In love with my brother ft. Dylan O'Brien // Dutch //

Chapter 007

Ik word wakker naast iemand...Dylan O'Brien. Nu pas merk ik dat ik alleen mn topje aan heb en mn slipje verder niets. Ik kijk naar Dylan's gezicht en glimlach. "Goodmorning sunshine!" roept Dylan opeens. Ik grijns. "Goodmorning!" en geef hem een kus op z'n wang. Tegelijkertijd spring ik uit bed en loop ik naar de badkamer. Ik kijk in de spiegel, mn haar staat alle kanten op..wauw Celine zo charmant! Denk ik bij mezelf. Ik loop weer naar mn kamer en zie dat Dylan al in z'n kamer is. Ik pak een shortje en een crop-top, want vandaag word 't bijna 30 graden. Als ik beneden kom tref ik mam en Jeremy aan. Ze kijken best boos. "Eh...is er wat?" vraag ik voorzichtig. Jeremy doet z'n mond open maar dan weer dicht. "Hebben jij en Dylan wat?" vraagt mn moeder met een serieuze blik. Wat moet ik antwoorden? "Nee! Hoe kom je daar nou weer bij?" zeg ik lachend. Blijkbaar kunnen ze er niet om lachen. "We houden jullie in de gaten." zegt Jeremy. Ik kijk raar en glip langs hun heen. "Cel..heb je misschie-" zegt Dylan maar stopt gelijk als ze mama en z'n vader zien staan. Ik zucht, waar de fuck moet dit heen gaan. Ik loop gelijk naar buiten en Dylan rent me achterna. "Wat is er met hun?" vraagt hij in de war. "Ze denken dat we wat hebben..." zeg ik en draai me om. "Oh," zegt Dylan. "Celine, ik vind je echt leuk. Je maakt me gek." zegt hij en pakt hand vast. Ik kijk m aan. Mijn hart... mijn hart springt bijna uit mijn borst. "Dylan.. we kunnen niet bij elkaar zijn.. ik wil het zo graag. Maar het gaat gewoon niet" ik ren weg en de tranen stromen over mn wangen. Het is niet eerlijk! Ik vind hem zo leuk..ik moet hem vergeten. Opeens loop ik tegen iemand op. "Sorry," zegt een jongens stem. Ik kijk op en zie een jongen van ongeveer 20 jaar met krullen, wat mij een Harry Styles idee geeft, en een hele schattige gezicht. "Hé, huil je nou?" vraagt de jongen bezorgt. Ik kijk weg. Waarom moet een random jongen mij nou zien huilen om een jongen, om Dylan. "Kom," zegt hij. Moet ik mee gaan? We lopen naar een bankje en hij gaat zitten. "Vertel maar wat er is," glimlacht hij. "Trouwens ik ben Noa." hij steekt zijn hand uit. "Celine." zeg ik zacht. Ik vertel alles,  waarom? Geen idee. Ik moet met iemand erover praten. En volgensmij wilt hij echt luisteren.
Als ik klaar ben met vertellen voel ik me opgelucht. "Weetje wat, ik geef je mn nummer en dan kunnen we appen," zegt hij vriendelijk. Ik knik.

Als ik thuis kom is er niemand thuis, tenminste dat dacht ik. Ik zie Dylan naar zijn kamer lopen. Die Noa lijkt me echt lief.. Zo kan ik Dylan misschien vergeten. Het gaat toch niet werken, vanwegen mam en Jeremy. Ik zucht en loop naar boven. Ik krijg een appje binnen van George:
Hee, alles goed? Veilig thuis gekomen? x
Ik glimlach. Hij kent me nauwelijks en is nu al bezorgd.
Ja, veilg thuis gekomen hoor❤
En jij?x
Stuur ik terug. Net als ik de deur dicht wil doen word mn arm vast gepakt. "Meekomen, nu!" zegt een kille stem en alles word zwart.

____________________________
Heey

Ik moest gewoon even wat verzinnen. Geen inspiratie vandaag maar oké. Ik kan niks posten woensdag tot vrijdag want dan ben ik namelijk op kamp morgen zal ik proberen om wat te posten, voor jullie lieve lezertjes ❤ fijne dag nog verder x Myriam