Yıldızların Buluştuğu Gece

| 30 |

Merhabalar!

Biliyorum çok uzun zaman oldu ama bu süreçte 1 kelime dahi yazamadığım günler oldu...

Elimden geldiğince uzun bir bölüm getirmeye çalıştım umarım bu üstümdeki ruh halini atabilir ve sizlere güzel, hızlı bölümler atabilirim 🥺🥺

Geri dönüş şerefine oy ve yorumlarınızı bekliyorum 🦋🦋

*bu bölüm cinsellik içerir*

🌌🌌

Hatırla.

Benim için.

Bir kırgınlık kol geziyordu aramızda; derin bir hayal kırıklığı.

Benden istediğini algılayamayan beynim tüm vücuduma uyarılar göndermeye başladığında tek yapabildiğim arkamdaki masadan destek almaktı. Bana ne yaptığını önemsemiyor ya da daha fenası, kendi hissettikleri bunu düşünmesini engelliyordu.

Söylemek için bir şeyler düşünmeye çalıştım; anın içinde sırıtmayacak, akışa ayak uyduracak ve şu garip havayı anında kesecek bir şeyler. Ama tek bir kelime dahi parlamadı. Yalnızca anlam vermeye çalışarak ona baktım. Gözlerim arada birbirine yapışmış bedenlerimize kayıyordu. Düşünmekte neden zorlandığımın cevabı çok açıktı. 

"A-anlamıyorum," dedim bir anda parlayarak. "İyi misin sen?"

Kollarının arasında, sıkıştığım yerden bir an önce kurtulmak istesem de bir yanım tadını çıkartmak istiyordu. Ona böyle yakın olma, hiç zorlanmadan kokusunu içime çekebilme fırsatı her zaman bu kadar kolay elime geçmezdi.

Şaşkınlığım onu durdurmazken iki elini destek almaya çalıştığım masaya dayayıp iyice üzerime eğildi. Nefesi yüzüme çarparken burnu benimkine değiyordu neredeyse. İhtiyaçla dudaklarımı ıslattım. Bedeni benimkine iyice yaslanmış, aklım adeta başımdan gitmişti.

Gözlerimi kapatıp bir şeyleri belli etmek istemiyordum. Onun tarafından sınandığımı anlayamayacak kadar uçmuştum zaten.

Çıplak bacaklarımı beline sarma dürtümle karşı karşıya geldim o an. Şimdi hiç çekinmeden dudaklarına öpücükler bıraksam iter miydi beni? Ya da hiçbir şeyi, hiç kimseyi düşünmeden karşılık verir miydi bana?

Çekinerek gözlerimi yukarı kaldırdım. Benden çekmediği bakışları anında parıldamaya başlarken her geçen saniye irademin kırıldığını biliyordum.