooi ik de paraplu op de grond als ik zeker weet dat ik geen mensen meer tegen ga komen. Woede raast door me heen. Ik stampt tegen een boom, die hard kraakt en door de lucht vliegt. Zo sterk was ik nog nooit. Ik maak een verbiding (zo noem ik het voortaan als ik telekunise gebruik) tussen mijn handen en de boom, en laat hem in de lucht zweven. Ik maak een kreek die van diep uit mijn borstkast opborrelt, en gooi de boom weer weg. Ik heb mezelf niet meer in de hand. Mijn geflipte gevoelens worden overgenomen door mijn gloednieuwe instinkt. Ik weet niet wat ik precies doe, maar ik ren door het bos en laat een spoor van vernielingen achter. Bomen die in het rond worden gegooit, dieren die ik leegzuig, vertrapte bloemen en planten. Na een nog een kilometer of 2 verder te hebben gerent met een spoor vernielingen achter me acjter te hebben gelaten, plof ik neer op een steen. Ik krul mezelf op tot een balletje en wieg mezelf heen en weer. Mijn 17e verjaardag. Mijn eerste verjaardag na het ongeluk...zonder ouders. Zonder mijn eigen familie. Mijn eigen familie heeft me zelfs nog niet eens gebelt. En mijn nieuwe familie...die weet het niet eens. Ik zit hier opgesloten bij een stel randdebielen...en ik krijg niet eens vatsoenlijk de kans om te....weet ik veel, rouwen. Als ik dit binnen had gedaan was ik gewoon kneiter hard uitgelachen. Respectloos. Ik moet hier weg! Ik moet hier nu meteen weg! Ik hou het hier geen 24 uur meer uit. Het word tijd dat ik met Aro ga praten.

Hey,

Sorry, beetje kort hoofdstukje misschien, naar anders is het zo snel klaar. Maar WOW! toen ik vroeg of jullie een 2e deel wilde, iedereen was super enthousiast. Echt heel lief, en dikke shoutout naar iedereen die heeft gereageert. Ik heb die ook allemaal even gevolgt, als tegending. Echt heel lief. Ow en sinds 4 dagen ofzo ben ik ook helemaal into de harry potter. Als jullie dat ook leuk vinden, laat even weten in welke afdeling jullie horen. Ik hoor in hufflepuff. Als je het niet weet en wel wilt weten, dan moet je even naar mijn profiel gaan, daar post ik een berichtje met 3 linkjes van testen. Maar conclusie van deze grote brok onzinnige gelul, ER KOMT EEN DEEL 2!!! Big lobbi voor iedereen die leest en vote en lief doet enzo, jullie zijn de beste♥

Groetjes,

L.

Ow, ps: je zit wel wat er in de bijlage zit. (Laat ook even welke richting jullie heen zouden gaan, ik zou rechtdoor gaan (sorry als je had gehoopt dat ik naar links ging))