Red Eyed Diamond

Verhuizing

Het is 3 maanden verder. Ik zit op een nieuwe school, en heb nog steeds geen vrienden. Ik word alleen maar heel raar aan gekeken. Ik kan het nog steeds niet vinden met mijn oom, met mijn tante wel iets meer, omdat ze me goed probeert te helpen. Ieder weekend als het kan probeer ik ergens anders te slapen, en in de vakantie vlucht ik naar mijn opa en oma. ik mis mijn ouders met de dag meer, en ik begin ook steeds vaker tegen hun urnen te praten. Klinkt misschien gek, maar ik voel me er beter door. Er is alleen 1 lichtpuntje. Sowieso een keer in de 2 weken komt Emmett een keer langs, zoals hij had belooft. Eerst was het heel akward. We kende elkaar niet eens, maar toch deed hij het. We werden steeds beter bevrient. Soms nam hij Rosalie ook mee, dat was gezellig want dan konden we over meidendingen praten. Ook snap ik nu waarom ze met z'n 10e wonen. Een andere adoptie zoon en dochter hebben net zoals Emmett en Rosalie en relatie, en die hebben ook een adoptiedochter. de 10e is een goede vriend die is ingetrokken. ook dokter Cullen, waarvan ik nu weet dat hij Carlisle Cullen heet, is nog een paar keer langs geweeest om te kijken hoe het met me gaat. Hij heeft ook 2 of 3 keer zijn vrouw, Esme Cullen, meegenomen. en hele aardige vrouw. Vandaag is weet zo'n dag dat Emmett er is. Hij is alleen vandaag. We zitten op mijn bed met thee en m&ms. Waar Emmet nog niks van genomen heeft, en ik zit ze naar binnen te laden alsof ik geen ander eten krijg. We praten een beetje over school en dat soort dagelijkse dingetjes. Het gesprek wijkt steeds meer af naar de Cullens, en uiteindelijk gaat het daar over. 'Dus als ik het goed begrijp' zeg ik 'zijn er in jullie familie alleen maar stelletjes?'. 'Klopt, behalve Renesmee en Jacob dan. Maar Renesmee is 15, veel te jong voor Jake'. Het gesprek gaat een tijdje zo door, en ik krijg steeds meer over zijn familie te weten. 'Aubrey' zegt Emmett ineens best serieus. 'Whatsup?' vraag ik, en steekk nog een handvol m&ms in mijn mond. 'Ik moest dit eigenlijk al eerder vertellen, maar we gaan verhuizen' zegt Emmett. 'Oh oke...waar heen?' Vraag ik. 'Forks' zegt Emmett. 'Forks?'. 'dat is een klein dorpje in Amerika'. 'A-amerika?'. Ik staar hem vol ongeloof aan. Amerika, hij moet een flauwe grap maken. Toch?! 'ja, geen grap' zegt Emmett. 'Waarom? Waarom kunnen jullie niet gewoon hier blijven?' vraag ik lichtelijk in paniek. 'Voor Carlisles werk' zegt Emmett. Een tijdje staar ik doelloos voor me uit, en neem wat slokken thee. Heel veel gedachten en ideen razen door mijn hoofd, dat trouwens weer helemaal herstelt is. ik heb alleen een litteken op mijn rechter bovenarm aan het ongeluk overgehouden. Ineens krijg ik een briljant idee. 'Ik ga mee' zeg ik met een serieus gezicht. 'Wat?' lacht Emmett. 'Nee even serieus, ik ga mee. Ik pleeg zelfmoord als je me hier achterlaat. Dat kan niet. Dat mag niet' zeg ik. 'Jezus Aubrey, ben je gek geworden ofzo' zegt Emmett. Het lijkt alsof hij in paniek raakt, maar hij weet zichzelf goed rustig te houden. 'Nee nog niet, maar ik word gek als jullie weggaan. Jou bezoek is het enige waar ik steeds naar uitkijk!'. Ik begin in paniek te raken. Emmett mag niet weg. Dat kan niet. 'Aubrey...het kan niet je school en-..' ik onderbreek hem. 'Ik wil dat je nu Carlisle belt en het hem vraagt' zeg ik. 'Aubrey kom op' zegt Emmett zuchtend. 'Pleeaasee' smeek ik hem. Ik ga op mijn knieen voor me zitten, trek mijn schattigste gezicht en maak een smeekgebaar. Emmett zucht diep, en staat dan op. 'Ik zal hem bellen. Voor jou. Maar het slaat nergens op oke' zegt Emmett, en loopt mijn kamer uit. Het lijkt wel alsof hij me niet mee wil. Wat ik ook wel begrijp want ik bedoel, wie wil er nou weer met mijn samenwonen tsss. Maar het lijkt nog meer alsof hij iets te verbergen heeft. maar wat? Emmett komt terug mijn kamer in. 'Carisle komt vanavond op bezoek' zegt hij. hij klinkt een beetje geïrriteerd. 'Als je me niet mee wil, moet je het nu eerlijk zeggen' zeg ik. 'Nee, het ligt een beetje...gevoelig' zegt Emmett. 'Rosalie is bang dat je haar inruilt voor mij' opper ik. Emmet moet grinniken. 'Nee dat is het niet. Maar ik moet maar weer eens gaan. Esme heeft vanmiddag een boswandeling geplant, en ik moet verplicht mee' zegt Emmett. we nemen afscheid en ik breng hem maar de deur. Ik zwaai hem na als hij de staart uit rijd. Hij is zo aardig, maar hij kan soms zo mysterieus zijn, denk ik bij mezelf. Ik haal mijn schouders op en loop weer naar boven om aan mijn huiswerk te beginnen.