İNCİ

Bölüm 24

'En sevdiğin insan ola bilir miyim?' bu sözler aklımda kaç kez yankılandı. Şu an çok mutluydum ama sanki donup kalmıştım. Bağırmak istiyordum ama sanki kilitlenmiştim.

Ali dikkatle yüzüme, gözlerime bakıyordu. Sanki ne söylemek isteyeceğimi gözlerimden okumak istiyordu.

Öyle derin ve güzel bakıyordu ki...

Şu an ne cevap vereceğimden çok onun gözlerine odaklanmıştım.

"İnci?" diye sakin bir sesle seslendi.

Ama hâla gözlerinde kilitli kalmıştım.

Ben aşkı onunla öğreniyordum.

Bazı zamanlarda kendime soruyordum: Aşk nedir? Nasıl aşık olduğumu anlayacaktım?

Galiba şimdi anlıyordum. Aşkı tarif etmek mümkün değildi bunu anlamıştım. Onu yaşamadan anlamak mümkünsüzdü.

Ben aşkı onunla yaşıyordum, onunla öğreniyordum.

Bir insanın gözlerinde, sesinde, gülüşünde en esası da kalbinde kilitli kalmaktı aşk.

Ben Ali de kilitli kaldım. Kalbimi kalbine emanet etmek istedim.

"İnci?"

"Efendim?" dedim kısık bir ses tonuyla

"İnci eğer cevap vermek istemiyorsan, sorun değil ben seni beklerim cevabın olumsuz olsa bile"

Olumsuz cevap mı? Cevabım olumluydu ama yine de nasıl söyleyeceğimi bilmiyordum. Böyle durumlarda nasıl konuşuluyordu? Sanki dilimi yutmuştum.

"Ali"

"Efendim"

Eğilip yerden bir taş götürdüm.

Bir bana, birde ki elimdeki taşa baktı.

"İnci o taşı kafama vurmayacaksın değil mi?"

Gülümsedim. Sessizce bana baktı.

Diğer elimle Ali'nin elinden tuttum. Denize taraf döndüm.

"İlk burda karşılaştık, o zaman başladı hikayemiz. Şimdi devam ediyor, ve hâla buradayız. Bir ömür boyu devam etmesi içinde ilk adımı burada atacağım"

Ali sakince ve yüzünde tebessümle beni dinliyordu.

"En sevdiğim insan olmanı, en sevdiğin insan olmak istiyorum Ali" diyip taşı denize attım.

Ali'nin yüzüne baktığımda gülümsemesi kalbimi ısıttı. Benim için yaranan o tebessüm bir ömür boyu mutlu olmama sebepdi.

"Dileğini gerçekleçtirmek için bir ömür boyu hizmetinizdeyim hanımefendi" diyip sarıldı.

Beni saran kollar, baş koyduğum omuz dünyadaki en rahat yerdi.

Sahildeki banklardan birine geçip oturduk.

Yüzüme öyle güzel gülümseyerek bakıyordu ki...

"İnci teşekkür ederim"

"Ne için?"

"Benimle beraber olmak istediğin için. Bıkacaksın benden ama artık benimsin, sonsuza kadar bırakmak yok"

Gülümsedim. Gerçekten sonsuza kadar mı? Yoksa sonuna kadar mı?

Başımı omzuna koymak istedim ama daha sonra vazgeçtim. Bunu anlamış olacak ki, eliyle başımı tekrar omzuna yatırdı.

Başımı omzuna koyup, gözlerini kapadım. Deniz kokusunu içime çektim.