"Morning မာမီ"
ေအာက္ထပ္သို႔ဆင္းလာၿပီး ထမင္းစားခန္းတြင္ အလုပ္႐ႈပ္ေနေသာ မာမီကို ေတြ႕ေသာေၾကာင့္ ' Morning ' ဟု ေျပာၿပီး ထမင္းစားပြဲတြင္ ဝင္ထိုင္လိုက္သည္။ ပါး နဲ႔ ကိုကို က အခုခ်ိန္ထိ မႏိုးေသးေပ။ မလတ္က ေမ့ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွာထိုင္ကာ မာမီကေတာ့ ေမ အတြက္ အသုပ္ျပင္ေပးေနသည္။ ေမ ငယ္ငယ့္ကတည္းက အခုခ်ိန္ထိ မာမီ လုပ္ေပးေသာ အသုပ္ကလြဲရင္ မည္သည့္အသုပ္ကိုမွ မစားေပ။
"သမီးငယ္ အလုပ္သြားမလို႔လား"
"ဟုတ္တယ္မာမီ"
"တစ္ရက္တစ္ေလေလး နားပါအုံးလားကြယ္"
"မာမီသမီးငယ့္က အလုပ္ဂ်ပိုးေလ"
ထိုစကားကေတာ့ မလတ္ဝင္ေျပာတာျဖစ္သည္။ မလတ္ ေျပာတာလည္းမမွား။ ဘယ္ေလာက္ပဲပင္ပန္းေနပါေစ အလုပ္ကိုေတာ့ၿပီးေအာင္လုပ္သည္။ သူမ တာဝန္ကို သူမ ၿပီးဆုံးေအာင္လုပ္ကိုင္သည္။ သူမ ၿပီးဆုံးေအာင္မလုပ္ပါက သူမကို ျဖဳတ္ခ်ခ်င္တဲ့လူေတြက လာလိမ့္မည္။ သူတို႔က သူမ အမွားလုပ္မည့္ေန႔ကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနၾကသည္ေလ။
"ရပါတယ္မာမီ အလုပ္မွာလည္းနားလို႔ရပါတယ္"
"ကဲပါ ေျပာလို႔မရလည္း သမီးငယ့္သေဘာပဲကြယ္" ဟုသာ ေျပာၿပီး ထမင္းစားပြဲတြင္ထိုင္ကာအသုပ္စားေနေသာမာမီကို ၾကည့္၍ သူမ ျပဳံးမိသည္။
"မလတ္ ဒီေန႔ ႐ွယ္ယာ႐ွင္အစည္းေဝး႐ွိတယ္မလား"
"႐ွိတယ္ ေမေလး တတ္မလို႔လား"
"ဟုတ္ ေမေလး ေျပာစရာ႐ွိလို႔"
"အိုေခေလ စားၿပီးတာနဲ႔ သြားၾကတာေပ့ါ"
"ဟုတ္"
"ေမေလးက ဘာနဲ႔သြားမွာလဲ"
"ေဘဘီေလးနဲ႔"
ေမေလးရဲ႕စကားၾကားေတာ့ မလတ္ ေခါင္းခါမိသည္။ ေမေလးဟာ N&M company ရဲ႕ C. E.O ျဖစ္ေပမယ့္ ဘယ္ေတာ့မွ ကားမစီးေပ။ သူရဲ႕ ေဘဘီေလး နဲ႔သာ အၿမဲသြားသည္။ ဆိုင္ကယ္စီးျခင္းက ေပ်ာ္ဖို႔ေကာင္းသလို အႏၲရာယ္လည္းသိပ္မ်ားသည္။ အထူးသျဖင့္ ဒီလို ကားလမ္း႐ႈပ္ေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ပိုအႏၲရာယ္မ်ားသည္။
YOU ARE READING
နှလုံးသားထက်မှ ပွင့်သော အချစ်ပန်း (Completed)
Romanceခြူးရတီကို ဆိုသူကလေးငယ်ဟာ ဆောင်းပျိုမေရဲ့ နှလုံးသားထဲက ဘယ်တော့မှမညိုးနွမ်းတဲ့ အချစ်ပန်းလေးတစ်ပွင့်ပါ........
